Sensizliği Yenmeyi Başaramıyorum

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

Kimseye belli etmiyorum savaşımı

yokluğunla savaşmak görünmeyen bir düşmana kılıç sallamak gibi

yoruluyorum, düşüyorum, tekrar kalkıyorum ama sensizliği yenmeyi başaramıyorum

Hüzün işgalinde yüregim, çünkü sen yoksun,seni düşünmek var

yoklugun canımı öyle acıtıyorki,

parça parça oluyor yüreğim

kalbimin parçalarını

toplamaya çalışıyorum yerden

içimde kopan fırtınaları söyleyemiyorum

sessizleşiyorum

saatlerce bakıyorum seni götüren yollara

kimseye belli etmiyorum savaşımı

yokluğunla savaşmak görünmeyen bir düşmana kılıç sallamak gibi

yoruluyorum, düşüyorum, tekrar kalkıyorum ama sensizliği yenmeyi başaramıyorum

enbüyük korkum bu sensizlik, korkularıyla

yüzleşen insanalardan olamıyorum

çünkü sensiz olmayı

yediremiyorum kendime

birkez kabullensem sanki o an

çıkıp gidecekmişsin gibi gelir yüreğimden

oysa

yanımda, hep yüreğimde taşıyorum seni

orada olduğunu

bilmek yaşama, hayata tutunma gücü veriyor

korkularımla yüzleştimim anda o gücü kaybetmekten

çekiniyorum

gece uykularım kaçıyor

yanlızlığa isyan

ederek dört duvar odayı sabaha kadar adımlıyorum

bakamadığım aynalar kırılıyor

binlerce parçası

bedenime saplanıyor

bir sigara, bir sigara daha

dudaklarımda küfür lezzeti

dumanı savuştururken

tavana sensizlik üzerime çığ gibi yıkılıyor

sonra

hayaller gelip çörekleniyor üzerime

sen, sen ve yine

sen

gözlerimi kapatıp dalıyorum sonsuz senli

günlere, seni öperken soluğum kesiliyor

nefes

alamıyorum sanki

sonra şiddetli bir yağmu başlıyor

sanki gökyüzü her damlasıyla sana olan sevgimi

haykırıyor

seni seviyorum seni seviyorum, seni çok

seviyorum diye

bir hayalden bir hayale geçerken sabahı

karşılıyorum

güneş penceremden içeri girerek gecenin

kasvetini getiriyor

hayaller bir sonraki geceye kadar

çekiliyor odamdan, gözlerimden

hayaller gözlerimden

çekiliyor diye kızma sakın!!! çünkü benim günüm hep

seninle başlayıp seninle bitiyor

08-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Sensizliği Yenmeyi Başaramıyorum Kimseye belli etmiyorum savaşımı yokluğunla savaşmak görünmeyen bir düşmana kılıç sallamak gibi yoruluyorum, düşüyorum, tekrar kalkıyorum ama sensizliği yenmeyi başaramıyorum Hüzün işgalinde yüregim, çünkü sen yoksun,seni düşünmek var yoklugun canımı öyle acıtıyorki, parça parça oluyor yüreğim kalbimin parçalarını toplamaya çalışıyorum yerden içimde kopan fırtınaları söyleyemiyorum sessizleşiyorum saatlerce bakıyorum seni götüren yollara kimseye belli etmiyorum savaşımı yokluğunla savaşmak görünmeyen bir düşmana kılıç sallamak gibi yoruluyorum, düşüyorum, tekrar kalkıyorum ama sensizliği yenmeyi başaramıyorum enbüyük korkum bu sensizlik, korkularıyla yüzleşen insanalardan olamıyorum çünkü sensiz olmayı yediremiyorum kendime birkez kabullensem sanki o an çıkıp gidecekmişsin gibi gelir yüreğimden oysa yanımda, hep yüreğimde taşıyorum seni orada olduğunu bilmek yaşama, hayata tutunma gücü veriyor korkularımla yüzleştimim anda o gücü kaybetmekten çekiniyorum gece uykularım kaçıyor yanlızlığa isyan ederek dört duvar odayı sabaha kadar adımlıyorum bakamadığım aynalar kırılıyor binlerce parçası bedenime saplanıyor bir sigara, bir sigara daha dudaklarımda küfür lezzeti dumanı savuştururken tavana sensizlik üzerime çığ gibi yıkılıyor sonra hayaller gelip çörekleniyor üzerime sen, sen ve yine sen gözlerimi kapatıp dalıyorum sonsuz senli günlere, seni öperken soluğum kesiliyor nefes alamıyorum sanki sonra şiddetli bir yağmu başlıyor sanki gökyüzü her damlasıyla sana olan sevgimi haykırıyor seni seviyorum seni seviyorum, seni çok seviyorum diye bir hayalden bir hayale geçerken sabahı karşılıyorum güneş penceremden içeri girerek gecenin kasvetini getiriyor hayaller bir sonraki geceye kadar çekiliyor odamdan, gözlerimden hayaller gözlerimden çekiliyor diye kızma sakın!!! çünkü benim günüm hep seninle başlayıp seninle bitiyor