Kaç Mavi Kıyım Ölüm Daha Gerek Aşkın Şehâdetine?

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

/Kıyameti koptu bu sevdanın

En koyu vaktine korkak gözlerle dem tutarken?

Susmalar sana artık!/

Kayboldum?

Bu kelebekten örülme düşlerin şuh ışıklarında

Arala gözlerini! Oyun bitti aşk sonsuzluğa saklanınca

Eteklerime yapışan ağırlığımca hüzün

Neresinden tutarsan tut

Sen de yanacaksın yüreğine kadar, sen de!

Kabullenilmiş gidişlerin hamallığında ekşirken yüzün!

Kursağımda acı hıçkırıkların ağrısı

Yüreğimde seninle tamamlanma telâşı

Tercümesi yok, telaffuzuna bile kekemeyim hasretin

Bak yıldızları yırtarak ağlayan keşkeler benim

Şimdi hangi kefen yakıştırır kendini bedenime?

Kendim bile yakışmazken kendime!

Artık hiçbir şeyim?

Gayr-ı meşru iniltilerin kavruk soluklarına düşsün diye gölgen

Bu kıblesiz karanlıklarda boğazımdan asıldım

Sensiz ölüm bile beni paklamazken

Bilmem hangi zamana gecikmişlikti farkım

Her günahın altına yazıldı adım

Sustum!

Kıyameti koptu bu sevdanın!

Kınası sökülürken avuçlarımın?

/Kör bıçaklara yüzükoyun düşmüş karanfillerim

Ölümü aşk biliyor hala?/

Ama yenildim

Paslı bir iklimin tenine değdikçe dudaklarım

Hayra yorulan fallar kadar sahte

Göğsümde titreyen acıya sardıklarım

Biliyorum

İki ucu da bendim ateşten makasın

/Ama istesen yeniden filizlenir(di) kesip attıklarım/

Sen söyle! Binbir âh biçilmiş kaderim,

Tüm gemilerimi gözlerinde batırdığım denizim,

Kalbimde kanaması durmayan ay çiziğim, sen!

Kaç Mavi Kıyım ölüm Daha Gerek Aşkın şehâdetine?

08-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Kaç Mavi Kıyım Ölüm Daha Gerek Aşkın Şehâdetine? /Kıyameti koptu bu sevdanın En koyu vaktine korkak gözlerle dem tutarken? Susmalar sana artık!/ Kayboldum? Bu kelebekten örülme düşlerin şuh ışıklarında Arala gözlerini! Oyun bitti aşk sonsuzluğa saklanınca Eteklerime yapışan ağırlığımca hüzün Neresinden tutarsan tut Sen de yanacaksın yüreğine kadar, sen de! Kabullenilmiş gidişlerin hamallığında ekşirken yüzün! Kursağımda acı hıçkırıkların ağrısı Yüreğimde seninle tamamlanma telâşı Tercümesi yok, telaffuzuna bile kekemeyim hasretin Bak yıldızları yırtarak ağlayan keşkeler benim Şimdi hangi kefen yakıştırır kendini bedenime? Kendim bile yakışmazken kendime! Artık hiçbir şeyim? Gayr-ı meşru iniltilerin kavruk soluklarına düşsün diye gölgen Bu kıblesiz karanlıklarda boğazımdan asıldım Sensiz ölüm bile beni paklamazken Bilmem hangi zamana gecikmişlikti farkım Her günahın altına yazıldı adım Sustum! Kıyameti koptu bu sevdanın! Kınası sökülürken avuçlarımın? /Kör bıçaklara yüzükoyun düşmüş karanfillerim Ölümü aşk biliyor hala?/ Ama yenildim Paslı bir iklimin tenine değdikçe dudaklarım Hayra yorulan fallar kadar sahte Göğsümde titreyen acıya sardıklarım Biliyorum İki ucu da bendim ateşten makasın /Ama istesen yeniden filizlenir(di) kesip attıklarım/ Sen söyle! Binbir âh biçilmiş kaderim, Tüm gemilerimi gözlerinde batırdığım denizim, Kalbimde kanaması durmayan ay çiziğim, sen! Kaç Mavi Kıyım ölüm Daha Gerek Aşkın şehâdetine?