Bir Akşamın Yalnızlığı

Bir akşamın yalnızlığında , sensiz bir gecenin başlangıcındayım
Sesini gündüzün günbatımında bıraktım
Hayalin ise yanıbaşımda capcanlı ayakta duruyor
Cismin ise uzaklarda, yüreğin benle mi bilmiyorum
Hep bir şüphe kemiriyor içimi senle ilgili
Ayrılık gününden korkuyorum tam sana alışmışken
Alıştırmak istemiyorum bu yüzden kendimi sana
Kaçıyorum hep yüreğimin demir parmaklıkları ardına
Ama hep sen varsın, senle doluyum, seninim sadece
Senin üzüntünle muzdarip, neşenle gülüyor gönlüm
Bana hem çok yakın, hem de öyle uzaksın ki!
Bitap düşüyor kırık gönlüm şefkatinin uzaklığından
Yüreğinden gelen sözlerle huzura eriyor konuşurken
Seni dinlerken susmak istiyorum, anları hafızama kazımak,
Neden konuşmuyorsun dediğinde bile verecek cevabım yok
Yanında heybetinden dilim tutuluyor sanki, ben dut yemiş bir bülbül
Sen ise açılıyorsun bir başka oluyorsun yanımda
Söz denizinde akıntıya kapılmış bir sandalım ben karşında
Denize açılma cesareti göstermiş ama yüzmeyi bilmeyen,
Bir o kadar da boğulmaktan korkan ve küreklerini ,
Köpekbalıklarıyla savaşırken kaybetmiş
Sabrınla sür beni gönül denizine, aşkın şelalesine
Yokolmaya hazırım sularının bağrında
Bu akşamın yalnızlığında