Açlık - Knut Hamson (Kitap Özeti)

ROMAN İNCELEME PLANI

AROMAN HAKKINDA BİLGİLER
aRoman adı:Açlık
bRomanın yazarı:Knut Hamsun Çevireni:Esat Nermi
cBasıldığı yer ve tarih:İstanbul/Temmuz 2000 Yayın evi:Cem Yayınevi
dSayfa sayısı:208

BROMANDAKİ OLAYIN İNCELENMESİ

aOlayın Özeti:
Kahramanımız Kristianiada yaşayan çoğu zaman aç gezen ve tek geçim kaynağı makaleler olan bir kişidirKahramanımız romanın büyük bir bölümünde aç ve yorgun gezerGenellikle bu açlığının nedeni gururu ve ahlakıdırBazen bu açlık öyle düzeylere ulaşmaktadır ki kahramanımız Allaha isyan ederBazı zamanlarda da açlığını gidermek için yol kenarlarında bulduğu taş ve ağaçları kemirir,bazen de kasaplara yalan söyleyerek bir parça kemik alır fakat kahramanımız bu kemiği yerken küçük et parçalarını pişmanlığıyla geri kusarParasızlık nedeniyle oturduğu harabe evden de atılır ve bir süre dışarılarda yatarBanklarda uyurKahramanımız bazen yazdığı makalelerinden para kazanır fakat bu para kahramanımıza çok kısa bir süre yeterParası bittikten sonra kahramanımız yeniden aç dolaşmaya başlarKahramanımız öyle uzun süreler aç kalmaktadır ki yemek bulduğu zaman bile yiyemezÇünkü midesi artık yemekleri kabul edemezYediği şeyleri kusarKısacası kahramanımız hayatı pembe bir toz bulutu şeklinde değil de daha çok bir hayal dünyası içinde geçirirBazı zamanlarda kahramanımız öyle zor durumlara düşer ki gururundan taviz verip sahtekarlık yapar fakat bunu hazmedemez ve hemen yaptığı sahtekarlık yüzünden ağlamaya başlarİlerdeki günlerde bir gemide ne iş olursa yapacağını söyler ve Kristianidan ayrılır

bKarakterler:
Kahramanımız:Kısa ve sıska görünümlü,gözlüklü,çoğu zaman paçavra denebilecek görünümlü kıyafetlerle gezen ,saçları genç yaşta dökülmüş bir kişidirRuhsal yönden ise kahramanımız aşırı derecede ahlaklı ve gururlu bir kişidirİyi bir kelime kapasitesine sahiptirÇoğu zaman aç gezmektedir
Kahramanımızın sevgilisi:Üniversitenin yakınlarında yaşamaktadırKahramanımızla yolda karşılaşmıştırKahramanımız sevgilisine Ylajali demektedir
Kahramanımızın yattığı pansiyonun sahibi:Gebedir Kahramanımıza bir çok gün iyi niyetli davranmıştır fakat kahramanımız kirayı ödemeyince pansiyonun sahibinin tavırları değişmiştirDaha çok kötü davranmaya başlamıştır

cOlayın meydana geldiği zaman:
Olay 1800lü yıllarda geçiyor ve kahramanımızın olayı aylarca sürüyorBunu da mevsimlerin değişikliğinden anlıyoruz

dRomanın dil ve anlatım özellikleri:
Roman birinci kişi ağzından anlatılmıştırYazar tasvirleri çok güzel yerlerde ve oldukça detaylı bir şekilde yapmıştırYazar açlığın bir insanın üzerindeki etkileri çok başarılı bir şekilde anlatmıştırAyrıca dilindeki durulukta romanın artılarından biri

eRomanın türü:

fRomanın ana fikri:
İnsanın zorluklara karşı mücadele etmesi gerektiği ve hiçbir zaman ahlak dışı davranışlarda bulunmaması gerektiği

CYAZAR HAKKINDA BİLGİ:

