Yaramazlık Yapan Çocuklara Nasıl Davranılır

**Prof. Dr. Sinsi** · 09-06-2012

Çocuğa hangi davranışlarının iyi hangi davranışları yapmaması gerektiğini öğretmek ebeveynlerin görevidir

Bunların çocuğa öğretilmesi aslında sanıldığı kadar zor değildir ancak biraz sabır gerektirir

Özellikle küçük çocukların öğrenmesi zaman aldığından hatalı bir davranışı değiştirmek genellikle birkaç haftalık bir çalışmayı gerektirir

Bunun için acele edip hemen ümitsizliğe kapılmamalıdır

Çocuk eğitiminde cezanın yeri

Terbiye etmek denilince pek çok kişinin aklına hemen cezalandırma gelir

“Dayak cennetten çıkmadır” ya da ” Kızını dövmeyen dizini döver” gibi atasözleri ülkemizde cezalandırmanın çocuk eğitiminin bir parçası olarak asırlarca kullanıldığının bir kanıtı olarak dilimizde yer etmiştir

Terbiye etmek ve cezalandırmak birbirinden çok farklı kavramlardır

Terbiye çocuğa olumlu davranışların kendini nasıl kontrol etmesi gerektiğinin öğretildiği ve içinde ödüllendirmenin de yer aldığı bir sistemdir

Cezalandırma ise daha negatif bir anlam taşır; çocuğun yaptığı ya da yapmadığı bir davranışın arkasından gelen bir sonuçtur

“Terbiye etmek” bizim geleneklerimizde genellikle cezayı çağrıştırdığından “eğitmek” kavramının kullanılması daha yerinde olacaktır

Çocuk yalnızca yanlış yaptığı zamanlarda değil diğer zamanlarda da davranışları konusunda eğitilmelidir

Hatalı davrandıkları zaman çocuklara kızma ve azarlama yerine olumlu davrandıklarında yüreklendirme ve takdir etme onların yanlış davranışlarını daha kolay değiştirmelerini sağlayacaktır

Çocuklar kendilerine değer verildiğini gördükçe kendilerini daha iyi hissedecek çevredekileri daha fazla dinlemeye gayret edecektir

İyi davranışların takdir edilmesi

Çocuğun ilerideki davranışlarının temeli daha doğumdan itibaren biçimlenmeye başlar

Örneğin bebek altını kirlettiği ya da acıktığı zaman ağla¤¤¤¤¤ isteklerini belirtir

Anne hemen onun yanına gidip isteğini karşıladığında bebek annesinin yanında olduğunu bilerek ona güven duyar

Bebek iki aylık olduğu zaman kendi kendine uykuya dalmasına izin verilmelidir

Bu aydan itibaren bebeğin uyku beslenme ve oyun zamanları aileye uyum sağlayacak biçimde belirli bir düzene konulmaya çalışılmalıdır

Bebek emeklemeye ve yürümeye başladıktan sonra gereken güvenlik önlemleri alınmalı onun için tehlikeli olabilecek cisimler ortalıkta bırakılmamalıdır

Çocuk için tehlikeli olmayacak eşyalar ise merakını gidermesi açısından onun ulaşabileceği yerlere konulmalıdır

Örneğin ağır tencere ve çaydanlık gibi çocuğun yaralanmasına neden olabilecek eşyalar dolapta kilitli tutulurken daha hafif olan tabaklar ve plastik eşyaların konulduğu dolaplar açık tutulabilir

Çocuğun hareketlenmeye başladığı bu dönem ona en fazla dikkat gösterilmesi gereken dönemdir

Örneğin bebek soba ya da elektrik ocağı gibi sıcak bir eşyaya yaklaştığında “hayır sıcak!” gibi ifadelerle oradan uzaklaştırılmaya çalışılmalı ve oynaması için eline bir oyuncak verilmelidir

Başlangıçta bebek bunun bir oyun olduğunu zannedip gülse bile birkaç hafta sonra onun zararlı bir şey olduğunu öğrenecektir

Çocuk 18 aylık olduğunda çocuğun kontrol edilmesi biraz daha zorlaşır

Bu yaşlarda çocuk kendi gücünün sınırlarını öğrenmek ister

Bu dönemde anne baba birlikte onun hangi davranışlarına izin verip hangilerine vermeyeceklerini kararlaştırmalıdırlar

