Ben Kahraman Değilim!

BEN KAHRAMAN DEĞİLİM!
EN KAHRAMAN DEĞİLİM![/url]

6 Kasım 1951’de Amerika’nın Sesi Radyosu Haber Ekibi’nin Kore Türk Tugayı’na geleceği öğrenilir Radyonun amacı Türk Tugayı’nın en kahramanları ile birer röportaj yaparak bu kahramanlar mangasını dünyaya tanıtmak, böylelikle değişik bir habercilik örneği vermektedir


Radyonun isteği üzerine bölüklere duyurulur Kısa bir süre içinde her bölüğün, en kahraman askerini seçip bildirmesi gerekmektedir Organizasyon görevi Yzb N Dündar Sayılan’a verilmiştir Ne var ki Sayılan Yüzbaşı zor durumdadır Her bölükten aynı cevabı almaktadır:


- Hangi birini gönderelim?


Bir bölük komutanının telefonda söyledikleri ise şunlardır:


- Şu tepeyi al de alalım! İstersen saat tut Fakat ne olursun bunu isteme


Yüzbaşı Sayılan’ın “ Geç kalıyoruz Hala kahramanını gönderemedin ” dediği diğer bir bölük komutanı da şu cevabı verir:


- Tamam Cepheyi bırakıp bütün bölüğümle geliyorum!


Bölük komutanlarının sitem ateşi altında kahramanların tespiti uzamakta, Tugay Karargahı’ndan gelen “ Ne oldu?” telefonları karşısında Yüzbaşı Sayılan buram buram terlemektedir Bölük komutanlarının hiçbiri bir askerini diğerine tercih edememektedir


Son telefon bizzat Tahsin Yazıcı Paşa’dan gelir:


- Evlatlarım hazır mı Yüzbaşım?


Yazıcı Paşa’nın üzülmesini hiç kimse istememektedir Yüzbaşı Sayılan “Endişe buyurmayınız komutanım ” der


- Bütün gücümle hazırlamaya çalışıyorum


Sonunda binbir güçlükle seçilen bir çavuş, iki onbaşı ve yedi er Yüzbaşı Sayılan’ın karşısına dikilirler Tıraş olmuşlar, yıkanmışlar, yeni elbise giymişlerdir Yüzbaşı onlara takılır: - Siz bu kadar yakışıklı mıydınız?


Yüzbaşı Sayılan hepsine görevlerini anlatır Hiçbirisi aynı kelimeleri tekrar etmeyecektir Herkes ayrı bir şey söyleyecek sonunda ortaya tam bir metin tek bir anlam çıkacaktır Birkaç defa da deneme yapılır


Bütün hazırlıklar tamamlandıktan sonra Tugay Karargahı’na hareket edilir Araç yolda arıza yaptığından biraz geç kalırlar Tahsin Yazıcı Paşa çimenlerin üzerine oturmuş, kahramanlar mangasını beklemektedir Radyo muhabirleri de karşısında sıralanmışlardır


Yüzbaşı Sayılan, ilk konuşma görevini çavuşa vermiştir O çavuş ki, Bölük Komutanı “Ancak bir kahraman gidecek seçimi size bırakıyorum” dediğinde bütün parmaklar anında O’nu göstermiştir Amerika’nın Sesi Radyosu’nda ilk olarak işte böyle bir çavuş konuşacaktır


Ses alma mandalı açılmıştır Herkes merak ve dikkatle çavuşun konuşmasını beklemektedir Fakat kahraman çavuşun ağzından bir kelime çıkmamaktadır Yazıcı Paşa, Yüzbaşı Sayılan’a bakar bir ara Yüzbaşı’nın yüzü kıpkırmızı olur Çavuşa sokulup:


- Konuş aslanım der


Çavuş sapsarı kesilmiştir Dudakları titremektedir Parmakları avucunda kenetlenmiş ve konuşamamıştır, tabiri yerindeyse donmuştur artık


Sıra diğerlerine verilir En sonunda mikrofon Yazıcı Paşa’ya uzanır Yazıcı Paşa’nın konuşması bir cümleden ibarettir: - Mehmetçiğin konuştuğu yerde komutanlar susar


Konuşmalar bitmiştir Radyo Ekibi cihazlarını toplarken Yüzbaşı Sayılan Sıhhiye çadırına gider Doktor “ Endişe etmeyin ” der:


- Çavuş kendine geldi


Başı öne düşmüştür çavuşun Komutanının yüzüne bakamamaktadır Çocuk görünüşlü, manalı, tertemiz bir yüzü vardır Anlaşılan Anadolu çocuğudurSayılan Yüzbaşı yanına yaklaşır: - Geçmiş olsun çavuşum Senin hiçbir şeyden korkmadığını bütün Tugay biliyor Fakat neden mikrofonun karşısında yıldın?


