Taş Atan Çocuklar

Sanki oyundasın taş atan çocuk
Cahil mi, cesur mu sonra görürsün
Seni kimler böyle oynatan çocuk
Sanmam bu eğlencen çok uzun sürsün

Sökülen kaldırım, ayaklarındır
Ölünceye kadar bir kötürümsün
Kundaklanan dükkân yarınlarındır
Vicdanında yargılanan cürümsün

Elinde molotof, yuzünde maske
Neden bir gizliliğe bürünürsün
Yıllarca sonra, desen bile keşke
Vatan ahı ağırdır, sürünürsün

Senin yaşıtlarda taso salgını
Yahut bir iple topaç çevirirsin
Oyun sandığın işlerin çılgını
Çamı hedeflerken, can devirirsin
Hapiste mi geçsin ergenlik çağı
Ordada sarmalar pisliğin ağı
Kopmak bilmez asla takvim yaprağı
Harf harf, cümle cümle sen sökülürsün
Kaynağıdır dinlerin Ortadoğu
Din olmaktan uzak dinlerin çoğu
Tarih boyu bundan kinlerin çoğu
Müslümansın, müslüman görünürsün
Benimde devletle sorunlarım var
Yapamam bunu aramızda duvar
Hırs, nefret, cahillik, benlik canavar
Davanı hukuk ile sürdürürsün
Hadis ;vatan aşkından iman doğar
İmansızı, iman her zaman boğar
Nefret, öfke beyne, kalbe zor sığar
Kendini ellerinle öldürürsün
Bir taş konuyu nereye götürdü
Kalkınmamızı dereye götürdü
İç, dış düşman biz nasıl düşürdü
Devamlı boş çareye bürünürsün
Araya girmesin etnik tefrika
İşte Ortadoğu, işte Afrika
Global siyasetler binbir entrika
Ne yapsan hep mata düşürülürsün
Sömürgecidir her zaman Avrupa
Sanma takdir edilir, övülürsün
Şimdi demokrası elinde sopa
O sopayla da bir gün dövülürsün

ORHAN AFACAN