İsimsiz Karanlık

Sevgili Kardeşime



Bir çocuğun düşünde saklısın sen
O kadar içten
O kadar kendiliğinden
Kapkara bulutların birden yere inişi gibi
Sevmek seni
Karanlığını beyaz ışığa çevirmek
Çok boyutlu anlamlar vermek

Seni yer yer kesen
Gölgeli bir resmin karaltısısın sen
Kendini kimseye göstermeyen

Belki birbirini seven zıt renklerdi
Sen aydınlığını verirken karanlık kaldın
Oysa sen renklerini silerken
Tüm renkleri gökkuşağından yırttın