Ah Bu Ben

Yatsı namazını edâ etmiş tesbihâtımı yapıyordum,
“Elhamdüllilâh” zikrini çekerken bile bir şeyleri isteyerek şükrettiğimi düşündüm,
o anda bana benden bir kapı açıldı ve girdim içeri
ne melûn bir şey vardı oysa içeride,
kendime söylediğim yalanlarım, sözlerim ve içimden geçen her şey oradaydı
Yüzüm kızardı onları görünce ve aklıma geldi,
her tövbeden sonra onlarla yeniden başladığım

Sonra kendimi benin önünde buldum bir suçlu gibiydim şimdi,
“Namazlarında neleri düşündün?”diye sordu
Cevabım bir kul cevabı gibi olmadı üzülerek utanarak
“Namazdan sonra yapacağım işleri, yüzlerini yıllardır hatırlamadığım
arkadaşlarımı, kaybettiğim küçücük bir toplu iğneyi düşündüm” dedim

Benden hiç ses çıkmıyordu,diğer soruya geçti
“Oruçluyken nefsini terbiye ettin mi?”diye sordu
Başım öne eğikti “oruçluyken akşama hangi yemeği yesem,iftara kaç dakika var gibi soruları düşündüm” dedim

Oradan söz verdiğim bir sözüm benden şikayetçi olduğunu söyledi
'bana namazları kılarken farzını 'kul' gibi' sünnetleri de ümmet gibi kılacağım sözünü verdi'
diye haykırdı
Yüzüm yerde söyleyecek bir şey yok haklıydı

Ben,bana tekrar döndü ve sormaya devam etti
“Elinde tesbih var iken neyi düşündün?”
cevabım diğerlerine benziyordu,fâni olan her şeyi düşünmüştüm

Peki sabah namazına kalkmak için bir sözün vardı hatırlıyor musun?
Başımı sallayıp “Evet” diyebildim
Teknolojinin nimetlerinden olan telefonuma
sabah vakti uyanmam için emir vermiştim,
o görevini yaptı ama ben yapamadım
on dakika daha uyuyayım dedim uyandığımda bülbüller sitemini dile getiriyordu

Başımı kaldırdığımda yine bir sözüm karşımda dikilmişti
“Her akşam Kurân okuyacağım” sözüydü
Ve yine aynı sahne, yüzüm yerde başımı kaldırmaya cesaretim yoktu…

Ben, bana dönerek
“Sen bensin atsan atılmaz satsan satılmazsın,
hep kaçtığın tekrar Ona sığındığın Râbbine dön, O seni benden daha iyi affeder”
diyerek başını öne eğdi ve kayboldu

ALINTI