Böylece çocuk da bir ikileme düşmemiş olur

Ebeveynin nasıl davranması gerektiği konusunda aşağıda bazı ipuçları verilmiştir:

a

Çocuğa değişik seçenekler sunmak

Belirli sınırlamalar getirirken aynı zamanda belirli bir serbestlik de tanınmış olur

Örneğin “Oyuncaklarını kendin mi toplamak istersin yoksa sana yardım edeyim mi?” denilebilir

b

Yapılması istenen davranışı bir oyuna dönüştürmek

Eğer çocuktan istenen davranış ilginç bir hale getirilirse çocuk bundan zevk alacaktır

Örneğin ona “Hadi bakalım yarış yapalım hangimiz daha çabuk elbisesini giyecek?” denilebilir

c

İleriye dönük plan yapmak

Çocuk hep aynı olumsuz davranışları yineliyorsa örneğin bakkala gidildiği zaman sürekli bir şeyler istiyor tatsızlık çıkarıyorsa başka bir zamanda bunun doğru olmadığı ona öğretilmelidir

Bunun için çocuğun karnının tok olduğu bir zaman bakkala götürülerek alıştırılmaya çalışılmalıdır

Sıkılmaması için de çocuğun yanında oyuncak ya da kitap vb

götürülebilir

d

Olumlu davranışını takdir etmek

Çocuk olumlu bir davranış gösterdiğinde bu davranışı nedeniyle onurlandırılmalıdır

Bu her zaman çocuğa hediye alınması anl¤¤¤¤¤ gelmez; ona sarılıp “Bugünkü güzel davranışından dolayı çok mutlu oldum teşekkür ederim” demek de onu çok mutlu edecek ilerideki davranışları için yüreklendirecektir

Ama bazen işler yolunda gitmeyebilir

Eninde sonunda çocuk anne ya da babasını dinlemediğinde onların nasıl davranacağını gerçekten söylediklerini yapıp yapmayacaklarını sınamak isteyecektir

Eğer çocuk ebeveynleri dinlemiyor ise bu durumda başvurulacak bazı yöntemler vardır:

1

Doğal sonuçlar

Çocuk yaptığı hareketin doğal sonuçlarına katlanmasını öğrenmelidir

Ancak bu sonuçlar çocuk için herhangi bir tehlike yaratmamalıdır

Örneğin çocuk sütünü kasıtlı olarak dökmüşse o öğünde yeniden süt içemeyecek ya da eğer oyuncağını kırmışsa artık o oyuncakla oynayamayacaktır

Bu kendisinin yaptığı davranışların bir sonucu olduğu için de anne ya da babayı suçlamayacaktır (kendi düşen ağlamaz kuralı)

Böylece çocuk sütünü bir daha dökmemesini oyuncağı ile daha dikkatli oynamasını kısa zamanda öğrenecektir

2

Mantıklı sonuçlar

Çocuğun doğal sonuçlarla öğrenmesi en iyisidir

Ancak bu her zaman işe yaramayabilir

Örneğin anne çocuğa oyuncaklarını toplamasını söylemişse ve çocuk da bunu yapmıyorsa ne yapılabilir? İşte bu durumda çocuğun hareketiyle ilgili bir sonuç yaratılabilir

Anne eğer çocuk oyuncaklarını toplamazsa onları kaldıracağını ve akşama kadar oyuncaklarla oynayamayacağını ona söyleyebilir

Bunu söylerken annenin söylediği şeyi gerçekten yaparak ciddi olduğunu çocuğa göstermesi gerekir

Fakat bunu bağırarak değil yumuşak bir ses tonu ile söylemelidir

3

Çocuğun çok istediği bir şeyi kısıtlamak

Mantıklı bir sonuç çıkarmak her zaman mümkün olmayabilir

Çocuk ebeveyni dinlememekte ısrar ediyorsa çocuğa çok istediği başka bir şeyin kısıtlanacağı söylenebilir

Ancak bu yöntem uygulanırken bazı noktalara dikkat edilmelidir: Beslenme gibi çocuğun gerçekten gereksinimi olan şeyler ısıtlanmamalıdır

