Biliyor Musun Bir Tanem!Gidişim Yürekten Değil, Zorunluluktan.Sanma Ki...

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

Gidiyor musun diye sorma bana

Gönderen sensin

Ne terk etmeyi istedim seni, Ne de daha yaşamadığımız bu aşkı toprağa gömmeyi

Senin kadar öfkeliyim ben de

Senin kadar endişeli

Bir dokunuşunla bin kenti yıkacak güç verirdin bana Ama inandıramadım seni

Sen, sorgularken beni kafanda Ben, gözlerinin içine bakıyordum kuşkuyla

Bir tek sözün bağlardı beni sana, Oysa sen hep susmanın koynunda

Aşkın içine bir kez girdi mi kuşku, Teslim alır bedenleri de

Sütten çıkmış ak kaşık değildim Ama yalanı sokmadım iki kişilik dünyamıza

O dünya ki bazen minicik bir odada Bazen kentin ortasında şekillendi

Nasıl da güzeldi

Zaten varsın diye her şey güzeldi ama Sen buna inanmadın

Ah bu sorular

Yaşamak varken sevdayı delice, Niye boğarız sorularla?

Nasıl ikna edebilirdim seni?

Ben, aşk dedikçe sen, dur dedin

Ben, seninleyim dedikçe Sen, hayır dedin

Zaten az konuşan sen Olumsuz ne kadar sözcük varsa Bulup çıkardın ortaya

Bense hiç bir şey diyemedim

Ne kadar zarar vermişim sana meğer

Nasıl değiştirmişim seni

Oysa hiç böyle düşünmemiştim

Kimseye zarar vermek istemem ben

Kimseyi olduğundan farklı bir hale getirmek istemem

Ama öyle oldu işte

Demek ki; gitmelerin zamanı şimdi

Çocukluğuna sığınır atlatırsın bu acıyı

Ne sevişmelerimiz kalır aklında, ne sevda sözlerimiz

Rahat değilim diyordun ya, rahat ol artık

Gülüşlerini saklaman için bir neden kalmadı

Tedirginliğinin sebebi de kalktı ortadan

Biliyor musun bir tanem!

Gidişim yürekten değil, zorunluluktan

Sanma ki, bu toy sevdayı başka kimliklere taşırım

Sanma ki, benden sakladığın gülüşleri yalancı yüzlerde ararım

Seni de götürürüm yüreğimde

Her zaman yokluğunu taşırım

Bulup, bulup kaybettim seni bebeğim

Ne yazık ki, tozduman edemedim kuşkularını

Ne yazık ki, kalamadın bana

08-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Biliyor Musun Bir Tanem!Gidişim Yürekten Değil, Zorunluluktan.Sanma Ki... Gidiyor musun diye sorma bana Gönderen sensin Ne terk etmeyi istedim seni, Ne de daha yaşamadığımız bu aşkı toprağa gömmeyi Senin kadar öfkeliyim ben de Senin kadar endişeli Bir dokunuşunla bin kenti yıkacak güç verirdin bana Ama inandıramadım seni Sen, sorgularken beni kafanda Ben, gözlerinin içine bakıyordum kuşkuyla Bir tek sözün bağlardı beni sana, Oysa sen hep susmanın koynunda Aşkın içine bir kez girdi mi kuşku, Teslim alır bedenleri de Sütten çıkmış ak kaşık değildim Ama yalanı sokmadım iki kişilik dünyamıza O dünya ki bazen minicik bir odada Bazen kentin ortasında şekillendi Nasıl da güzeldi Zaten varsın diye her şey güzeldi ama Sen buna inanmadın Ah bu sorular Yaşamak varken sevdayı delice, Niye boğarız sorularla? Nasıl ikna edebilirdim seni? Ben, aşk dedikçe sen, dur dedin Ben, seninleyim dedikçe Sen, hayır dedin Zaten az konuşan sen Olumsuz ne kadar sözcük varsa Bulup çıkardın ortaya Bense hiç bir şey diyemedim Ne kadar zarar vermişim sana meğer Nasıl değiştirmişim seni Oysa hiç böyle düşünmemiştim Kimseye zarar vermek istemem ben Kimseyi olduğundan farklı bir hale getirmek istemem Ama öyle oldu işte Demek ki; gitmelerin zamanı şimdi Çocukluğuna sığınır atlatırsın bu acıyı Ne sevişmelerimiz kalır aklında, ne sevda sözlerimiz Rahat değilim diyordun ya, rahat ol artık Gülüşlerini saklaman için bir neden kalmadı Tedirginliğinin sebebi de kalktı ortadan Biliyor musun bir tanem! Gidişim yürekten değil, zorunluluktan Sanma ki, bu toy sevdayı başka kimliklere taşırım Sanma ki, benden sakladığın gülüşleri yalancı yüzlerde ararım Seni de götürürüm yüreğimde Her zaman yokluğunu taşırım Bulup, bulup kaybettim seni bebeğim Ne yazık ki, tozduman edemedim kuşkularını Ne yazık ki, kalamadın bana