Bilmiyorumki daha neler yikacakti beni
Kimler el koyacakti hayallerime
Tutundugum dallari kim kiracakti ve en önemlisi neden kiracaklardi, cözememistim
Her sabah gülümseyerek uyanmaya gayret gösterdim, Gün basladigi gibi bitecekti, yani öyle derdi büyüklerim, onlar yasamisti onlar bilirdi
Uyguladim
ama nezaman güldümse ardindan birseyler beni yerin dibine soktu
Hatalarimla yüzlesmesini bilirdim ama acimasiz yargilanmak nedir ve nedendir bilmiyordum
Kimin hakki vardi ki beni üzmeye, hayat okadar uzun bir yolmuydu sanki? degecek miydi? mutlu mu olacaktilar beni yikinca
Ben herkese göre cok güclüydüm, kim ne derse desin ben aldirmazdim onlara göre
Suclamalar, ön yargilar, tanidigim tanimadigim her kim varsa o hakki görüyordu kendisinde
üzerimde tasiyamacagim yükler, cekemeyecegim yaralar biraktilar
Ben sandiginiz kadar güclü degildim!! ne yazik ki
Bende agliyordum, bende üzülüyordum, bende seviyordum ve sevilmekti tek derdim
ter temiz yasamakti hayati, aski ve daha ne cok seyi
Dur! demenin vakti gelmis de gecmis
Artik sadece 4 duvar bilmeyecek acilarmi, agladigimi siz de görün
Daha fazla bastiramam acilarimi
Bu yük bana fazla
Anlamiyorum benden ne istiyorlar, kimseyle bir derdim olmadi
Nezaman sigindiysam Allahima acim birazcik hafifledi, ama gitmedi;bitmedi
Tanidigim kisilere yolda rastlamak istemiyorum, kaciyorum hep bir köseye, onlar uzaklasinca yoluma devam ediyorum
katil gibi saklaniyorum
oysa kimseyi yaralamadim, kimseyi öldürmedim ben! :(
uyuyamiyorum kafamdaki sorularin cevabi mechul, ve anlamiyorum benden baska aci ceken yok sanki, neden bukadar yikiyor beni
ve neden hic kimse anlamiyor
derdi daha büyük olup da dimdik duran onca insanlar var bilmiyormuyum sanki? ama bu beden bukadarini tasiyamiyor
bende o yürek olsaydi kacip gitmek isterdim hic bilmedigim bir yere
ama kacacak bisi yapmadim bunuda biliyorum