Bu yöntemin etkili olabilmesi için kısıtlanacak şey çocuğun gerçekten çok istediği bir şey olmalıdır

Ebeveyn söylediği şeyi gerçekten yapmalıdır

Örneğin davranışını düzeltmediği sürece çocuğa dondurma yiyemeyeceği söylenmiş fakat herhangi olumlu bir gelişme olmadığı halde anne ya da baba onun gönlünü almak için biraz sonra dondurma almışsa bu yöntem doğaldır ki işlemeyecektir

4

Belli bir süre bir yerde bekleme cezası

Bu ceza diğer yöntemler işe yaramadığında en son çare olarak kullanılabilir

Bu yöntem çocuk diğer çocukları ısırdığında vurduğunda ya da buna benzer durumlarda kullanılabilir

Çocuk önce bir kez ikaz edilir eğer aynı davranışı sürdürürse ona önceden belirlenmiş bir odaya ya da odanın bir köşesine gitmesi orada bir süre genellikle de bir sandalyede sessiz bir biçimde beklemesi söylenir

Eğer oraya gitmemekte direnirse kucaklanarak oraya götürülür ve bir süre orada kalması sağlanır

Bu cezanın neden verildiği birkaç cümle ile ona anlatılmalıdır

Çocuğun bekletildiği oda ya da yer çocuk açısından herhangi bir tehlike içermemelidir

Çocuğun orada bekleme süresi kabaca her yaş için 1 dakika olarak belirlenir (Örneğin 4 yaşında bir çocuk için 4 dakika gibi)

Eğer ceza süresi çok uzun tutulursa çocuk neden oraya konulduğunu bir süre sonra unutacaktır

Ceza süresi için saat kurulur saat çaldığında çocuğa cezasının bittiği söylenir

Çocuk bu süreyi uslu bir biçimde tamamlarsa sevecen bir biçimde kucaklanır ve “Tatlım cezalı olduğun için orada kalmak zorundaydın” gibi sözler söylenir ve olay orada kapanır

Bu durumu çocuk ile tartışmak gerekirse en az birkaç dakika geçmesi beklenmelidir

Eğer ceza süresi içinde çocuk gene bağırır çağırır ve olayı protesto ederse saat yeniden kurulur ve süre baştan başlatılır

Bu yöntemle genellikle 2 hafta içinde çocuk uyum sağlamayı öğrenecektir

Etkili bir eğitim için bazı öneriler

Çocuğun neler yapıp neler yapamayacağına karar verilmelidir

Her çocuk aynı hızda büyüme ve gelişme göstermez

Ebeveyn çocuğa bir şey söylediğinde çocuk yapmıyor ise bu kasıtlı olabileceği gibi çocuk onu anlamadığından ya da yapamadığından da olabilir

Ebeveynler konuşmadan önce iyice düşünmelidir

Daha önce çocuğa herhangi bir uyarıda bulunmuş ya da bir kural koymuşlarsa ona uymaları gerekir

Bununla birlikte çocuktan beklenen davranış ya da konulan kurallar gerçekçi olmak zorundadır

Bir diğer önemli nokta da ebeveynin her zaman aynı biçimde davranması bir gün farklı diğer gün farklı kurallar koymamasıdır

Çocuklar ne zaman nasıl davranacaklarını çabuk öğrenirler

Bunun için de zaman zaman ebeveynin koyduğu kuralları sınarlar ve onun sınırlarını öğrenmeye çalışırlar

Örneğin bakkalda huysuzluk yapan bir çocuğu sakinleştirmek için anne ona sakız şeker gibi şeyler alırsa bir daha bakkala gittiğinde çocuk yine aynı biçimde davranacaktır

Bunu önlemek için ebeveyn her zaman aynı biçimde davranmalı ve kendi koyduğu kuralları çiğnememelidir

Çocuk huysuzlandığında onun duyguları da dikkate alınmalı ve onun neden öyle davrandığını anlamaya çalışmalıdır

Eğer davranışın nedeni bulunursa çözüm arkasından gelecektir

Ebeveyn onu anladığını çocuğa söylemelidir

Örneğin “Arkadaşın gittiği için üzülüyorsun biliyorum ama yine de oyuncaklarını toplamalısın” gibi onu anladıklarını ifade etmek oldukça yararlı olacaktır

