Sen Benim Gönül Sızım Sen Benim İmkansızım

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

Sadece yoksun, ötesi yok inan

Gittin ve senin ellerinin yerine şimdi sonbahar yaprakları avuç içlerime kıvrılıp çığlık çığlığa soluyorlar

Yokluğunda yüreğimin duvarlarına çerçevelenmiş hatıralarına bakıp bakıp sensizliğini dinliyorum

Sonra da suskunluğuna diz çöküp yalnızlığını demliyorum

Yoksun, her gece gözlerimde kanıyor senli hatıralar

Uykular firarda

Karanlığı örtüp üzerime seni anıyorum kırık dökük kelimelerimle

Sancılara girdap gönlümle adını sayıklıyorum ardı ardına

Yavaş yavaş boğuluyorum

Yavaş yavaş dibe çekiliyorum

Yoksun, gözyaşları biriktiriyorum avuçlarımda

Yoksun, mürekkebimden sızıyor kan rengi kelimeler

Bendeki adın hala bir ömür ile anılırken, kim bilir ölümsüz sevdam senin ayak uçlarında son nefesini vermekte

Canım acıyor sevgili

Puslu bir havada vurulur, olduğun yere yığılırsın ya hani

İşte gittiğin gün yalnızlığın mıhlandı alnımın ortasına

Gittiğin gün dudaklarıma mühürlendi adın…Şimdi yoksun ama ne geçmişimize gömüyorum seni ne de sensizliğine pes ediyorum

Çünkü; ben seni “ sensizlikte “ bile ömür boyu bekleyecek kadar sevmiştim

Eğer unutmak için sevmiş olsaydım seni, acıların için sırtımı semer bilmezdim

Ben seni yürüdüğün dikenli yollarda can yoldaşın olmak için sevdim

Ben seni yüreğime dokunduğun için, ben seni gül yüreğin için sevdim…

08-26-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Sen Benim Gönül Sızım Sen Benim İmkansızım Sadece yoksun, ötesi yok inanGittin ve senin ellerinin yerine şimdi sonbahar yaprakları avuç içlerime kıvrılıp çığlık çığlığa soluyorlar Yokluğunda yüreğimin duvarlarına çerçevelenmiş hatıralarına bakıp bakıp sensizliğini dinliyorum Sonra da suskunluğuna diz çöküp yalnızlığını demliyorum Yoksun, her gece gözlerimde kanıyor senli hatıralar Uykular firarda Karanlığı örtüp üzerime seni anıyorum kırık dökük kelimelerimle Sancılara girdap gönlümle adını sayıklıyorum ardı ardına Yavaş yavaş boğuluyorum Yavaş yavaş dibe çekiliyorumYoksun, gözyaşları biriktiriyorum avuçlarımda Yoksun, mürekkebimden sızıyor kan rengi kelimeler Bendeki adın hala bir ömür ile anılırken, kim bilir ölümsüz sevdam senin ayak uçlarında son nefesini vermekte Canım acıyor sevgili Puslu bir havada vurulur, olduğun yere yığılırsın ya hani İşte gittiğin gün yalnızlığın mıhlandı alnımın ortasına Gittiğin gün dudaklarıma mühürlendi adın…Şimdi yoksun ama ne geçmişimize gömüyorum seni ne de sensizliğine pes ediyorum Çünkü; ben seni “ sensizlikte “ bile ömür boyu bekleyecek kadar sevmiştim Eğer unutmak için sevmiş olsaydım seni, acıların için sırtımı semer bilmezdim Ben seni yürüdüğün dikenli yollarda can yoldaşın olmak için sevdim Ben seni yüreğime dokunduğun için, ben seni gül yüreğin için sevdim…