Geldiğin Yerde Misin

Geldiğin Yerde misin Yazısı - Geldiğin Yerde misin İclal Aydın - İclal Aydın Yazıları

Birazdan geride bıraktığım her şeye dönmek üzere uçağa bineceğim Bekleme salonundayım Ben bu kelimeleri yazarken sanırım şu anda çoğunuz derin uykunuzdasınız Belki de kiminizin henüz gözüne, kirpiğine bile değmedi uyku


Belki mutluluktan uyuyamıyorsunuz, belki kederden


Belki kaygılar içindesiniz, belki kabullenmeye çalışıyorsunuz yenilginizi


Ya da hayatınızda her şey o kadar sıradan ve aynı ki uyusanız ya da uyumasanız ne değişecek bilmiyorsunuz bile Öylece bekliyorsunuz zamanın geçmesini


Ben de bekliyorum Uçağımı, daha iyi bir yarını, uzun yaşamayı, mutlu olmayı, huzuru


Yağmur yağacak gibi birazdan


Gri, siyah bulutları izliyorum


***



Dün sabah uyandığımda da vardı gökyüzünde bu bulutlar Telefonumu açtığımda düşen mesajla okuduğum ölüm haberiyle başladım güne Bulutlara baktım, pencereden Ne bir ölüm umrundaydı onların, ne de doğum Yapmam gereken işlerim vardı, yetiştirmem, tutmam gereken sözler


Şehrin büyük meydanlarından birindeki büyük saat kulesinin akrep ve yelkovanı birbiri ardında dönüp dururken bulutlar da üzerlerinden akıp geçiyordu


Dünya dönüyordu Karnımız açıkmıştı Zeytinyağı, ekmek, peynir yedik Sonra koşturarak bitirmem gerektiğine inandığım işlerimin peşine düştüm Hava soğudu üşüdüm


Sonra kaldırımda durup o saate bakarken dedim ki kendi kendime, “Ben de şimdi ölsem, içimde iyileşmeyen bu dert benimle gidecek işte Ama hayat akacak durmaksızın Giden, gidenin nasıl gittiği, neyi yarım bıraktığı, neye hasret öldüğü bir süre sonra kimin umrunda olacak? Ne dünyanın, ne kalanın?”


Bunu düşünmek teselli oldu mu? Hayır


***



Eve gelip bilgisayarımı açtığımda eski bir yazımı anımsatan bir mektupla karşılaştım Meral Okay’la ilgili yazdığım birkaç yazıdan birini göndermiş bir arkadaşım


Üzerinde çalıştığı son televizyon dizisi Muhteşem Yüzyıl’ı izlerken Pargalı’nın Türkçe’ye İlahi Komedya adı ile çevrilmiş kitabı okuması üzerine kafama takılan birkaç soruyu sormak üzere Meral’e mesaj atmışım Arkadaşlığımız süresince hiçbir telefonumu, sorumu, mesajımı yanıtsız bırakmamış, nezaketin hassas terazisini elinden iç düşürmemiş olan sevgili Meral Okay gece yarısı attığım mesaja her zamanki gibi hemen geri dönmüş Uzun uzun konuşmuşuz


“Böyle bir dikkate ne diyebilirim, evet elbette tesadüf değil İlahi Komedya” demiş


Telefon konuşmasının ardından bana senaryonun birinci bölümünden bir “iç ses” göndermiş


Şöyle ki:


“Ben İbrahim


Dönmek nasıl bir şeydir? İnsan nereye döner, döndüğü yer neresidir?


Geriye dönmek var mıdır Mümkün


müdür?


Yoksa kader sadece ileriyi mi gösterir


Geldiğin, döndüğün yer orada mıdır bekler mi?


Baksan görür müsün, kalbin dönerken pusulan mıdır?


Geçtiğin yerleri unutmadan aynı yerlerden geçerek yine evin yolunu bulabilir misin?


Yoksa döndüm, değiştim, geldim


Dediğin her yerde ve dilde ve de dinde hâlâ dönmemiş misindir?


Dönmek kabiliyet değil zaruret midir


İbrahim”


***



Şimdi tam da dönüş yolundayım


Ben bunları yazarken bulutların arasından güneş çıktı


Geride bıraktığım her şeye dönüyorum diye düşünüyorum Eskiden keskindim Şimdiyse vaktiyle emin olduğum her şeyden şüphe duyuyorum Oysa insan yaşı ilerledikçe daha emin olmalı hayattan, kendinden, insanlardan değil mi?


Her neyse


Senaryosunu yazıp, keyiflendiği kimi akşamlar telefonda okurdu


Kalabalığın arasında, rastladığımda mutlu olduğum, sevdiğim birinin daha eksilmesine canım yanar şimdi her insan gibi


Ne güzel demişsin Meral


Birazdan döneceğim Kalbim pusulam


mıdır bilmiyorum


Geriye dönmek var mı, kader sadece ileriyi mi gösteriyor, geldiğim yer hâlâ orada mı emin değilim


Ama belki de sen geldiğin yere döndün


Iyi ki geldin, iyi ki karşılaştık buralarda


“Gördüğüme sevindim Meralim”


İclal Aydın