Ben Seni Sana Emanet Ettim Sonsuz Sevdam

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

Uzaklara dalıyor gözlerim Bulutlar gri Bir rüzgar esiyor ve üşümeye başlıyorum
Saçlarım yüzümü kapatıyor, elimle açmaya çalışıyorum
Ama duruyorum sonra Belki de rüzgarın elleriyle dokunuyorsun saçlarıma
Kapatıp aslımı tüm gerçeklere, suretime açıyorum ruhumu
Sessizliği dinliyorum, içinden sesini duyacakmışım gibi
Sanki birşeyler fısıldayacaksın bana, daha önce hiç duymadığım, hiç bilmediğim bir şey
Ellerimle toprağı avuçluyorum, onunla karışıyorum hayata,
sen oluyorum, sendeki ben oluyorum biraz da
Tüm dünyayı susturup, konuşmak istiyorum seninle, fikrimde bile olsa yeter bana
Artık seninle ilgili en küçük bir düş, en küçük bir anı, en küçük bir ses, ufacık bir düşünce bile avutabiliyor beni

Tanımlayamadım
Varlığında içimdeki heyecan, yokluğunda yüreğimdeki korku muydu aşk?
Yarım kalmışları tamamlayamamanın verdiği huzursuzluk muydu yoksa?
Belki de sendin aşk bende, ben bunu hiç farketmedim

Öğrendim
Yokluğuna alışmayı, sensizlikte bir başıma savaşmayı Bunları hiç bilemem,
bilsem de öğrenemem, öğrensem de yaşayamam diyordum oysa Neleri öğretiyormuş bu hayat insana

Unutmadım
Seni unutmak aklımdan bile geçmedi, düşünmedim bunu hiç
Öyle çoktun ki, hiç bir yere sığdıramadım seni Ne aklıma ne de yüreğime

Sözler bitti
Böyle bitmemeliydi oysa, çok cümlesi vardı kurulacak bu hikayenin, senli, benli "biz" li öznelerle
Daha o kadar söylenmemiş, ertelenmiş, yaşanmamış varken, yazmamalıydı hayat sonunu böyle

Sustum
Ağlamıyorum artıkSaymadığım kaç zamandır gözlerimden bir damla bile gözyaşı akmıyor
Ne sana dair ne de hayata, içimde bir yerlerde gizliyorum onları da, seni gizlediğim gibi

Sızlıyorum
Zaman sarıyor elbet kanayan yaraları, gittikçe acısı azalıyor, ama geçmiyor bir türlü
İnce ince sızlıyor saklı bir yerlerde, dokunulduğunda tekrar başlıyor acımaya
Bir perde açılıyor önümde, geçmiş zamanlara dair Gözlerimi kapatıyorum
Sendeki ben oluyorum
İlk bakışın canlanıyor gözlerimin önünde, gülümseyişin
Sonra gidiyorsun, ardından bakıyorum öylece durup ben de
Durdurmak için bu gidişi, sarılmak istiyorum ellerine, yapamıyorum
Kapanıyor perde
Suretimi kapatıp aslıma dönüyorum yine

Şimdilik;
Hoşçakal
Aşkların en güzeli,
Kavuşur elim sana günün birinde,
Sarılıverir beline,
Dokunur tenim sana yeniden
Hangi gün taşınır dönerim,
Bilinmez
Boş kalacak yüreğim,
Söz verdim sana,
Ölene kadar
Ben seni sana emanet ettim sonsuz sevdam
Yüreğimin senli olan yanını alıp, ayak izlerimi bırakıp ardımda, yürüyorum sonu sana çıkan yollarımda

08-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ben Seni Sana Emanet Ettim Sonsuz Sevdam Uzaklara dalıyor gözlerim Bulutlar gri Bir rüzgar esiyor ve üşümeye başlıyorum Saçlarım yüzümü kapatıyor, elimle açmaya çalışıyorum Ama duruyorum sonra Belki de rüzgarın elleriyle dokunuyorsun saçlarıma Kapatıp aslımı tüm gerçeklere, suretime açıyorum ruhumu Sessizliği dinliyorum, içinden sesini duyacakmışım gibi Sanki birşeyler fısıldayacaksın bana, daha önce hiç duymadığım, hiç bilmediğim bir şey Ellerimle toprağı avuçluyorum, onunla karışıyorum hayata, sen oluyorum, sendeki ben oluyorum biraz da Tüm dünyayı susturup, konuşmak istiyorum seninle, fikrimde bile olsa yeter bana Artık seninle ilgili en küçük bir düş, en küçük bir anı, en küçük bir ses, ufacık bir düşünce bile avutabiliyor beni Tanımlayamadım Varlığında içimdeki heyecan, yokluğunda yüreğimdeki korku muydu aşk? Yarım kalmışları tamamlayamamanın verdiği huzursuzluk muydu yoksa? Belki de sendin aşk bende, ben bunu hiç farketmedim Öğrendim Yokluğuna alışmayı, sensizlikte bir başıma savaşmayı Bunları hiç bilemem, bilsem de öğrenemem, öğrensem de yaşayamam diyordum oysa Neleri öğretiyormuş bu hayat insana Unutmadım Seni unutmak aklımdan bile geçmedi, düşünmedim bunu hiç Öyle çoktun ki, hiç bir yere sığdıramadım seni Ne aklıma ne de yüreğime Sözler bitti Böyle bitmemeliydi oysa, çok cümlesi vardı kurulacak bu hikayenin, senli, benli "biz" li öznelerle Daha o kadar söylenmemiş, ertelenmiş, yaşanmamış varken, yazmamalıydı hayat sonunu böyle Sustum Ağlamıyorum artıkSaymadığım kaç zamandır gözlerimden bir damla bile gözyaşı akmıyor Ne sana dair ne de hayata, içimde bir yerlerde gizliyorum onları da, seni gizlediğim gibi Sızlıyorum Zaman sarıyor elbet kanayan yaraları, gittikçe acısı azalıyor, ama geçmiyor bir türlü İnce ince sızlıyor saklı bir yerlerde, dokunulduğunda tekrar başlıyor acımaya Bir perde açılıyor önümde, geçmiş zamanlara dair Gözlerimi kapatıyorum Sendeki ben oluyorum İlk bakışın canlanıyor gözlerimin önünde, gülümseyişin Sonra gidiyorsun, ardından bakıyorum öylece durup ben de Durdurmak için bu gidişi, sarılmak istiyorum ellerine, yapamıyorum Kapanıyor perde Suretimi kapatıp aslıma dönüyorum yine Şimdilik; Hoşçakal Aşkların en güzeli, Kavuşur elim sana günün birinde, Sarılıverir beline, Dokunur tenim sana yeniden Hangi gün taşınır dönerim, Bilinmez Boş kalacak yüreğim, Söz verdim sana, Ölene kadar Ben seni sana emanet ettim sonsuz sevdam Yüreğimin senli olan yanını alıp, ayak izlerimi bırakıp ardımda, yürüyorum sonu sana çıkan yollarımda