En Güzel Olan Herşey Gibi Sende (B)İtme...

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

öyle zorladım ki kendimi…

seni yazmayacaktım yazsam da sana yollamayacaktım…

içimde tutmaktan yanaydım…

özlenen ve hep beklenen kalacaktın…

sonra…

sonra dayanamadım…

otururken yürürken…

nerede ve nasıl olursam olayım sana dair bir şeyler düşüyordu aklıma ya da kağıtlara…

durduk yerde gülümsemen geliyor karşıma bakışların sonra…

aynı yerlerden geçiyor ve aynı yerlere bakıyorum…

aradığım yolunu gözlediğim seni anımsatan ne varsa onlar…

biliyor musun içimi doldurduğunu ve biliyor musun sen nasıl kabına dere yatağına benzer için içine sığmıyorsa bilmelisin ki aynı coşkuyu ben de yaşıyorum

öylesine uzak ve öylesine unutulmuş şeyler ki…

ve biliyor musun seninle konuşmaya başladığımda sözlerin kendiliğinden döküldüğünü

bir zamanlar sus pus olan dilimin bağlarının çözüldüğünü

düşündüklerimi bilmek ister misin

neden zamansız havalanmak ister içimdeki kuşlar ve neden umutlarım yola çıkmak telaşındalar

ve neden o cıvıl cıvıl gözlü yürek gözyaşı dökmektedir

nefesinden öpmeme izin veriyor musun

sana söylenmek için bin yıldır saklanmış söz…

yukarıdan baksak pek çok şeye ve her şeye

ve her şeyi şu an ta yukarılarda yaşıyor olacakken ve özlemler tomurcuktan çok ileri çiçeklenmeye dönmüşken yüreğine dokunsam

yüreğinden öpmeme izin veriyor musun

nasıl içinden kopup geliyorsa yüreğinden taşanlar dudak uçlarında şekillenip kulaklarıma geliyorsa bil ki aynı şeyleri yaşıyorum

ve bilmelisin ki sormuyor sorgulamıyorum bunları

her şey kendiliğinden yukarılara çıktı

ve biliyor musun yakıştığını bu yerin sana

yüzündeki ve gözlerindeki ışıkların kaynağını hiç düşündün mü

ve biliyor musun yüzüme tebessümün eklendiğini

senin tebessümlerini emanet aldığımı…

şimdi güzel şarkı sözleriların ve romanların bir anda bitmesi gibi;

bit…me…

08-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	En Güzel Olan Herşey Gibi Sende (B)İtme... öyle zorladım ki kendimi… seni yazmayacaktım yazsam da sana yollamayacaktım… içimde tutmaktan yanaydım… özlenen ve hep beklenen kalacaktın… sonra… sonra dayanamadım… otururken yürürken… nerede ve nasıl olursam olayım sana dair bir şeyler düşüyordu aklıma ya da kağıtlara… durduk yerde gülümsemen geliyor karşıma bakışların sonra… aynı yerlerden geçiyor ve aynı yerlere bakıyorum… aradığım yolunu gözlediğim seni anımsatan ne varsa onlar… biliyor musun içimi doldurduğunu ve biliyor musun sen nasıl kabına dere yatağına benzer için içine sığmıyorsa bilmelisin ki aynı coşkuyu ben de yaşıyorum öylesine uzak ve öylesine unutulmuş şeyler ki… ve biliyor musun seninle konuşmaya başladığımda sözlerin kendiliğinden döküldüğünü bir zamanlar sus pus olan dilimin bağlarının çözüldüğünü düşündüklerimi bilmek ister misin neden zamansız havalanmak ister içimdeki kuşlar ve neden umutlarım yola çıkmak telaşındalar ve neden o cıvıl cıvıl gözlü yürek gözyaşı dökmektedir nefesinden öpmeme izin veriyor musun sana söylenmek için bin yıldır saklanmış söz… yukarıdan baksak pek çok şeye ve her şeye ve her şeyi şu an ta yukarılarda yaşıyor olacakken ve özlemler tomurcuktan çok ileri çiçeklenmeye dönmüşken yüreğine dokunsam yüreğinden öpmeme izin veriyor musun nasıl içinden kopup geliyorsa yüreğinden taşanlar dudak uçlarında şekillenip kulaklarıma geliyorsa bil ki aynı şeyleri yaşıyorum ve bilmelisin ki sormuyor sorgulamıyorum bunları her şey kendiliğinden yukarılara çıktı ve biliyor musun yakıştığını bu yerin sana yüzündeki ve gözlerindeki ışıkların kaynağını hiç düşündün mü ve biliyor musun yüzüme tebessümün eklendiğini senin tebessümlerini emanet aldığımı… şimdi güzel şarkı sözleriların ve romanların bir anda bitmesi gibi; bit…me…