1859-1952(Norveç)
Knut Hamsun, yoksul bir ailenin oğludur Bu nedenle iyi bir öğrenim göremedi
Buna karşılık edebiyata tutku denebilecek bir biçimde bağlıydı Henüz 19 yaşındayken bir şiir kitabı ve bir roman çıkardı
Bu eserler ona parasal kazanç sağlamadı Kendisini geçindirecek bir iş tutmadı ve bu nedenle iki kez ABD'ye gitti
Açlık adlı eseri 1888 yılında bir Danimarka dergisinde dizi olarak yayımlanırken büyük ilgi topladı Bu ilgi ona 1920 yılında Nobel Edebiyat Ödülü'nü kazandırdı Ancak kazandığı bu ödül neniyle hiç sevinmedi Çünkü o daha çok yalnızlığı seviyordu Kutlamalardan, ödüllerden nefret ediyordu
Bütün hayatı boyunca günlük uğraşlardan kaçındı ve kendi ruhunu dinleyebileceği sessiz ortamları tercih etti

DOKUYUCUNUN KİŞİSEL GÖRÜŞLERİ:
aEn sevdiğiniz on cümle:
-Adamın sesini duyar duymaz kafamın içini bir rüzgarın süpürdüğünü hissetim O anda ayakkabılar yine ayakkabı oldularAz önce yaşadığım o karmakarışık ruhsal durum bana çok uzaklarda,belki bir,belki de iki yıl gerilerde bir zaman aitmiş gibi göründü
-Her şey susmuştu,her şeySadece yukarıdaki sonsuz şarkı, havanın hiçbir zaman susmak bilmeyen,uzak,ezgisiz uğultusu mırıldanıp durmaktaydı
-Artık yükselme yolunda olduğumu bilmekten gelen bu parlak duygu beni coşturuyor,Tanrıya ve bütün dünyaya karşı minnettarlık duyuyordumKaryolanın yanında diz çöktüm ve bu sabah bana ettiği büyük iyilikten ötürü Tanrıya yüksek sesle şükrettimBiliyordum,ah biliyordum, az önce yaşayıp kağıda aktardığım ilham dalgası göklerin ruhunda oluşmuş harika bir belirtisi,dünkü imdat çığlıklarıma verilmiş bir karşılıktı”Tanrı bu işte!Tanrı bu işte!” diye kendi kendime bağırdımArkasından da kendi sözlerimden coşup ağlamaya başladım
-Sana sesleniyorum, ey göklerdeki kutsal Baal,sen artık yoksun,eğer var olsaydın,cehennem ateşiyle göklerin titresin diye lanet ederdim!Sana sesleniyorum ben sana kulluğumu sundum,sen yüz çevirdin beni ittin ben de sana sonsuz olarak sırt çeviriyorum,çünkü senin iyilik ve acımadan haberin yok!Sana sesleniyorum,biliyorum ölmek zorundayım,ölüm gözlerimin durduğu halde yinede seninle alay ediyorum ey göksel Apis!Sen bana karşı zor kulandın,ama benim felaketler karşısında botun eğmeyeceğimi bilemedin!Bunu bilmen gerekmez miydi?Benim yüreğimi yoksa uykudayken mi yarattın? Sana sesleniyorum,bütün varlığım,içimdeki kanın her damlası,seninle alay ettiğim,senin iyilik ve acınmalarının içine tükürdüğümden dolayı sevinmektedirŞu saatten tezi yok,senin bütün yarattıklarından,senin bütün varlığından yüz çeviriyorum!Eğer seni bir daha düşünürlerse düşüncelerime lanet edecek,bir daha senin adını anarlarsa dudaklarımı parçalayacağım!Sana sesleniyorum gerçekten var isen, yaşarken de ölürken de son sözüm sana hoşça kal demek olacaktırŞimdi gidiyorum
-Ey yerin göğün sahibi!Bana bir mutlu saniye ver,uğruna ömrümün bir gününü feda edeyim!Bir tabak mercimek yemeğine ise bütün ömrümü!Ne olur, hiç değilse bu kez duy beni!
-Yer gök ateş aldı,hayvanlar insanlar ateşlendi şimdi,dağlar ateş,şeytan ateşBir uçurum,bir çöl,yangınlara gömülmüş bir dünyaDumanlar içinde bir kıyamet günü
- Zavallı beynimin her kıvılcımını yağma eden ve içinde bulunan her düşünceyi alıp götüren üç dört yazıyı birden yazmaktaydım
-Yoksulun zekası zenginin zekasından çok daha keskin gözlemcidirYoksul,attığı her adımda çevresine bakınır,insanlardan işittiği her söze kuşkuyla kulak kabartırBöylece her adım onun düşüncesine ve duygularına bir iş,bir görev yüklerYoksulun kulağı delik,duyarlığı yüksektirO görmüş geçirmiş bir adamdır,ruhunda yanık yaraları vardır
-Görüşme saatleri 12den 4 e kadar;kapıyı bir saat geç çalmışım”İyilik ve bağışlama saati”geçmişti
-Açlık bütün şiddetiyle bastırıyorduYolda bir talaş parçası buldum,çiğnemeye başladımİyi geldiNe diye daha önce bunu akıl edememiştim?
-Oysa bende bir kuruş bile yoktuİnsanı umutsuzluğa düşürecek derecede boş olan ceplerim üzerimde yıkıcı bir yapıyorduYanından geçerken alıcı gözüyle şöyle bir kerecik bakmaya bile cesaret edemedimAçlık yeniden vücudumda çöreklenmişti,önceki günün akşamından beri hiçbir şeyGerçi bu öyle pek uzun bir zaman sayılmazdı,günlerce açlığa dayandığım çok olmuştu,gel gelelim artık eskisi gibi aç kalmaya gücümün yetmeyeceğinden kaygılanıyordumBir tek gün aç kalınca sersemliyor,su içtikçe de ikide bir kusup duruyordumBuna bir geceleri yatarken üşümem ekleniyorduGündüzleri ne giyiyorsam geceleri hiçbirini çıkarmadan yatıyor,gene de soğuktan mosmor kesiliyordumHer gece donma nöbetlerine tutuluyor ,uyurken kaskatı kesiliyordum

