Kalkıp Kalkıp Oturuyordu

Kalkıp kalkıp oturuyordu



İmâm-ı Şâfiî hazretleri rahmetullahi aleyh, bir gün Bağdat câmiinde talebeye ders veriyordu Lâkin ikide bir kalkıp kalkıp oturuyordu Bu hâl fazlaca tekrarlanınca, talebeyi merak sardı Dersten sonra huzuruna varıp;
- Efendim, ders esnâsında tekrar tekrar kalkıp oturdunuz Hikmeti neydi? diye sordular
Büyük İmâm cevabında;
- Bir seyyid çocuk kapı önünde oynuyor ve oyun îcabı sık sık kapı önünden geçiyordu O çocuğun her geçişinde ayağa kalktım, sonra oturdum, buyurdu
Ve ilâve etti:
- Bir evlâd-ı Resûl ayaktayken oturmak uygun olmaz

PARAYA ELİNİ SÜRMEDİ
Bir gün de, bir talebesiyle birlikte câmiden çıktı Çocuk bâzı şeyler soruyor, O da cevap veriyordu Bir ara, bir genç elinde bir kese ile İmâm hazretlerine yaklaşıp;
- Efendim filân kişinin size selâmları var Bu altınları size gönderdi Kabul etmenizi ricâ ediyor, dedi
Büyük İmâm elini keseye sürmeden;
- Peki yavrum, şuraya bırak! buyurdu
O da keseyi bırakıp geri döndü
Az sonra, orta yaşlı biri gelip;
- Efendim, ben fakir biriyim Bir de çocuğumuz oldu Bebeğimizi sarmaya bir bez alamıyoruz için yardım edin, diye yalvardı
İmâm-ı Şâfiî hazretleri o keseyi gösterip;
- Şunu al İçinde altın varmış İhtiyacını görürsün, buyurdu
Adam o keseyi alıp;
- sizden râzı olsun, dedi
Ve sevinç içinde ayrıldı
Halbuki İmâm-ı Şâfiî hazretleri, kendi de yokluk içinde yaşıyordu o aralar


Menkıbeler
Abdüllatif Uyan