Bu gece sonbahar yüklü gemiler geçiyor sana sakladığım maviliğimin tam ortasından
Ucu yalnızlığa uzanan bir vedanın ertesinde,üzerime devrilen cümlelerinden vurgun yiyorum durmadan
İmlası bozuk hayaller düşüyor payıma
Seni okudukça silinen ben oluyorum; yarım kalmışlığımızı yazdığım sayfalardan
Kuramadığım düşlerimin gizli öznesi oluyorsun sonra
Seninle başlayan hiçbir cümlenin sonunda parantez içlerinden kurtulamıyor (aşk)
Ve sensizlik tipi bir hücrede yalnızlık boyu mahkumiyetime hüküm veriyor gözlerin
Faili ayân cinayetinim
Biliyordum yasaktın sevdanın ateşiyle örselenmiş bu yüreğe
Biliyordum elimi uzatsam saçlarının baharına, gelincikler kan kırmızı açardı sehere
Şimdiyse gözlerimde karanfil kokulu yağmurları demliyorum akşamüstü yorgunluğuyla
Ölmek halli kuşlar geçiyor gökyüzümden
Ne yana dönsem yıkık dökük bulutlara takılıyor ayaklarım, düşüyorum
Yağmura tiryakiliğimden olsa gerek gülmeyi yakıştıramıyorum dudaklarıma
Tebessümlerim, sevişmelerim, düşlerim; lacivert bir gecenin koynundan aşırdığım ateşböceklerim! Hiçbiri yok artık
Yokluğuna prangalı “biz”sizliği büyütüyorum suskunluğumun çok sesli melodramlarında
Ve sol anahtarları yetmiyor en “bas” notasından yakalandığım sensizliğin zincirlerini söküp atmaya
Aslında hiç bilemedim; sen miydin giden yoksa ben miydim sana gelen yolları çözemeyen
Hiç bilemedim; aşka küskünlük müydü beni senden eden yoksa aşk mıydı “biz”e küsen
Halbuki uçukluğumla harmanladığım “hoş geldin”leri saklıyordum şimdi yağmurları demlediğim gözlerimde
Koynunda kış’layanın ayrılık olduğunu bilemedim ben
“Bu sevda bahara çıkmaz, biz’im toprağımızda karanfiller açmaz” deyip gideceğin gelmemişti aklıma
Oysa senin kadar ben de istiyordum karanfil kokulu alaca şafaklarda, yaşamak halli kuşlar uçurmayı Filistinli çocukların yurduna
Olmadı! Daha hiç gelmemişken gittin
Bir eski zaman hikayesiydik seninle
Miş’li geçmiş zamanlarda “bir varmış bir yokmuş”la başlayan uyduruk bir aşkı anlattık birbirimize ve yalanlar
Ne olur artık masalıma gelme yâr
Gözlerimde eski bir aşktan kalma intiharların ayak sesleri,yastığımın altında 24’lük bir ömrün son nefesi var
Ne olur bu gece uykuma düş’me yâr! Bu gece nefesim uçukmavi ölüm kokar