Kalbimin Son Çığlığı!...

Kararır ve kaybolur yavaşça Önümde hiç yokken beliren o parıltı Kafamda yanan bir ampul gibi aydınlatır ilk etrafı ve sonra küçülür Bakarım ona sadece
Yol alır düşüncelerimde Yanaklarımı uyarır gözlerim Ve yanaklarım kurumuş dere yataklarına ikazda bulunur ve şaha kalkarmışçasına saygıyla eğilir gözlerime doğru ,gözlerim görür bunu ve yanaklarım hazırlanırken sele bu insanın derdini anlar gibi yaparak elinden gelen en iyi hizmeti sunar bana
Hissederim onun hissettiği boşluğu Bana hep kızar ben ağladığımda Çünkü o gözyaşlarıdır ona sevdiğini hatırlatan Ben koparıyorum ondan bencilce o hatıraları Yad etmeyi yasaklıyorum adeta ona Canım yüreğim çırpınır sadece Eksilir o anılar hafızasından ve giderek artan boşluğun pervasız kokusu kalır geriye Boğmaya çalışır yüreğimi o koku
Yanaklarımda seller koparken ciğerlerim yüreğimin çırpınışına dayanamaz Umrunda değildir bu hava değişikliği Sadece bakar yüreğime ve sadece onu düşünür o anHafızası bilinç altını yoklatır ciğerlerime Kan kardeşinin neden böyle çırpındığını anlamaya ve bulmaya çalışır
Ve hatırlar sonra Islak gözkapakları hatırlatır ona yüreğin bu halinin sebebini Ağlamaya başlar Tutar bileğinden yüreğimin Yüreğim dayanamaz ve sarılır, ciğerim ve yanaklarımda ki sel kontrol edilemez hale gelir Kalbim ığıl ığıl kan pompalarken ızdırap çekenlere bakar sırtını dönmeden ,hafifçe boynunu çevirerek Biliyor ağlayacağını Yaşlı dedeler gibi herşeyi bilir o kalp
O gül ile sümbüle bakar kalbim Sonra kaldırır kafasını ve görür gözlerimiYavaşça çıkarır gözlüklerini gözlerimden Korkuyla bakar O ne halPompalamayı unutmaktan korkar kalp O an yavaşlamıştır atışları kalbimin Döner tamamen bu tarafa Gözlerim açılır Eksik olan birşeyler var içimde Aklıma gelen bir şeyler var kalbimde eksik olan Kalbimin aklı yeri doldurulmayanla dolu şu anİyice açılır gözlerim ve o keşmekeşte tüm organlarım ilk önce kalbime bakar sonra kaldırırlar kafalarını Yanaklarımdaki taşan sular çekilmiştir yatağına Hafif sessizlik Bembeyaz saçlı kalbimDertleri düşünürek yaşlı dede rolünü eksiksiz yerine getiren kalbim Saçları beyazlayan kalbim Çömelir ve kan pompalamayı
Gözlerim kapanır yavaş yavaş Yanaklarım hisseder eksikliği Selin verdiği zarar umrunda bile değildir o an Ve ağlamayı bırakan ciğer ve yürek kafasını yukarıya dikerek bağırmaktadır o an
Kimse anlamaz tabi bu yaşlı dedeyi artık Gözkapaklarım kapanır tamamen ve ilk önce dizlerim yerküreye değer Sonra ellerimVe saçlarım ve burnum ve gözlerimTüm organlarım karanlıktadır artık
Gözlerim açılır Ama ışık yoktur gözlerimdeAfakta yok enfüste Kulaklarımda o hıçkırık çınlıyordur hal****albimin son çığlığı
Ve kriz demişti biriSanırım en son duyduğum kelimeydi bu Bir çığlık keşmekeşinde sessizce yol alıyordum Kalbimin ilk çığlığıydı bende ki son sesBedenimden beyaz bir şey çıkarken bir el yaklaştı gözlerime
Ve uyuttu beni o el s/O'nsuzlukta

__________________
'' Milli Benligini Yitirmis Uluslar
Başka Milletlerin Avıdır !!!! ''
Mustafa Kemal ATATÜRK