Anne ve babalar da yaptığı hatalardan ders almasını öğrenmelidir

Herhangi bir biçimde yanlış davrandıkları zaman önce sakinleşmeli gerekirse çocuktan özür dilenmeli bundan sonra nasıl davranacağını ona söylemelidir

Çocuğa doğru davranışları öğretmek çocuk eğitiminde elbette ki çok önemlidir

Ancak çocuk kendini kontrol etmesini ebeveynlere ve diğer büyüklere bakarak daha çok öğrenir

Onun için ebeveynlerin söyledikleri ile yaptıklarının tutarlı olması zorunludur

Büyükler gibi (!) çocuklar da zaman zaman bazı hatalar yaparlar

Önemli olan bu yanlış davranışlardan yola çıkarak doğruların ona sevecen bir biçimde öğretilmesidir

Çocuk eğitiminde tokatın yeri var mı?

Eskiden ebeveynlerden tokat yemek çocuk terbiyesinin neredeyse ayrılmaz bir parçasıydı

Bu yüzden şimdiki erişkinler arasında tokat yemeyen birini bulmak oldukça zordur

Günümüzde de özellikle kırsal kesimde ve büyük şehirlerin varoşlarında çocuklar hala büyüklerinden tokat yemektedir

Hatta okullarda bile zaman zaman öğretmenlerin dayağa başvurduğu bilinen bir gerçektir

Peki bu “cennetten çıkma (!)” olduğu tabir edilen dayağın çocuk eğitiminde yeri var mı? Amerikan Pediatri Akademisi tokatın çocuk eğitiminde kullanılmaması gerektiğini eğer çocuğun cezalandırılması gerekiyorsa ona alternatif diğer yöntemlerin kullanılmasını önermektedir

Dayak atmanın çocuk eğitiminde yeri yoktur çünkü: O an için işe yaramış görünse bile çocuğun davranışını değiştirmede aslında daha önce söz edilen bir sandalyede bekleme cezasından daha etkili değildir

Tokat atmak çocuğa sorumluluk öğretmez tersine onun daha da kızmasına ve hırçınlaşmasına neden olur

Ebeveynlerin çoğu daha sonradan tokat attıkları için pişmanlık duymaktadırlar

Sürekli tokat yiyen çocukta zamanla bu yöntem de artık işe yaramaz olacaktır

Tokat atmak şiddetine bağlı olarak çocukta ciddi fiziksel hasarlara neden olabilir

Sürekli dövülen çocuklarda depresyon alkol kullanımı diğer çocuklara saldırganlık daha sık görülür hatta erişkin olduklarında kendi eş ve çocuklarını dövme ve suç işleme oranları diğer kişilere göre daha fazla olmaktadır

Yapılan çalışmalar dayak yiyen çocukların erişkin olduklarında diğer kişileri –onları sevseler bile- daha çok cezalandırma eğiliminde olduklarını ortaya koymuştur

Onun için hekimler olarak bizler çocuk eğitimi konusunda ebeveynlere doğru yolu göstermeli sağlıklı bir nesil yetiştirmek için her türlü şiddetten kaçınmaları gerektiğini onlara olabildiğince öğretmeye çalışmalıyız

Son söz olarak Dorothy Law Nolte’un aşağıdaki satırları bu konuda söylenmesi gerekenleri çok güzel bir biçimde dile getirmiyor mu?

