Dik Duruş ve Dağlar

Belki dağlar özlemle Tanrıya yaklaşmak isteyen taşın toprağın göklere uzamışıdır Ama çok geçmeden yerle göğün birleşemeyeceğini gören dağlar dizi dizi diz çöküp yalvarmaya başlarlar
Dağ ile dik duruş arasında gizli bir anlam alış-verişi sezmemek elde değil: İnsan-olmada dik duruştan önemli pek az şey var Ellerimizi sürünüp emekleme aracı olmaktan kurtardığımız an beynimizi yerde sürünmekten kurtarıp uygarlık aşamasına girdik
Bir bakıma, cansız denen doğa da dağlarla dik duruşa erişti: Dağ diye bir şey olmasaydı "yüksek", "yukarı", "üstün" sözcüklerinin dile getirmeye çalıştığı o eşsiz kavramın insan için somut bir anlamı olmayacaktı Yaşamanın saygınlık gören bazı kesitleri özünü yitirecek, içi boş birer kalıp durumuna düşecekti
Güzel görünümlerin gerçekten tadına varmak için, nice nice bayırlar tırmanıp yükseklere çıkmak gerek
Uzaktan bakınca iri sorunlar gibidir dağlar, çoğu yüreksiz kılarlar insanı Oysa zaman yitirmeden davranmak gerekir: - Kalk yürü!