Uzaklardan Bir Ses Olmani İsterdim

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

Uzaklardan bir ses olmanı isterdim bir selam bir nefes

"Üşüme" diye seslenmeni isterdim

Bir el olmanı isterdim bir kol

"Özledim" deyip sarılmanı

En karanlık yerinde düşlerimin çıkıp gelmeni isterdim

Kınalı bir bahar gibi umut ışığı olmanı isterdim hayatıma

Gelseydin ve yaslasaydım başımı omuzuna ağlasaydım doya doya

Geçerdi üşümesi yüreğimin geçerdi üşümesi içimin kirpiklerimde yağmurlar dumanlanmazdı biliyorum

Seninle suları yeşil bir ırmağın kıyısında buluşmak saçlarının kokusundan öpmek içime çekmek ve serin soluğundan içmek sana sarılmak kucaklamak uçmak isterdim…

Ama nafile aramızdaki bütün yollar kapalı

Bütün dallar ke***

Yokluğun buz gibi soğuk

Üşüyorum

Yüreğim de donmuş sanki

Gözlerimde

Ateşler içinde bedenim

Öyle bir üşüme ki hiç bir şey ısıtmıyor artık

Bütün uzuvlarım uyuşmuş

Ezip geçiyor ruhumu acılar

Yoksun işte kalbimin kuyusu en hazin sesle inliyor şimdi

Kirpikleri kırılan bir zamanın teninde ağrılı şiirler topluyorum gecelere şimdi

Bilirim sevmek ve özlemek bir ateşe dokunmaktır; yakmaktır yüreğini yangınlarda

Ama ben üşüyorum

Yokluğun buz gibi soğuk

Yakacak bir şeyimde yok…
Ağlıyorum buza dönüşüyor gözyaşlarım… Ağlıyorum akıp gidiyor gözyaşlarım çağlayanlara… Bakakalıyorum ardından çaresiz…

Ah! bir el olsan dokunsan alnıma okşasan saçlarımı bir anne şefkatiyle

Geçerdi ağrısı başımın geçerdi biliyorum

Bir gül olsaydın bahçemde koklasaydım nefes nefes çekseydim içime derin derin

Bir göz olup baksaydın gözlerime çekip alsaydın içindeki hüznü

Ah! bir bilsen nasıl sevinirdi yüreğim nasıl sevinirdi dudağımdaki gelincik kapımdaki akasya

Susuyorum artık derin derin

Ve sessizce soluyorum bir hazan yaprağı gibi

Oysa ne kadar çok hasretim konuşmaya anlatmaya anlaşılmaya

Oysa ne çok istiyorum tüm bedenimden söküp almanı yalnızlığımı hicranımı bir tılsımla

Yüreğim kanrevan dikenler acımasız ayaklarım kırık koşamıyorum artık doruklara menzil uzak

Gel

Yüreğim ol seher gülüm her ölümümde bana yeniden hayat ver

Elim ol ayağım ol canım ol

Gecem - gündüzüm ol

Ağlayan gözlerim ol her damlada yeniden doğur beni yeniden doğur umudumu

Her öldüğümde yeniden yarat ki seni ne kadar özlediğimi anlatayım yeryüzündeki bütün canlı cansız varlıklara ne kadar çok sevdiğimi

Önce sen gel sevgilim solmadan resimler şiirler sislenmeden

İslenmeden geceler

Sonra ölüm gelsin

Yoksun işte kalbimin kuyusu en hazin sesle inliyor şimdi

08-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Uzaklardan Bir Ses Olmani İsterdim Uzaklardan bir ses olmanı isterdim bir selam bir nefes "Üşüme" diye seslenmeni isterdim Bir el olmanı isterdim bir kol "Özledim" deyip sarılmanı En karanlık yerinde düşlerimin çıkıp gelmeni isterdim Kınalı bir bahar gibi umut ışığı olmanı isterdim hayatıma Gelseydin ve yaslasaydım başımı omuzuna ağlasaydım doya doya Geçerdi üşümesi yüreğimin geçerdi üşümesi içimin kirpiklerimde yağmurlar dumanlanmazdı biliyorum Seninle suları yeşil bir ırmağın kıyısında buluşmak saçlarının kokusundan öpmek içime çekmek ve serin soluğundan içmek sana sarılmak kucaklamak uçmak isterdim… Ama nafile aramızdaki bütün yollar kapalı Bütün dallar ke*** Yokluğun buz gibi soğuk Üşüyorum Yüreğim de donmuş sanki Gözlerimde Ateşler içinde bedenim Öyle bir üşüme ki hiç bir şey ısıtmıyor artık Bütün uzuvlarım uyuşmuş Ezip geçiyor ruhumu acılar Yoksun işte kalbimin kuyusu en hazin sesle inliyor şimdi Kirpikleri kırılan bir zamanın teninde ağrılı şiirler topluyorum gecelere şimdi Bilirim sevmek ve özlemek bir ateşe dokunmaktır; yakmaktır yüreğini yangınlarda Ama ben üşüyorum Yokluğun buz gibi soğuk Yakacak bir şeyimde yok… Ağlıyorum buza dönüşüyor gözyaşlarım… Ağlıyorum akıp gidiyor gözyaşlarım çağlayanlara… Bakakalıyorum ardından çaresiz… Ah! bir el olsan dokunsan alnıma okşasan saçlarımı bir anne şefkatiyle Geçerdi ağrısı başımın geçerdi biliyorum Bir gül olsaydın bahçemde koklasaydım nefes nefes çekseydim içime derin derin Bir göz olup baksaydın gözlerime çekip alsaydın içindeki hüznü Ah! bir bilsen nasıl sevinirdi yüreğim nasıl sevinirdi dudağımdaki gelincik kapımdaki akasya Susuyorum artık derin derin Ve sessizce soluyorum bir hazan yaprağı gibi Oysa ne kadar çok hasretim konuşmaya anlatmaya anlaşılmaya Oysa ne çok istiyorum tüm bedenimden söküp almanı yalnızlığımı hicranımı bir tılsımla Yüreğim kanrevan dikenler acımasız ayaklarım kırık koşamıyorum artık doruklara menzil uzak Gel Yüreğim ol seher gülüm her ölümümde bana yeniden hayat ver Elim ol ayağım ol canım ol Gecem - gündüzüm ol Ağlayan gözlerim ol her damlada yeniden doğur beni yeniden doğur umudumu Her öldüğümde yeniden yarat ki seni ne kadar özlediğimi anlatayım yeryüzündeki bütün canlı cansız varlıklara ne kadar çok sevdiğimi Önce sen gel sevgilim solmadan resimler şiirler sislenmeden İslenmeden geceler Sonra ölüm gelsin Yoksun işte kalbimin kuyusu en hazin sesle inliyor şimdi