Ulema

İslâm ülkelerinde Kuran ve hadisleri açıklayıp yorumlayan din bilginlerine verilen ad Sözlük anlamı bilgili kimseler, bilginlerdir İslâmiyetin doğuşundan sonra ilkin Araplar arasında, giderek öteki ülkelerde de kullanılan bir terimdir İslâmiyetle birlikte Kuran ve dinî bilgiler üstünde çalışanlar büyük önem kazandılar Kendilerine saraylarda yer verildi Medreseler açılmaya başlandı Bu din bilginleri daha sonraki yüzyıllarda gelişerek ayrı bir sınıf niteliği kazandılar Osmanlılarda da 14 yüzyıldan başlayarak medreselerde görevli din bilginlerine ulema dendi Devletin şeyhülislâm, müftü, kadı gibi görevlileri de ulema sınıfı içinde sayıldı Ulema sınıfı gittikçe gelişerek Osmanlı Devleti'nde en önemli zümrelerden biri hâline geldi Bu gelişme 17 yüzyıla kadar sürdü 17 yüzyıldan sonra ise Osmanlı Devleti'nin ulema sınıfı yozlaşmaya başladı Ulema sınıfından olan birinin yeni doğmuş çocuğuna da "beşik uleması" denilerek bu san, soydan soya geçen bir niteliğe büründürüldü; ayrı bir imtiyazlı zümre yaratıldı 18 yüzyıldan itibaren ulema sınıfı bütün yeniliklere düşman, tutucu bir sınıf hâline geldi Bu tavrını 20 yüzyıla kadar sürdürdü Cumhuriyet ile birlikte ulema sınıfı da ortadan kalktı