bEn sevdiğiniz bölüm:
Kahramanımızın bir kasaptan “köpeğime kemik istiyorum” diyerek istediği kemiği bir köşeye çekilip yemeye çalıştığı bölüm bence en güzel bölümÇünkü:yazar bu bölümde aç bir insanın neler yapabileceğini ve bir insanın açlık karşısındaki çaresizliğini çok doğal ve içten bir dille anlatıyorÖyle ki insan baş kahramana o kadar acıyor ki ağlayası geliyor
cEn sevdiğiniz karakter:
Benim en sevdiğim karakter baş karakterZaten bu kitabı okuyan birinin başka bir karakteri beğenmesi mümkün değilBaş kahraman bence mükemmel derecede kişiliği yerine oturmuş,olması gerektiğinden daha ahlaklı ve gururlu ayrıca son derece zeki bir kişiBöyle bir kişi sevilmez de ne yapılır?Tabi ki hayran kalınırAma her insan kusurludur lafı tabi ki burada geçerliBence kahramanımız biraz fazla gururlu ve ahlaklıÇünkü bir kişi ölmeyi nasıl ahlak ve gurura tercih eder kiHiçbir kişi ahlakı ve gururu uğruna ölür mü?Tabi ki ölmez fakat kahramanımız neredeyse ölmek üzereydiAyrıca kahramanımızın en beğendiğim yönlerinden biri de herkese karşı hoşgörülü olabilmesiSana taş atana sen ekmek at lafı tam bu kişi için geçerliBu kişi nasıl bu kadar hoşgörülü olabiliyor şaşılacak şeyİnsan sinirlenir fakat bu kişi sinirlenmiyorBu da bu kişinin karakterinin son derece sağlam yerleşmiş olduğunu gösteriyor