Çocuk yaşadıklarından öğrenir…

Eğer bir çocuk eleştiriyle yaşarsakınamayı öğrenir

Eğer bir çocuk düşmanlıkla yaşarsa savaşmayı öğrenir

Eğer bir çocuk utançla yaşarsa suçlu hissetmeyi öğrenir

Eğer bir çocuk hoşgörü ile yaşarsa sabırlı olmayı öğrenir

Eğer bir çocuk övgüyle yaşarsa değer vermeyi öğrenir

Eğer bir çocuk alayla yaşarsa utanmayı öğrenir

Eğer bir çocuk adil yaşarsa adaleti öğrenir

Eğer bir çocuk güvenceyle yaşarsa inanmayı öğrenir

Eğer bir çocuk dürüstlükle yaşarsa doğruyu öğrenir

Eğer bir çocuk yüreklendirmeyle yaşarsa kendine güvenmeyi öğrenir

Eğer bir çocuk arkadaşlıkla yaşarsa dünyada sevgiyi bulmayı öğrenir

Eğer bir çocuk onaylamayla yaşarsa kendinden hoşlanmayı öğrenir

09-06-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Yaramazlık Yapan Çocuklara Nasıl Davranılır Çocuğa hangi davranışlarının iyi hangi davranışları yapmaması gerektiğini öğretmek ebeveynlerin görevidir Bunların çocuğa öğretilmesi aslında sanıldığı kadar zor değildir ancak biraz sabır gerektirir Özellikle küçük çocukların öğrenmesi zaman aldığından hatalı bir davranışı değiştirmek genellikle birkaç haftalık bir çalışmayı gerektirir Bunun için acele edip hemen ümitsizliğe kapılmamalıdır Çocuk eğitiminde cezanın yeri Terbiye etmek denilince pek çok kişinin aklına hemen cezalandırma gelir “Dayak cennetten çıkmadır” ya da ” Kızını dövmeyen dizini döver” gibi atasözleri ülkemizde cezalandırmanın çocuk eğitiminin bir parçası olarak asırlarca kullanıldığının bir kanıtı olarak dilimizde yer etmiştir Terbiye etmek ve cezalandırmak birbirinden çok farklı kavramlardır Terbiye çocuğa olumlu davranışların kendini nasıl kontrol etmesi gerektiğinin öğretildiği ve içinde ödüllendirmenin de yer aldığı bir sistemdir Cezalandırma ise daha negatif bir anlam taşır; çocuğun yaptığı ya da yapmadığı bir davranışın arkasından gelen bir sonuçtur “Terbiye etmek” bizim geleneklerimizde genellikle cezayı çağrıştırdığından “eğitmek” kavramının kullanılması daha yerinde olacaktır Çocuk yalnızca yanlış yaptığı zamanlarda değil diğer zamanlarda da davranışları konusunda eğitilmelidir Hatalı davrandıkları zaman çocuklara kızma ve azarlama yerine olumlu davrandıklarında yüreklendirme ve takdir etme onların yanlış davranışlarını daha kolay değiştirmelerini sağlayacaktır Çocuklar kendilerine değer verildiğini gördükçe kendilerini daha iyi hissedecek çevredekileri daha fazla dinlemeye gayret edecektir İyi davranışların takdir edilmesi Çocuğun ilerideki davranışlarının temeli daha doğumdan itibaren biçimlenmeye başlar Örneğin bebek altını kirlettiği ya da acıktığı zaman ağla¤¤¤¤¤ isteklerini belirtir Anne hemen onun yanına gidip isteğini karşıladığında bebek annesinin yanında olduğunu bilerek ona güven duyar Bebek iki aylık olduğu zaman kendi kendine uykuya dalmasına izin verilmelidir Bu aydan itibaren bebeğin uyku beslenme ve oyun zamanları aileye uyum sağlayacak biçimde belirli bir düzene konulmaya çalışılmalıdır Bebek emeklemeye ve yürümeye başladıktan sonra gereken güvenlik önlemleri alınmalı onun için tehlikeli olabilecek cisimler ortalıkta bırakılmamalıdır Çocuk için tehlikeli olmayacak eşyalar ise merakını gidermesi açısından onun ulaşabileceği yerlere konulmalıdır Örneğin ağır tencere ve çaydanlık gibi çocuğun yaralanmasına neden olabilecek eşyalar dolapta kilitli tutulurken daha hafif olan tabaklar ve plastik eşyaların konulduğu dolaplar açık tutulabilir