Gözlerinden Bir Yudum Nefes Alıp

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

Gözlerinden bir yudum nefes alıp alıp sana yazıyorum yine

Yürek mürekkebiyle yazılmış onca karalamaya inat seni yaşıyorum satırlarımda

Sen ve ben

aynı şehrin sabahında aynı güneşle uyanan iki sevdalı

İmkansızlığın içinde, yokluğun acı nefesinde " aşkı " soluyan iki yürek

Boş ver adamım

Suyla ateşin, geceyle güneşin birbirlerini sevmesi gibi imkansız olsa da aldırma

Yağmuru dilenen kuru toprak gibi her sabah nefesini soluyorum ben

Güneşi bekleyen kuru yaprak gibi akşam kızıllığında seni bekliyorum

Biliyorum hiçbir zaman kapımı çalmayacak ellerin, hiçbir zaman ellerini tuttuğumda avuç içlerin terlemeyecek

Bırak bu dünya bize hasret borcu olsun

Hasretlikler hep demir parmaklıkların ardında kalsın

Kavuşmasın sırtlarımız birbirlerine

Değmesin dudaklarımız dudaklarımıza

Sevgi bu değil mi ? Yokluğunda bile sevmeyi bilmek

Aşkı yücelten bu değil midir ki ?

Bak şehrime yağmur yüklü bulutlar konuk olduğunda ben seni ararım her damlasında

Saçlarımı ıslatan bir yağmur damlası kadar berraktır sevgin

Musluğu açıp avuç içlerime akan suyu delice içmek

Çünkü içtiğim sendin

Kana kana yüreğinin deryalarındaki nefesi içtim her defasında

Gözlerim bağlı halde karanlıkta merdiven inerken hep senin sevdana yürür gibi emindim adımlarımdan

Başımı kaldırdığımda bulutlar kanat açıp gözlerinin içinde sıcak iklimleri gördüm

Dokunduğum her şey de ellerinin sıcaklığını aradım durdum

baktığım her noktada gözlerinin derinliğindeki umudu sevdim

yüreğindeki yerimi görmedim ama hep seni yaşadım

Rüzgarın hep senin saçlarına ılık meltem gibi dokunduğunu bildim

yokluğunda sevmeyi, dokunmadan hissetmeyi öğrendim

biliyorum bu yürek her an seni sayıklasa da, bu özlem her gün acılarımı kanatsa da ben seni sevdim

Yüreğinin içinde büyüyen bir çocuk gibi gözlerinde gülümsüyorum hayata

Ben seni gözlerinde biriktirdiğin düşlerle sevdim

Seni sevdiğimden beri kelebeklerin sırtında taşıyan bir yürek oldum ben

Gözbebeklerimden süzülen nemli yaşları baharların koynunda kuruyan çiçeklerin köklerine sundum her defasında

Öyle değerli ki ; gözlerimden süzülen yaşlar , imkanım olsa o nemli yaşlarımla çiçeklerin yüreklerini yıkardım

Seni sevmek böyle duru böyle yalın bir aşk

Seninle her gece yıldızların sağnağında sana düşlerimi sundum

Bir an hayat yokuşunda yorulsam, kenar köşelerde değil ben senin yüreğinde " nefesini " soludum

Reyhan kokulu gecelere inat ben senin kokunla yetindim

Rüzgarın keman çaldığı ve yıldızların nağmelerle bestelere gebe olduğu vakitlerde hep seni düşledim

Sevgini soframdaki ekmek gibi bereket bildim

Ben senin gülen yüzünü sürdüm arsız yaralarıma

Uykusuz yüreğime ayazlar çivileri reva görseler ben senin sacların daldım rüyalara

Seni düşündüm zamanın ötesinde

İmkansızlıgı sevdim

Gözlerindeki nemin saflığını, gözyaşların duruluğunu ve iki dudağın arasında hayata hediye ettiğin nefesini sevdim

08-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Gözlerinden Bir Yudum Nefes Alıp Gözlerinden bir yudum nefes alıp alıp sana yazıyorum yine Yürek mürekkebiyle yazılmış onca karalamaya inat seni yaşıyorum satırlarımda Sen ve ben aynı şehrin sabahında aynı güneşle uyanan iki sevdalı İmkansızlığın içinde, yokluğun acı nefesinde " aşkı " soluyan iki yürek Boş ver adamım Suyla ateşin, geceyle güneşin birbirlerini sevmesi gibi imkansız olsa da aldırma Yağmuru dilenen kuru toprak gibi her sabah nefesini soluyorum ben Güneşi bekleyen kuru yaprak gibi akşam kızıllığında seni bekliyorum Biliyorum hiçbir zaman kapımı çalmayacak ellerin, hiçbir zaman ellerini tuttuğumda avuç içlerin terlemeyecek Bırak bu dünya bize hasret borcu olsun Hasretlikler hep demir parmaklıkların ardında kalsın Kavuşmasın sırtlarımız birbirlerine Değmesin dudaklarımız dudaklarımıza Sevgi bu değil mi ? Yokluğunda bile sevmeyi bilmek Aşkı yücelten bu değil midir ki ? Bak şehrime yağmur yüklü bulutlar konuk olduğunda ben seni ararım her damlasında Saçlarımı ıslatan bir yağmur damlası kadar berraktır sevgin Musluğu açıp avuç içlerime akan suyu delice içmek Çünkü içtiğim sendin Kana kana yüreğinin deryalarındaki nefesi içtim her defasında Gözlerim bağlı halde karanlıkta merdiven inerken hep senin sevdana yürür gibi emindim adımlarımdan Başımı kaldırdığımda bulutlar kanat açıp gözlerinin içinde sıcak iklimleri gördüm Dokunduğum her şey de ellerinin sıcaklığını aradım durdum baktığım her noktada gözlerinin derinliğindeki umudu sevdim yüreğindeki yerimi görmedim ama hep seni yaşadım Rüzgarın hep senin saçlarına ılık meltem gibi dokunduğunu bildimyokluğunda sevmeyi, dokunmadan hissetmeyi öğrendim biliyorum bu yürek her an seni sayıklasa da, bu özlem her gün acılarımı kanatsa da ben seni sevdim Yüreğinin içinde büyüyen bir çocuk gibi gözlerinde gülümsüyorum hayata Ben seni gözlerinde biriktirdiğin düşlerle sevdim Seni sevdiğimden beri kelebeklerin sırtında taşıyan bir yürek oldum benGözbebeklerimden süzülen nemli yaşları baharların koynunda kuruyan çiçeklerin köklerine sundum her defasında Öyle değerli ki ; gözlerimden süzülen yaşlar , imkanım olsa o nemli yaşlarımla çiçeklerin yüreklerini yıkardımSeni sevmek böyle duru böyle yalın bir aşk Seninle her gece yıldızların sağnağında sana düşlerimi sundum Bir an hayat yokuşunda yorulsam, kenar köşelerde değil ben senin yüreğinde " nefesini " soludum Reyhan kokulu gecelere inat ben senin kokunla yetindim Rüzgarın keman çaldığı ve yıldızların nağmelerle bestelere gebe olduğu vakitlerde hep seni düşledim Sevgini soframdaki ekmek gibi bereket bildim Ben senin gülen yüzünü sürdüm arsız yaralarıma Uykusuz yüreğime ayazlar çivileri reva görseler ben senin sacların daldım rüyalaraSeni düşündüm zamanın ötesinde İmkansızlıgı sevdim Gözlerindeki nemin saflığını, gözyaşların duruluğunu ve iki dudağın arasında hayata hediye ettiğin nefesini sevdim