Bir Derdim Var; Bin Dermana Değişmem

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

gardiyan bak ne diyeceğim sana
ışıkları sönen dört tarafı duvar dünyamın
hüzün dolu yanı değil yakana taktığın apoletler
sen hep görevin gereğimi kapatırsın ışıkları
yoksa ürkekliğimiz hoşuna mı gider

hadi gardiyan bırak şu yüzündeki eğreti resmi bakışıbırak
bugün ev sahibi ben olayım
beni bir eşya gibi tıkıştırırken bu metrekarelere
hani anadan doğmada aramıştınız ya bütün bedenimi
bulamadıklarınız var gardiyan içimin ta iç yanında
yemin ederim saklamadım, suçsuz olduğum gibi sorularım var sana gardiyan…
hangi düşümün başını beklersiniz her gece
gönül denen mahpusluğumda
bilmem ne işinize yarar gözyaşlarım
sözüm az kalmış diye kızma bana gardiyan
dilim yara düşmüş, gönlüm dara, aklım firara…
senin çocukların var mı gardiyan
şöyle güldüklerinde bütün dünya sana küser mi
?lal kalır mısın bakılası gözlerine
benim iki tane var gardiyan… görsen…
henüz doğmadılar… bir kız bir oğlan…
eğme başını gardiyan… kaldır kafanı…
beni karanlığın korkaklığına bırakırken takındığın tavrı takınya
kaladım edasıyla yak yine yâre namelerimi
yüzüme vursana çaresizliğimi
susma gardiyan
bağır yine en avaz halinle
ama gardiyan
aynalar olmasın
ne olurbilmezsin karanlıkta aynadan yansıyanları
bilmezsin bir yansımanın acımdan canımı aldığını
gardiyan

aslında korktuğum karanlık değil,
bütün hayallerimin üstüne kilitlenen çelik sesi,
e belki özlemi bir annenin bekleyişinin

gizlemem ki göz yaşlarımı sebepsiz karanlıklara
şimdi mi sayımı yapılacak susuşlarımın
şimdi mi yıkayacaksınız yârimin tenimdeki parmak izlerini
ya gardiyan

bu gece karanlık olsa korkmam yemin ederim

hani belki ay doğar ufacık penceremden
yârimin yüzü gelir aklıma
gülümserim bile belki kim bilir

gardiyan hadi sende git evine

bırak benim hayallerimin bekçiliğini…
dedim ya gardiyan korktuğum karanlık değil

ışıklar olmasa da susmaktan vazgeçmem
gardiyan benim bir derdim var
bin dermana değişmem

08-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Bir Derdim Var; Bin Dermana Değişmem gardiyan bak ne diyeceğim sana ışıkları sönen dört tarafı duvar dünyamın hüzün dolu yanı değil yakana taktığın apoletler sen hep görevin gereğimi kapatırsın ışıkları yoksa ürkekliğimiz hoşuna mı gider hadi gardiyan bırak şu yüzündeki eğreti resmi bakışıbırak bugün ev sahibi ben olayım beni bir eşya gibi tıkıştırırken bu metrekarelere hani anadan doğmada aramıştınız ya bütün bedenimi bulamadıklarınız var gardiyan içimin ta iç yanında yemin ederim saklamadım, suçsuz olduğum gibi sorularım var sana gardiyan… hangi düşümün başını beklersiniz her gece gönül denen mahpusluğumda bilmem ne işinize yarar gözyaşlarım sözüm az kalmış diye kızma bana gardiyan dilim yara düşmüş, gönlüm dara, aklım firara… senin çocukların var mı gardiyan şöyle güldüklerinde bütün dünya sana küser mi ?lal kalır mısın bakılası gözlerine benim iki tane var gardiyan… görsen… henüz doğmadılar… bir kız bir oğlan… eğme başını gardiyan… kaldır kafanı… beni karanlığın korkaklığına bırakırken takındığın tavrı takınya kaladım edasıyla yak yine yâre namelerimi yüzüme vursana çaresizliğimi susma gardiyan bağır yine en avaz halinle ama gardiyan aynalar olmasın ne olurbilmezsin karanlıkta aynadan yansıyanları bilmezsin bir yansımanın acımdan canımı aldığını gardiyan aslında korktuğum karanlık değil, bütün hayallerimin üstüne kilitlenen çelik sesi, e belki özlemi bir annenin bekleyişinin gizlemem ki göz yaşlarımı sebepsiz karanlıklara şimdi mi sayımı yapılacak susuşlarımın şimdi mi yıkayacaksınız yârimin tenimdeki parmak izlerini ya gardiyan bu gece karanlık olsa korkmam yemin ederim hani belki ay doğar ufacık penceremden yârimin yüzü gelir aklıma gülümserim bile belki kim bilir gardiyan hadi sende git evine bırak benim hayallerimin bekçiliğini… dedim ya gardiyan korktuğum karanlık değil ışıklar olmasa da susmaktan vazgeçmem gardiyan benim bir derdim var bin dermana değişmem