dEn sevmediğiniz karakter:
Romanda pek fazla karakterle bilgi verilmiyor fakat pansiyoncu kadın benim en sevmediğim karakterÇünkü:bence bu kişi bir insanın duygularını taşımıyorBir insan olsaydı bu kadar zor durumda olan birine böyle davranmazdıİnsan biraz düşünür “ben bu insanı dışarı atarsam ne olur;ölür mü kalır mı?”bence bir insan bu kadar düşüncesiz ve duygusuz olamaz!
eEn başarısız bulduğunuz bölüm veya bölümler:
Bence en başarısız bölüm kahramanımızın sevgilisi ile yakınlaşmalar yaşadığı bölümÇünkü:bir insan bence bu kadar aç iken bunları nasıl düşünüyor anlayamadım gittiBir düşünün siz açlıktan neredeyse ölmek üzeresiniz fakat gidip sevgilinizle boş boş işler yapıyorsunuzOlacak gibi değilBir insan önce gider karnını doyurur sonra ne yapacaksa yaparAyrıca boşu boşuna zaman da harcamış oluyorsunÇünkü bu ilişkinin ilerlemeyeceği çok belliydiBence bu bölümün kitap üzerinde hiçbir artı ya da eksi yönü yok boş bir bölümŞimdi diyeceksiniz ki boş bölüm olmazDoğru,olmaz,aslında bu bölümde boş değil,kitabın atmosferini başka bir yöne çeviriyor ama bu atmosferi değiştirmek bence en son yapılabilecek şeylerden biriÇünkü o kadar ağır bir havanın içine girmişsiniz ve havayı değiştiriyorsunuzBence okuyucuyu kitaptan ayıran bir bölüm

fRomana müdahale imkanınız olsaydı, nereleri nasıl değiştirirdiniz?
Ben kitabı değiştirebilseydim; kahramanımızın sevgilisi ile yakınlaştığı bölümü kaldırırdımBu bölüm yerine daha havaya uygun bir bölüm yazardımMesela ben yazsaydım kahramanımızı hastalanmasını sağlardımBu hastalığının nedeni de gece yatarken fazla üşümesi olurduKahramanımız hastalığını bayağı ağır geçirir ve bu hastalığı geçirdiği yeri de sokakları seçerdimBöylece roman hem daha sürükleyici olur hem de biraz daha insanı etkileyici olurdu
gKitabın ismi ile ilgili düşünceleriniz:
Kitabın ismi güzel;konu ile bayağı alakalı fakat biraz sanki albenisi,çekiciliği yokBunun yerine biraz daha etkileyici bir başlık koyulabilirdiMesela “Gurur Doygunluğu”, “Açlığın Sillesi” ya da “Bitmiş Kalem” koyardımAma demiyorum ki Açlık kötü bir başlıkGüzel bir başlık ama ben koysaydım bunları koyardım
hRomanı nasıl bir ortamda okudunuz:
Romanı etütlerde ve yatakhanede okudum

iBu romanı okumakla hayatınızda değişen ya da değişebilecek şeyler:
Bu roman bence insan ruhunun inceliklerine çok iyi bir şekilde inebiliyorHayatımda henüz bir şey değişmedi fakat kesinlikle yiyecek ve içeceklere olan saygımın kat kat artacağını düşünüyorumAyrıca hayata karşı direncim artar ve hayata karşı yenilmeden durabilirim

jSize göre, yazar, bu romanı neden yazmıştır?:
Yazarın hayatına bakılırsa yazar daha çok yalnız kalmaktan hoşlanan bir kişidirBence yazar bu yalnızlığını dışa vurabilmek için bu romanı yazmıştır

kEklemek istediğiniz duygu ve düşünceler:
Bence bu roman insanın çaresizliğini ve insanın bu çaresizlik karşısında nasıl ayakta kalmaya çalıştığını çok iyi bir şekilde,duru ve akıcı bir dille anlatıyorBu da okuyucuya kitap okuma zevkini,okuduğundan memnun kalma duyguları veriyorKısacası bence bu kitap insanın okuyabileceği çok iyi, nadir kitaplardan biri