Japon Komünist Partisi Tarihçe

Tarihçe




İşçi bayramında konuşma yapan Kyuichi Tokuda (1946)


JKP, 15 Temmuz 1922'de Tokyo'da gerçekleştirilen kurucu kongresinde bir yeraltı organizasyonu olarak kuruldu Sen Katayama (ç??æ½?), Shoichi Ichikawa (å¸?æ*£ä¸?), Kyuichi Tokuda (å¾³ç" Derece ç?ä¸?) gibi önde gelen Japon Marksistleri partinin kuruluş kongresinde yer aldılar
Parti 1933'te kendi içindeki polis provokasyonlarının da etkisiyle fiilen ortadan kalktı
22 Nisan 1925 tarihli 46 sayılı "Asayiş Koruma Yasası (æ²»å®?ç¶*æ?æ³? Chian Iji Ho)" ile yasadışı ilan edilen parti, İmparatorluk Japonyası Ordu ve "Özel yüksek polisi (Tokko: ç?¹å?¥é«?ç*?è*¦å¯?)" tarafından ağır baskı altında tutuldu
II Dünya Savaşı'nın sonuna kadar yasadışı olarak kaldı Savaş sırasında Japonya'da savaşa karşı çıkan tek siyasal parti JKP olduğunu iddia etmektedir
1945 yılında parti ABD işgal yönetimi altında yasallaştırıldı Ancak 1 Şubat 1946 tarihli genel grevden dolayı işgal yönetimi parti liderlerinin çoğunu hapsetmiş ve parti yayınlarını yasaklamıştı
1945 yılında partinin önde gelen taktisyeni Sanzou Nosaka (é??å?å?ä¸?) tarafından "barışçıl devrim" tezleri geliştirildi 1949 yılında parti Meclis seçimlerinde önemli bir başarı elde etti ve oyların yüzde 10'unu (yaklaşık 3 milyon oy) alarak Mecliste 35 sandalye kazandı
Seçim başarısına rağmen Nosaka'nın "barışçıl devrim" taktiği, Kominform tarafından sert biçimde eleştirildi ve "anti-marksist ve anti-sosyalist" bir teori olarak nitelendi Japon Komünist Partisi özeleştiri yaptı ve Kominform'un eleştirilerini kabul etti
1951 yılında parti "1951 Tezleri" adlı yeni bir programatik belge yayınladı ve yeni zafere ulaşan Çin Devriminin yöntemlerinden esinlenen radikal bir mücadele çizgisini benimsedi Kore Savaşı'nın başlaması parti üzerindeki baskının yeniden yoğunlaşmasına yol açtı 1951-55 dönemi partinin *****lı mücadele ve gerilla taktikleri de dahil olmak üzere radikal yöntemleri denediği bir dönem oldu
Ancak 1956 yılında SSCB ve Yugoslavya yakınlaşması ve de-stalinizasyon politikası doğrultusunda Kominform'un varlığına son verilmesi ve SBKP'nin 1956 yılındaki 20 Kongresinden itibaren "barışçıl parlamenter geçiş" taktiklerini savunmaya başlaması, tüm dünya komünist hareketinde olduğu gibi JKP'de de kafa karışıklığına yol açtı
1958 yılında Kenji Miyamato (å®®æ?¬é¡?æ²»)'nun partinin başına gelmesi bir değişim süreci başlattı Aynı sene içinde Miyamato, Japonya'da şiddete dayalı bir Komünist devrim yönündeki önceki çağrılarından vazgeçtiğini açıkladı O ve JKP bunun yerine, "Güleryüzlü Komünizm" politikasını geliştirmeye girişti ve parlamenter çalışmaya ağırlık verdi
Miyamato'nun başkanlığı sırasında parti hem Sovyetler Birliği Komünist Partisi'yle hem de Çin Komünist Partisi'yle ulusal taktikler ve dış politika taktikleri konusunda önemli sorunlar yaşadı
SBKP'yle yaşanan sorunlar 1964'te Temsilciler Meclis'inde nükleer *****ların test edilmesinin kısmi yasaklanması anlaşmasının oylanması sırasında yaşandı Partinin Merkez Komite üyesi ve önde gelen yöneticilerinden Shiga Yoshio, Sovyet yönetici Anastas Mikoyan'ın da izleyici locasından izlemekte olduğu oylamada, parti disiplinini çiğneyerek anlaşma lehinde oy kullandı Shiga partiden atıldı ve kendisini izleyen eski KP üyeleriyle birlikte "Japonya'nın Sesi" adı altında ve SSCB tarafından teşvik edilen ve maddi olarak desteklenen küçük bir parti kurdu JKP ayrıca SSCB'nin 1968'deki Çekoslovakya'ya mühadelesini sert biçimde kınadı İki parti arasındaki ilişkiler 1970 yılı boyunca daha da kötüleşti ancak 1971 yılında uzlaşma çabaları belli bir noktaya ulaştı ve JKP temsilcilerinin SBKP'nin 23 Kongresine resmi olarak katılmaları sağlandı Bunun ardından partiler arası ilişkilerin "bağımsızlıklık, eşitlik ve diğerinin iç işlerine karışmama" esasları üzerinde devam etmesini öngörün bir anlaşma sağlandı
SBKP'yle yaşanan sorunların etkisiyle 1964'ten sonra kısa bir süre Çin Komünist Partisi'yle yakınlaşma olduysa da, bu partiyle de ilişkiler 1966'dan itibaren kötüleşmeye başladı ÇKP'yle anlaşmazlıklar özellikle, "Sovyet revizyonizminin" ve "Amerikan emperyalizminin" göreli önemi konusunda ve JKP'nin parlamenter yöntemlerle iktidarı araması konularında ortaya çıktı Pekin kısa süre sonra, "Miyamato kliği"ni, "Amerikan emperyalistleri, Sovyet revizyonistleri ve Sato gericilerinden sonra dördüncü baş düşman" olarak gördüğünü açıkladı 70'ler boyunca JKP dışındaki Japonya'daki bütün partiler Çin Halk Cumhuriyeti'ne delegasyonlarını gönderdiler Çin, JKP'den ayrılanların kurduğu küçük bir parti olan Japon Komünist Partisi (Sol) adlı örgüte yaygın tanıtım ve muhtemelen maddi destek sağlayarak JKP yönetimini daha da öfkelendirdi
Miyamato yönetim süresinin sonlarına doğru partiyi daha merkez bir çizgiye çekti İtalyan Komünist Partisi tarafından geliştirilen Avrupa komünizmi görüşlerinden esinlendi 1976 yılındaki Parti kongresinde Miyamato, "proletarya diktatörlüğü" terimini bir yana bırakmayı ve bunun yerine demokrasi ve özgürlük çağrısı yapan bir deklarasyonun benimsenmesini önerdi Parti bu platformu benimsedi ve günümüzde de bu çizgiyi izlemeyi sürdürmektedir

Kaynak : Wikipedia