Sanayileşme İle İlgili Kompozisyon

**Prof. Dr. Sinsi** · 09-01-2012

Sanayileşme İle İlgili Kompozisyon
Sanayileşen Çocuklar
Beni duvarlara vurman için muşambadan yüzümü toplaman gerek
Ve hep
Doğru bir gerekçe oldu intihar meskeninde kan dökülüyorsa çocuklar ölüyorsa Düş değil düşündüğün çizdiğin tek kanatlı kuş

Sanayileşen kentlerin ortasında Gümüş

Terliklerin demir bir bar’ın ardında araba olduğu mülteci kent

İstasyonda üzüm taneleriyle misket oynayan, ardından piç olduğunu her seferinde dile getiren, aşağılamaktan hiç çekinmeyen sokak lambaları

Kaç kez patlattım boz floresanları bilmem

O toz bulutu içinde tırnaklarını boyayan peri kızları

Saçlarının aslı siyah

Güneş ile kıvrım kıvrım kumrala dönen

Sihirli bir kutulardı hep

Daha sekizimde onlardan birini aşık etmek istedim kendime

Masmavi gözleri olan bir sevgili
Düşünmesi bile güzeldi yabancı olduğum şehirde, fırfırlı şapkamla yabancısı olan duygulara sokmak kendimi

Ve ilk şiir
Yabancı bil dili öğrenirken kırmızı kurdele oldu adı

Aşk istifi, şaşmış bir pusula bedenim

Detoneleşen nefesim, nefsim…

Annem Yanımda yaşarken bile özlediğim, sabundan gemilerde yüzdürdüğüm, kül rengi kar olan kadın

Ağustosken ne bu eylül’ün yaprak döküm telaşı? Anlamıştı Annem

Filikada tenin ve ağzını kaybetmişti şehir

Toplu beyin ölümleri başlamıştı

Temmuzdu, ancak şubat vapurları kaldırıyordu Sırplar… külünü basıyordu çocuk sigara dumanına

Yağıyordu kıble her yöne,
Başını cesedime koyuyordu tanrı, o bile durduramıyordu, ağlıyordu

09-01-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Sanayileşme İle İlgili Kompozisyon Sanayileşme İle İlgili Kompozisyon Sanayileşen Çocuklar Beni duvarlara vurman için muşambadan yüzümü toplaman gerek Ve hep Doğru bir gerekçe oldu intihar meskeninde kan dökülüyorsa çocuklar ölüyorsa Düş değil düşündüğün çizdiğin tek kanatlı kuş Sanayileşen kentlerin ortasında Gümüş Terliklerin demir bir bar’ın ardında araba olduğu mülteci kent İstasyonda üzüm taneleriyle misket oynayan, ardından piç olduğunu her seferinde dile getiren, aşağılamaktan hiç çekinmeyen sokak lambaları Kaç kez patlattım boz floresanları bilmem O toz bulutu içinde tırnaklarını boyayan peri kızları Saçlarının aslı siyah Güneş ile kıvrım kıvrım kumrala dönen Sihirli bir kutulardı hep Daha sekizimde onlardan birini aşık etmek istedim kendime Masmavi gözleri olan bir sevgili Düşünmesi bile güzeldi yabancı olduğum şehirde, fırfırlı şapkamla yabancısı olan duygulara sokmak kendimi Ve ilk şiir Yabancı bil dili öğrenirken kırmızı kurdele oldu adı Aşk istifi, şaşmış bir pusula bedenim Detoneleşen nefesim, nefsim… Annem Yanımda yaşarken bile özlediğim, sabundan gemilerde yüzdürdüğüm, kül rengi kar olan kadın Ağustosken ne bu eylül’ün yaprak döküm telaşı? Anlamıştı Annem Filikada tenin ve ağzını kaybetmişti şehir Toplu beyin ölümleri başlamıştı Temmuzdu, ancak şubat vapurları kaldırıyordu Sırplar… külünü basıyordu çocuk sigara dumanına Yağıyordu kıble her yöne, Başını cesedime koyuyordu tanrı, o bile durduramıyordu, ağlıyordu