Zikrin En Faziletlisi..

ZİKRİN EN FAZİLETLİSİ

Hadîs-i şerifte, “Efdalü’z-zikri lâ ilâhe ill”(1) buyurulmuştur Yani, zikrin en faziletlisi, ‘lâ ilâhe ill’ zikridir Bu zikir, nefiy ve isbattan meydana gelmiştir Hak Teâlâ’nın hakikat yoluna bu kelime ile gidilir

Tasavvuf yoluna girenlerin kalblerinde meydana gelen perdeler, nisyanlarının yani unutkanlıklarının neticesidir Bu perdenin aslı da, dünyevî şekillerin kalbte nakşolması (gönül levhasına işlenmesi)dir Kalbe dünyevî şekiller nakşolunca, oradan Hak Teâlâ silinir, başka şeyler (mâsivâ) orada vücut bulur

Zıtlarla tedâvi usûlünce kalbteki bu mâsivâyı, kelime-i tevhidle nefyetmek (silip atmak) gerekir Bu kelimeye devam etmekten başka herhangi bir yolla gizli şirkten kurtulmak da mümkün değildir (Bunun ilacı ancak kelime-i tevhiddir)

Bu sebeple, kelime-i tevhid zikriyle meşgul olan kişi, nefiy kısmında, yani ‘lâ ilâhe (başka hiçbir ilah yoktur)’ derken, bütün mahlûkata fâni ve değersiz nazarla bakar, zikrin mânâsını tefekkür eder ve diğer bütün düşünceleri gönlünden siler

İsbat kısmında ise, yani ‘ill (sadece Allah vardır)’ derken de, O'nun bâki, maksûd ve mahbûb yani istenen ve sevilen yegâne varlık olduğunu düşünür Kulluk edilecek tek zât olarak onu görür

Her zikrin başında da sonunda da huzûr-i İlâhî’de olduğunu bilir Kalbine herhangi bir şeyin bağlandığını görürse, nefy ile o bağı yok eder; isbât ile de, onun sevgisinin yerine Allah Teâlâ’nın sevgisini koyar

Kul, bu şekilde devam ederse, zamanla gönlü, bağlandığı ve ülfet ettiği başka şeylerden uzaklaşır Zikreden kişinin varlığı, zikirde yok olur Beşerî vücudun alâkaları-bağları ondan kopup gider Kelime-i tevhidin nûraniyeti ise, gönlün nûrâniyeti nisbetinde olur(2)

Kelime-i tevhid; harf bulunmayan, ne Arapça, ne Farsça, ne de bir başka dille ifade olunamayan bir mânâ hâlinde kalbe hâkim olup yerleştiğinde; kalb, zorlanmadıkça başka bir işe yöneltilemez Kalbin içi, dünyanın vesvese dikenlerinden temizlenip, zikrin tohumu oraya ekilince, kişinin irâde ve tercih ile alâkası kalmaz; irâde buraya kadardır Ondan sonra ise, bu tohumun çürüyüp gitmemesi, kaybolmaması için çalışır, gayret eder Kur’ân-ı Kerim’in, “Kim âhiret kazancını istiyorsa, onun kazancını artırırız” âyet-i kerimesi de buna işâret eder(3)

Müslümanlığın aslı, ‘lâ ilâhe ill’ kavlidir ve bu kelime-i tevhid, zikrin ta kendisidir Diğer bütün ibâdetler de, bu zikri te’kid yani sağlamlaştırmak içindir

Namazın rûhu ve özü, Allah Teâlâ’nın zikrini, heybet ve ta‘zim yoluyla gönülde tazelemektir

Oruçtan gâye, dünyevî arzuların, nefsânî ihtirasların kırılmasıdır Gönül, dünyevî arzulardan kurtulunca temiz ve saf olup zikrin karargâhı hâlini alır

Hacdan gâye, Beytullâh’ın sahibini hatırlamak ve ona kavuşmayı arzulamaktır Dünyevî bağlardan kurtulup günahları terk etmek, kalbi nefsanî arzulardan boşaltıp zikre temiz olarak hazırlamak içindir

Binâenaleyh, İlâhî emir ve yasakların gâyesi zikr-i ilâhidir(4) DİPNOTLAR
(1) İbn Mâce, Sünen, Edeb, 55
(2) Hâce Muhammed Pârsâ, Risâle-i Kudsiyye, s 47-50
(3) KK, Şûrâ sûresi, 20; Silsiletü’l-Ârifîn, s 311
(4) Hâce Muhammed Pârsâ, age, 5 Makale

Alıntı