Hala ürkek bakışlarla komutanına bakar çavuş O’nun yüzünde uzaklara dalmış gibidir Yutkunur “ Komutanım ” der: - Ben, kahraman değilim


Başını yere yıkar İçini çekerek devam eder: - İlk mangam ilk hücumlarda yarı yarıya eridi İkinci mangamla yaptığım hücumlarda dört şehit üç yaralı verdik Ben yine sağ kalmıştım Manganın komutanı olduğum için en önde hücuma kalkarım Bana kurşun değmedi Kahramanlar şehit oldular komutanım! Onlar beni korudular hep Asıl kahraman onlarken ben mikrofon karşısında “kahramanım” diye konuşamadım Konuşamazdım kumandanım Şimdi üçüncü olarak yenilenen mangaya komuta ediyorum Gözlerim hepsinin üzerinde Hepsini canımdan çok seviyorum Onlara bir şey olacak diye korkuyorum Sizi yabancılara mahcup ettim Beni affedin kumandanım Asıl kahramanlar öldü Asıl kahramanlar şehit oldu Onlar oradayken ben nasıl kahramanım diye konuşabilirim kumandanım? Bu bana ağır gelir


Kahramanlar mangasının komutanı ağlamaktadır Sayılan Yüzbaşı eğilir, alnından, ıslak yanaklarından öper Mehmetçiğin


Mehmetçik komutanına “ Emredersiniz Komutanım! ” dediği anda kahramanlığın tarifi değişir Bu iki kelime “ ölmek var dönmek yok ” manasına gelir


Kahramanlık, tadını, rengini şeklini Mehmetçikten almıştır Kahramanlık demek Mehmetçik demektir


Sayılan Yüzbaşı, o günün kahramanlar mangasını çok aradı “ Okursanız bana yerlerinizi bildirin ” çağrısı ile yazılar yayımladı Ses kayıtlarını ta Amerika’da araştırdı Ama hiçbirisi “ O kahramanlar bizdik ” diye ortaya çıkmadı Ne kadar isterdim kumandanlarının onları aradığından haberdar olmalarını


Kahramanlık Mehmetçiğin derisidir, dişidir, tırnağıdır, alnının çizgisidir Kahramanlık O’nun vücudunun ve ruhunun tabii bir parçasıdır Bakışı kahramanlıktır, yürüyüşü kahramanlıktır, türküsü kahramanlıktır Mehmetçiğin


“ Gerçek kahramanlar öldü Ben yaşıyorum Nasıl kendime kahraman derim?” diyerek ağlayan Çavuş!


İnsanlığın yüreğinde damıtıldığı Mehmetçik! Asırlara hakim olmuş muazzam bir kültür ve medeniyeti cümle cümle ifade edebilen büyük sanatkar!


Sen benim elle tutulan gözle görülen medeniyetimsin Elle tutulmayan gözle görülmeyen bütün abidelerimi de hissettiriyorsun


Bu ülke her şeyini kaybetse de tek bir Mehmetçiği kalsa yine dizlerinin üzerinde doğrulup kükrer Kalkıp ileri atılır Çünkü bütün mazimiz, toprağımız, eserlerimiz, O’nun yüreğinde istif edilmiş, O’nun yüreğinde yoğunlaştırılmış, atom küçüklüğünde atom gücünde oraya emanet edilmiştir


Kahramanlar mangasının yiğit komutanı Güzel Ordu’nun güzel neferi! Zaferler abidesi evladımız Karargaha gittiğiniz gün topluca çektirdiğiniz resim, binbaşı iken emekli olan Sayılan Yüzbaşı’nın evinde, her zaman oturduğu koltuğun tam karşısında duruyor Sayılan Yüzbaşı resminize her baktığında senin ıslak yanaklarından öptüğü o günü hatırlıyor Sonra O’nun da yanakları ıslanıyor Kim olduğunuzu soranlara “ Kore Türk Tugayı’nın Kahramanlar Mangası ” diyor Ardından parmağı ile seni işaret edip “ Bu var yabu” diyor: “ O başkaydı, bambaşkaydı Manganın komutanıydı” Daha başka bir şey söyleyemiyor Koltuğuna çekilip uzaklara dalıyordu