Çare(siz)lik!

Ne çok sensizim bu şehrin sessizliğinde
Sensizliğinle sarılmışım çepeçevre
Ve ben biraz daha çaresiz
Biraz daha kimsesiz
Biraz daha sensiz
Ben sensiz sen bensiz

Sensizlik kokuyor düşlerim
Ve hasretin
Gelip tam ortasında patlıyor yüreğimin
Gözlerin kime bakar
Ellerin kimi tutar
Bensiz misin sen de sensiz olduğum kadar

Yoksun ya hani
Gittin ya hani buralardan
Hergün biraz daha ölüyorum
Sonu gelmiyor sensizliğin
Ve ben yarben sana susuyorum

Kelimeler düğümlü boğazımda
Yutkunsam geçer mi

Kuşlar eşlik ediyor yasıma
Yer gök inliyor feryadıma
Bir çare yok mu
Yok mu bir çare


Ölüyorum bu şehirde sensizliğin gölgesinde

Ve ben avaz avaz kusuyorum içimde biriken kanı gökyüzüne
Kimbilir belki bundandır bu şehrin her akşam ölmesi kendi kızıllığında

çok güzeldi cnm duygu yüklü bir şiir olmuş adeta tebrik ederim seni

güzel şiir

emeğine sağlık

teşekkürler, çok güzel