Acıları Kuma, İyilikleri Taşa…

İki arkadaş çölde yürümektedirler Yolculuğun bir noktasında münâkaşa olur ve biri diğerine tokat atar Tokatı yiyenin canı acır ama bir şey söylemeden kuma şöyle yazar: “Bugün, en iyi arkadaşım beni tokatladı” Bir vâhaya gelene kadar yürümeye devam ederler ve suya girmeye karar verirler Tokatı yiyen, bataklığa saplanır ve batmaya başlar Ama arkadaşı onu kurtarır

Boğulmaktan kurtulduktan sonra bir taşa şöyle yazar: “Bugün, en iyi arkadaşım hayatımı kurtardı”

Arkadaşına tokat atan ve sonra da onun hayatını kurtaran sorar: “Canını acıttığımda kuma yazdın, neden şimdi taşa?”

Diğeri cevablar: “Birisi canımızı yaktığında kuma yazmalıyız ki, bağışlama rüzgârı onu silebilsin Ama biri bizim için iyi bir şey yaparsa taşa kazımalıyız ki, hiçbir rüzgâr onu silemesin”

“Acılarınızı kuma ve iyilikleri taşa yazmayı öğrenin”