Yalnızca Bir Kırıntıydın, İçime İlk Düştüğünde

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

Yalnızca bir kırıntıydı, içime düştüğünde

Bilmediğim bir neden beni alıp götürdüğünde o yerlere, o çocuk beni beklemekteydi

Rüzgarlı bir geceydi

Birilerinin bizim peşimizde olduğu belliydi

O karanlık dünyada tek rehberim o çocuğun eliydi

Ne kadar yaşamışım, ne kadar yaşlanmıştım? Kim ile dost olmuş, kim ile kavga yapmıştım? Şimdi geriye kalan tanımadığım bu tendi

Keder ve budalalıktan başka yaşamımın anlamı var mıydı? Tek verebileceğim cevap, şarkılarımı mırıldanmaktı: yaşananları anlamak, anlamak ve anlatmak

Kim için? Karanlık, rüzgar ve bu çocuk

"Hey! Kimsin sen?"

Durduk

"Tanımadığın zamanlardan bir çocuk

"

"Öyleyse neden ben?!"

"Dön arkana bak, ordasın sen

"

Döndüm

Yalnızca zifiri bir karanlık

Biliyordum, ben kederimin budalasıydım

Biliyordum, ben artık yalnızca bu küçük eldim

Şarkılarımı söyledim yeniden; anılarımı mırıldandım onun için

Çok adımlar attık

Sonra durduk birden

Bir kayaya yasladı beni:

"İşte geçmişini ve kederini kaybettiğin yer burası

Burada, bu kayanın eşiğinde başlayacak yeniden senin yaşamın

Bundan böyle sırrın bu olacak

"

Elimi gezdirdim

Elimi yüzüme sürdüm

Gözyaşlarımı tutamadım

Rüzgar durmuştu artık, su sesleri duyuyordum

Yalnızca bir kırıntıydın, içime ilk düştüğünde

Vakitsiz bir anda

Bilmediğim bir neden beni alıp

Götürdüğünde o yerlere

Keder ve budalalıktan başka

Yaşamın bir anlamı var mıydı?

Aradığım aşkı bulduysam, sendedir

Ya bu benim içimde dolaşan da kimdir?

Ya bu benim içimde mekan tutan da kimdir?

Adem evvelinden beri

Bir yanımız noksandır, neylersin

Beni bu alemde divane gibi gezdiren

Sen değil misin?

Geriye kalan yalnızca tanımadığım bu tendir

Aradığım aşkı bulduysam, sendedir

Ya bu benim içimde dolaşan da kimdir?

Ya bu benim içimde mekan tutan da kimdir?

08-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Yalnızca Bir Kırıntıydın, İçime İlk Düştüğünde Yalnızca bir kırıntıydı, içime düştüğünde Bilmediğim bir neden beni alıp götürdüğünde o yerlere, o çocuk beni beklemekteydi Rüzgarlı bir geceydi Birilerinin bizim peşimizde olduğu belliydi O karanlık dünyada tek rehberim o çocuğun eliydi Ne kadar yaşamışım, ne kadar yaşlanmıştım? Kim ile dost olmuş, kim ile kavga yapmıştım? Şimdi geriye kalan tanımadığım bu tendi Keder ve budalalıktan başka yaşamımın anlamı var mıydı? Tek verebileceğim cevap, şarkılarımı mırıldanmaktı: yaşananları anlamak, anlamak ve anlatmak Kim için? Karanlık, rüzgar ve bu çocuk "Hey! Kimsin sen?" Durduk "Tanımadığın zamanlardan bir çocuk" "Öyleyse neden ben?!" "Dön arkana bak, ordasın sen" Döndüm Yalnızca zifiri bir karanlık Biliyordum, ben kederimin budalasıydım Biliyordum, ben artık yalnızca bu küçük eldim Şarkılarımı söyledim yeniden; anılarımı mırıldandım onun için Çok adımlar attık Sonra durduk birden Bir kayaya yasladı beni: "İşte geçmişini ve kederini kaybettiğin yer burası Burada, bu kayanın eşiğinde başlayacak yeniden senin yaşamın Bundan böyle sırrın bu olacak" Elimi gezdirdim Elimi yüzüme sürdüm Gözyaşlarımı tutamadım Rüzgar durmuştu artık, su sesleri duyuyordum Yalnızca bir kırıntıydın, içime ilk düştüğünde Vakitsiz bir anda Bilmediğim bir neden beni alıp Götürdüğünde o yerlere Keder ve budalalıktan başka Yaşamın bir anlamı var mıydı? Aradığım aşkı bulduysam, sendedir Ya bu benim içimde dolaşan da kimdir? Ya bu benim içimde mekan tutan da kimdir? Adem evvelinden beri Bir yanımız noksandır, neylersin Beni bu alemde divane gibi gezdiren Sen değil misin? Geriye kalan yalnızca tanımadığım bu tendir Aradığım aşkı bulduysam, sendedir Ya bu benim içimde dolaşan da kimdir? Ya bu benim içimde mekan tutan da kimdir?