Tutma Artık Ellerimden Yar

Gözlerine sığıntı gözlerim;
kimsesiz ve yalnız,
saklı yanlarını gizleyen

Bu şehrin duraklarında bekler sevdana hasret duruşlarım,
dudaklarımda eskimeye yüz tutmuş bir türkü, ayrılık
Kimsesiz kıyametlerdir yokluğun
ve ölüm pusuda sokak aralarında

Şimdi sen söyle bana yar; yokluğun kaç mevsim?

Bu deli yüreğim efelense de sevdana,
firari mutluluklarım;
aynalarda göremediğim suretime ağlıyorum,
çaresizim yar

Oysa yüreğime öylesine masum bir sevda işlemiştim ki,
bilemedim yar,
bilemedim her yerde şerrin olduğunu
Sabrımı biliyorum gidişlerine,
vefasızlığından

Ah canımdan öte can,
ölümle yittik ölümü yitirerek
Gurbetim karıştı mevsimlere
Adresini yitirmiş sokak gibiyim;
meçhule düşer adımlarım
ve iki sokak ötede vurulur düşlerim
Turnalarla göçmen sevdalara konaklarım, baharlar terkinde

Mecazi anlamları yine üzerinde sözcüklerimin;
bir an olsun düşmez kirpiklerim uçlarından o bakışların,
sürgülü artık yüreğim sevdalara
Değil mi ki adresimiz iki çıkmaz sokak,
değil mi ki sevdamız iki yokluk türküsü,
kapattım kapılarımı artık hüzünlere

Yaralı her şey, her şey yaralı,
sana sunamam yar;
acı dolu her yanım
Yaralı her şey, yaralarım kendime
Uzandım toprağa,
yanı başımda bekler ecelim;
gece düşer yüreğime,
cebimde eylül,
sığınmalarım kendime
Tutma artık ellerimden yar,
acı bulaşır ellerine