Dramelodi - Dünyanın Bütün Sabahları

Kara bir duman odada sis yarattı saatlerdir
Vaatlerdir hep bu gönlü kandıran hep hayallerdir
Dayat derdim hatırlar mısın ve benim yoktu derdim
O günü farkediyorum şimdi kanka hayat dersi bu
Şeytan evime hep misafir ölüm yaşama kefil
Sefil dudaklarım dökerse kelimeler benim
Zaman tersi akarken tekerrürde cinnetim
Çizdiğim tüm resimlerde hep karanlık cennetim
Dur bi dakka dinle yolunu kesen bendim
Elini verdiğin için kanar içim hayat darat be zorla
Umutlarımı tıkadım odama zemin hayatımın dibi
Kızıl şu gökyüzünde yapayalnızım ay gibi
Yoldaş olmasaydı belki kalem böyle yazmazdı
Sen olmasaydın inan evde küllük olmazdı
Söyle az mı ışık tuttum önüme söndürüldüler
Heveslerim tam doğarken acımasızca öldürüldüler
Öyle vurdu sol yanımdan anlatılmaz hala
Kan kusardım her gece her gece inan ki yok mübalağa
Ölmemen gerek içimde yaşadığın kadar
Bi dirhem huzurum vardı onu da sen aldın be dünya
Gece yazıldı adın defalarca görmedin
Ve sırtıma attığın her okta ağladığımı bilmedin
Sevemedim amaçsız doğan zamansız sabahları
Çaresizliğin bitirdiği dramatik hayatları
Beni bağışla lacivert şu siyaha çok bulandım
Şu silahı şakağa dayamanın bi faydası var sandım
Saydım 460 akşam aynı rotaya yol aldım
Bende öyle işte kanka aynı yerde kaldım
Lalezarlar aynı yolda
Dalgalar var aynı koyda
Karşılaşırız aynı sonda
Dertlerimse aynı boyda olur o zaman
Onun kalbi durur
Dur elvedaya vur mührü yolla sende geçmişe bir çare bul