Çenesi kapansın diye şarabın sonunu köprüsünden aşağı boşalttığım Florida gecelerine…
Liene’ den Son sözler… Çenemi kapıyorum şarabım da bitti yağmurum da
Bahar gelmeden gitmeli…
Başladığım yerde değilim artık
İki örgülü kırmızı kurdeleler zamanı vurup kaçmış
Kısacık kestim saçlarımı belki bu yüzden…
Yalın ayak bir karşılaşmaya alet olmadım
Belki bu yüzden sen beni hiç tanıyamadın…
Adım Liene…
Ruhum parçalı bulutlu… Belki dağıldım…
İsyan gibi bir gürültüye yeltenirken o sabah
Çarpışmaları günaha sertçe kapanan o kapılar ardında
Ağlarken utanıyor diye yağmur
Kıyamadım
Usulca örttüm penceremi
Sessiz bir yalvarışla sızlayan duvarlara bakıp bakıp
Sahipsizliğimle aynı yatağa binlerce kez girmekten yorgun
Sıkıca kapadım gözlerimi yine
Sakladım yüzümü gri düşlerden
İki elim bir sancıyla birleşti
Gök’ yüzüne kapandım…
Evet, belki yine bir aptalı oynadım…
Korku boylarından hayaller seçip sana saklandım…
Ne senin yokluğun
Ne benim kederli şarabım
Nedeni yoktu işte yalnızlığa kadın olan sevdamın
Başladığım yerde değilim artık
İki adım geriledim ayrılığa denk geldi
Eskidi şehirler artık
Gitmeler de eskidi…
Bir yalana adanmış hayatların en gücündeyim
Eksildikçe artarmış hüzün çiçeklerinin yeşili…
Bu baharda açmazmış… öyle diyorlar
Beklenen baharları taşıyor Florida sırtlarında bir ihtiyar…
Ertelenen bir aşkın soğuğa aldırmayan çocuğuymuş bir zaman
Başka bahara derken vakit geçirmiyormuş avuçları arasından
İnandım beklemeye gelmeyecek olsa da
Hüzün çiçekleri yeşilmiş
Görsem ne görmesem ne…
Ben de mi yakalandım bu hastalığa?
Göçsüz gözyaşlarının adı yok işte ben sadece sana kalandım…
Söylesene bende mi çok bekletildim…
Ben de mi ellerin kadar yaşlıydım…
Ne senin yokluğun
Ne benim kederli şarabım
Nedeni yoktu işte yalnızlığa kadın olan sevdamın…
Adım Liene…… Soyadıma bulaşmadın…
Şarkıların… Şarabın… Yağmurun kadınıydım
Hep ıslandım
Hep kurudum
Hep bekletildi acım
Yalın ayak bir karşılaşmaya alet olmadım
Belki bu yüzden sen beni hiç tanıyamadın…
Ruhum parçalı bulutlu… Belki dağıldım…
Eskidim sevgili… Eski bir sevgili olamadım
Saçlarımı uzatıp aşağı bıraktım Des Plaines nehrinden
Düşerken içine yalınayaktım…
Çok fazla uzanmışım
Birine sarılmayı öyle özlemiş ki kollarım
Ölüm çıkmış karşıma yanılmışım…
Adım liene
Şarkıların… Şarabın… Yağmurun kadınıydım
“elimde yemyeşil bir hüzün çiçeğiyle”
Bir nehrin sularına yalnızlıkla atladım
Başladığım yerde değilim artık
Des Plaines nehrinin yağmurundayım…