Aşk!...

Öyle çok mutsuzdun ki dünyanın sonu gelmişti öyle miNeydi böylesine üzen seni
Hayata yeniden başlamayı çoktan haketmiştin besbelli
Hani derler ya;bir kapı kapanır,diğeri açılır
Sen de gördün gerçeği,
acının kapısını kapattığında gülümsedi sana,
mutluluğun aydınlık gözleri



Pembe beyaz bir tadı vardı,şiirimtırak bir adı vardı,
herkesçe bilindiğinin zannı vardı,hep denenmiş ve hiç ulaşılamamış,
kaf dağının en tepesinde bir yeri vardı
Öylesine giriverdi koynundan içeri,
bir kucaklaşmanın kokusunda,kalabalığın ortasında,
süpürüverdi hüznü kalbinden,
varlığını bıraktı sana taa derinden
Aşk'tı adı






Eteklerimde mutlu rüyalar getirdim sanaHuzurun kucağında sıcacık örttüm üstünü,neyi istiyorsan kaldır başını bir bak,hepsi de başucundaTüm gün havalandırılmış bir odada,loş ışıkta,dizlerimde tatlı tatlı uyumanı izlerken,
hafif bir şarkı söylüyorum sana
Dizelerinde hep aynı nakarat;
sevdam senden yana,aşkım senden yana




Çiçeklerim var benimSenin ellerinle ördüğün,sevginle taç yaptığın çiçeklerim
Sence daha ne isterim?
Doğru bildin
O ışığı ellerine tutuşturduğum ilk gün gibi,sonsuza kadar seni aydınlatmasını isterim