Çocuğun hareketlenmeye başladığı bu dönem ona en fazla dikkat gösterilmesi gereken dönemdir Örneğin bebek soba ya da elektrik ocağı gibi sıcak bir eşyaya yaklaştığında “hayır sıcak!” gibi ifadelerle oradan uzaklaştırılmaya çalışılmalı ve oynaması için eline bir oyuncak verilmelidir Başlangıçta bebek bunun bir oyun olduğunu zannedip gülse bile birkaç hafta sonra onun zararlı bir şey olduğunu öğrenecektir Çocuk 18 aylık olduğunda çocuğun kontrol edilmesi biraz daha zorlaşır Bu yaşlarda çocuk kendi gücünün sınırlarını öğrenmek ister Bu dönemde anne baba birlikte onun hangi davranışlarına izin verip hangilerine vermeyeceklerini kararlaştırmalıdırlar Böylece çocuk da bir ikileme düşmemiş olur Ebeveynin nasıl davranması gerektiği konusunda aşağıda bazı ipuçları verilmiştir: a Çocuğa değişik seçenekler sunmak Belirli sınırlamalar getirirken aynı zamanda belirli bir serbestlik de tanınmış olur Örneğin “Oyuncaklarını kendin mi toplamak istersin yoksa sana yardım edeyim mi?” denilebilir b Yapılması istenen davranışı bir oyuna dönüştürmek Eğer çocuktan istenen davranış ilginç bir hale getirilirse çocuk bundan zevk alacaktır Örneğin ona “Hadi bakalım yarış yapalım hangimiz daha çabuk elbisesini giyecek?” denilebilir c İleriye dönük plan yapmak Çocuk hep aynı olumsuz davranışları yineliyorsa örneğin bakkala gidildiği zaman sürekli bir şeyler istiyor tatsızlık çıkarıyorsa başka bir zamanda bunun doğru olmadığı ona öğretilmelidir Bunun için çocuğun karnının tok olduğu bir zaman bakkala götürülerek alıştırılmaya çalışılmalıdır Sıkılmaması için de çocuğun yanında oyuncak ya da kitap vb götürülebilir d Olumlu davranışını takdir etmek Çocuk olumlu bir davranış gösterdiğinde bu davranışı nedeniyle onurlandırılmalıdır Bu her zaman çocuğa hediye alınması anl¤¤¤¤¤ gelmez; ona sarılıp “Bugünkü güzel davranışından dolayı çok mutlu oldum teşekkür ederim” demek de onu çok mutlu edecek ilerideki davranışları için yüreklendirecektir Ama bazen işler yolunda gitmeyebilir Eninde sonunda çocuk anne ya da babasını dinlemediğinde onların nasıl davranacağını gerçekten söylediklerini yapıp yapmayacaklarını sınamak isteyecektir Eğer çocuk ebeveynleri dinlemiyor ise bu durumda başvurulacak bazı yöntemler vardır: 1 Doğal sonuçlar Çocuk yaptığı hareketin doğal sonuçlarına katlanmasını öğrenmelidir Ancak bu sonuçlar çocuk için herhangi bir tehlike yaratmamalıdır Örneğin çocuk sütünü kasıtlı olarak dökmüşse o öğünde yeniden süt içemeyecek ya da eğer oyuncağını kırmışsa artık o oyuncakla oynayamayacaktırBu kendisinin yaptığı davranışların bir sonucu olduğu için de anne ya da babayı suçlamayacaktır (kendi düşen ağlamaz kuralı) Böylece çocuk sütünü bir daha dökmemesini oyuncağı ile daha dikkatli oynamasını kısa zamanda öğrenecektir 2 Mantıklı sonuçlar Çocuğun doğal sonuçlarla öğrenmesi en iyisidir Ancak bu her zaman işe yaramayabilir Örneğin anne çocuğa oyuncaklarını toplamasını söylemişse ve çocuk da bunu yapmıyorsa ne yapılabilir? İşte bu durumda çocuğun hareketiyle ilgili bir sonuç yaratılabilir Anne eğer çocuk oyuncaklarını toplamazsa onları kaldıracağını ve akşama kadar oyuncaklarla oynayamayacağını ona söyleyebilir Bunu söylerken annenin söylediği şeyi gerçekten yaparak ciddi olduğunu çocuğa göstermesi gerekir Fakat bunu bağırarak değil yumuşak bir ses tonu ile söylemelidir 3 Çocuğun çok istediği bir şeyi kısıtlamak Mantıklı bir sonuç çıkarmak her zaman mümkün