Üzme Yüreğini Üşürüm

Üzme Yüreğini Üşürüm





Üzme yüreğini üşürüm;


Sen ki kıyamazsın bana,


Ben ki üzülen yüreğinde zindan hayatını yaşarım gecelerce


Her ne sebep olursa olsun üzme yüreğini yada üşütme beni


Sen kıyamazsın bana ;


Üşüdüğümü duysan kendini ateşlere atarsın belki, yanıp yanıp beni ısıtmak için


Üzme yüreğini; eririm sensiz sokaklarını arşınladığım bu diyar-ı İstanbul da


Emniyeti sonsuz olana emanet edip, gözüme son bakışını nakışladığın bu diyarda eririm üzülürsen


Üzme yüreğini üşürüm, üşüdükçe dua ile ısınsam da, duama duanı katmadan sevindiremeyiz melekleri ruhum


Çünkü onlar aşığın duasını maşuğun kine harmanlamadan mutlu olamazlar ki


Biz tek yürekmiyiz ki sen yanarken ben yanmayayım,


senin yüreğin savrulurken ben üşümeyeyim?!


Üzme yüreğini üşürüm canımın canı, sen bana kıyamazsın, kıyma ki üzülme,


Sen ki kıymetlimsin, tiryakımsın benim,


Ya üzme, yada beraber üzülme fırsatı ver bana, daha doğrusu ağlayıp ağlayıp sönelim beraber


Üşümemi istemiyorsan “Allah” deyip ağlayalım seninle, O ki yalnız bırakmaz bizi


O ki üşütmez O’na müştâk bir olmuş yüreklerimizi,


Üzülme emi mavi hayalim, üzülmek Allah ‘ın var ettiği bir “duygucuk” ama benim derdim tek başına üzülmen,


Üzme “kendini”, üzüleceksek beraber yanalım, beraber üşüyüp duayla ısınalım,


Teslim olalım, ” aşkı bize teslim edene”


Üşümeyeyim ben, çift kanalı tek yüreğimizle takdiri sabır ile buyur edelim hanemize


Cennete merdiven inşa etmeye çabaladığımız yürek hanelerimize aşk ile sabır büyütelim


Üzme yüreğini üşürüm