08-26-2012
|
#1
|
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Bile Bile Yediğim Tek Haram Lokmaydın
Bile Bile Yediğim Tek Haram Lokmaydın
Günahtın!
Bile, bile yediğim tek haram lokmaydın!
Sen, alnımın teriyle kazanmadığım tek aşktın!
Sırtımdan vurup gittiğinde,
Tanrı'ya bile sırtımı dönmüştüm ben 
İnançlarımı bileklerinden kesip,
Umutlarımı idam etmiştim!
Kaç adımda gitmiştin benden?
Bana kaç şehir uzaklıktaydı artık gözlerin?
Kız çocuğuydum, mutluydum!
Gidişinle kadın olmuştum!
Ne babamın dizlerinde uyuyacak kadar masumdum artık,
Ne de o masallara inanacak kadar aptal!
Beni Bırakıp gittiğin o an
Hiçbir anımda olmayacaktın artık biliyordun!
Bile, bile gidiyordun!
Ne bu acıyla kaç yalnızlık doğurduğumu bilecektin,
Ne de gözyaşlarımla kaç şehri sel götürdüğünü 
Ve bir gün geri gelecektin!
Geldin!
Gidersen ölürdüm!
Sevgilim Tanrı bile kördüğüm 
İçimdeki bu sızı 
Gözünden tanıyorum artık içimde bitmeyen bu acıyı 
Seni tanıyordum!
Benim tek yaramdın!
Kanatmadan gitmezdin biliyordum 
En fazla giderdin!
En fazla her gün geberirdim!
Ben bu aşkı cami avlusuna bırakmayı da bilirdim,
Ama gitme sevgilim!
Bileklerim milli bayrağımız gibi sallanırken neşter üzerinde,
Bize kırmızı kart gösterip, bu aşkı oyun dışı etme!
|
|
|
|