olmayabilir Çocuk ebeveyni dinlememekte ısrar ediyorsa çocuğa çok istediği başka bir şeyin kısıtlanacağı söylenebilir Ancak bu yöntem uygulanırken bazı noktalara dikkat edilmelidir: Beslenme gibi çocuğun gerçekten gereksinimi olan şeyler ısıtlanmamalıdır Bu yöntemin etkili olabilmesi için kısıtlanacak şey çocuğun gerçekten çok istediği bir şey olmalıdır Ebeveyn söylediği şeyi gerçekten yapmalıdır Örneğin davranışını düzeltmediği sürece çocuğa dondurma yiyemeyeceği söylenmiş fakat herhangi olumlu bir gelişme olmadığı halde anne ya da baba onun gönlünü almak için biraz sonra dondurma almışsa bu yöntem doğaldır ki işlemeyecektir 4 Belli bir süre bir yerde bekleme cezası Bu ceza diğer yöntemler işe yaramadığında en son çare olarak kullanılabilir Bu yöntem çocuk diğer çocukları ısırdığında vurduğunda ya da buna benzer durumlarda kullanılabilir Çocuk önce bir kez ikaz edilir eğer aynı davranışı sürdürürse ona önceden belirlenmiş bir odaya ya da odanın bir köşesine gitmesi orada bir süre genellikle de bir sandalyede sessiz bir biçimde beklemesi söylenir Eğer oraya gitmemekte direnirse kucaklanarak oraya götürülür ve bir süre orada kalması sağlanır Bu cezanın neden verildiği birkaç cümle ile ona anlatılmalıdır Çocuğun bekletildiği oda ya da yer çocuk açısından herhangi bir tehlike içermemelidir Çocuğun orada bekleme süresi kabaca her yaş için 1 dakika olarak belirlenir (Örneğin 4 yaşında bir çocuk için 4 dakika gibi) Eğer ceza süresi çok uzun tutulursa çocuk neden oraya konulduğunu bir süre sonra unutacaktır Ceza süresi için saat kurulur saat çaldığında çocuğa cezasının bittiği söylenir Çocuk bu süreyi uslu bir biçimde tamamlarsa sevecen bir biçimde kucaklanır ve “Tatlım cezalı olduğun için orada kalmak zorundaydın” gibi sözler söylenir ve olay orada kapanır Bu durumu çocuk ile tartışmak gerekirse en az birkaç dakika geçmesi beklenmelidir Eğer ceza süresi içinde çocuk gene bağırır çağırır ve olayı protesto ederse saat yeniden kurulur ve süre baştan başlatılır Bu yöntemle genellikle 2 hafta içinde çocuk uyum sağlamayı öğrenecektir Etkili bir eğitim için bazı öneriler Çocuğun neler yapıp neler yapamayacağına karar verilmelidir Her çocuk aynı hızda büyüme ve gelişme göstermez Ebeveyn çocuğa bir şey söylediğinde çocuk yapmıyor ise bu kasıtlı olabileceği gibi çocuk onu anlamadığından ya da yapamadığından da olabilir Ebeveynler konuşmadan önce iyice düşünmelidir Daha önce çocuğa herhangi bir uyarıda bulunmuş ya da bir kural koymuşlarsa ona uymaları gerekir Bununla birlikte çocuktan beklenen davranış ya da konulan kurallar gerçekçi olmak zorundadır Bir diğer önemli nokta da ebeveynin her zaman aynı biçimde davranması bir gün farklı diğer gün farklı kurallar koymamasıdır Çocuklar ne zaman nasıl davranacaklarını çabuk öğrenirler Bunun için de zaman zaman ebeveynin koyduğu kuralları sınarlar ve onun sınırlarını öğrenmeye çalışırlar Örneğin bakkalda huysuzluk yapan bir çocuğu sakinleştirmek için anne ona sakız şeker gibi şeyler alırsa bir daha bakkala gittiğinde çocuk yine aynı biçimde davranacaktırBunu önlemek için ebeveyn her zaman aynı biçimde davranmalı ve kendi koyduğu kuralları çiğnememelidir Çocuk huysuzlandığında onun duyguları da dikkate alınmalı ve onun neden öyle davrandığını anlamaya çalışmalıdır Eğer davranışın nedeni bulunursa çözüm arkasından gelecektir Ebeveyn onu anladığını çocuğa söylemelidir Örneğin “Arkadaşın gittiği için üzülüyorsun biliyorum ama yine de oyuncaklarını toplamalısın” gibi onu anladıklarını ifade etmek oldukça yararlı olacaktırAnne ve babalar da yaptığı hatalardan ders almasını öğrenmelidir Herhangi bir biçimde yanlış davrandıkları zaman önce sakinleşmeli gerekirse çocuktan özür dilenmeli bundan sonra nasıl davranacağını ona söylemelidir Çocuğa doğru davranışları öğretmek çocuk eğitiminde elbette ki çok önemlidir Ancak çocuk kendini kontrol etmesini ebeveynlere ve diğer büyüklere bakarak daha çok öğrenir Onun için ebeveynlerin söyledikleri ile yaptıklarının tutarlı olması zorunludur Büyükler gibi (!) çocuklar da zaman zaman bazı hatalar yaparlar Önemli olan bu yanlış davranışlardan yola çıkarak doğruların ona sevecen bir biçimde öğretilmesidir Çocuk eğitiminde tokatın yeri var mı? Eskiden ebeveynlerden tokat yemek çocuk terbiyesinin neredeyse ayrılmaz bir parçasıydı Bu yüzden şimdiki erişkinler arasında tokat yemeyen birini bulmak oldukça zordur Günümüzde de özellikle kırsal kesimde ve büyük şehirlerin varoşlarında çocuklar hala büyüklerinden tokat yemektedir Hatta okullarda bile zaman zaman öğretmenlerin dayağa başvurduğu bilinen bir gerçektir Peki bu “cennetten çıkma (!)” olduğu tabir edilen dayağın çocuk eğitiminde yeri var mı? Amerikan Pediatri Akademisi tokatın çocuk eğitiminde kullanılmaması gerektiğini eğer çocuğun cezalandırılması gerekiyorsa ona alternatif diğer yöntemlerin kullanılmasını önermektedir Dayak atmanın çocuk eğitiminde yeri yoktur çünkü: O an için işe yaramış görünse bile çocuğun davranışını değiştirmede aslında daha önce söz edilen bir sandalyede bekleme cezasından daha etkili değildir Tokat atmak çocuğa sorumluluk öğretmez tersine onun daha da kızmasına ve hırçınlaşmasına neden olur Ebeveynlerin çoğu daha sonradan tokat attıkları için pişmanlık duymaktadırlar Sürekli tokat yiyen çocukta zamanla bu yöntem de artık işe yaramaz olacaktır Tokat atmak şiddetine bağlı olarak çocukta ciddi fiziksel hasarlara neden olabilir Sürekli dövülen çocuklarda depresyon alkol kullanımı diğer çocuklara saldırganlık daha sık görülür hatta erişkin olduklarında kendi eş ve çocuklarını dövme ve suç işleme oranları diğer kişilere göre daha fazla olmaktadır Yapılan çalışmalar dayak yiyen çocukların erişkin olduklarında diğer kişileri –onları sevseler bile- daha çok cezalandırma eğiliminde olduklarını ortaya koymuştur Onun için hekimler olarak bizler çocuk eğitimi konusunda ebeveynlere doğru yolu göstermeli sağlıklı bir nesil yetiştirmek için her türlü şiddetten kaçınmaları gerektiğini onlara olabildiğince öğretmeye çalışmalıyız Son söz olarak Dorothy Law Nolte’un aşağıdaki satırları bu konuda söylenmesi gerekenleri çok güzel bir biçimde dile getirmiyor mu? Çocuk yaşadıklarından öğrenir… Eğer bir çocuk eleştiriyle yaşarsakınamayı öğrenir Eğer bir çocuk düşmanlıkla yaşarsa savaşmayı öğrenir Eğer bir çocuk utançla yaşarsa suçlu hissetmeyi öğrenir Eğer bir çocuk hoşgörü ile yaşarsa sabırlı olmayı öğrenir Eğer bir çocuk övgüyle yaşarsa değer vermeyi öğrenir Eğer bir çocuk alayla yaşarsa utanmayı öğrenir Eğer bir çocuk adil yaşarsa adaleti öğrenir Eğer bir çocuk güvenceyle yaşarsa inanmayı öğrenir Eğer bir çocuk dürüstlükle yaşarsa doğruyu öğrenir Eğer bir çocuk yüreklendirmeyle yaşarsa kendine güvenmeyi öğrenir Eğer bir çocuk arkadaşlıkla yaşarsa dünyada sevgiyi bulmayı öğrenir Eğer bir çocuk onaylamayla yaşarsa kendinden hoşlanmayı öğrenir