08-26-2012
|
#1
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Seviyorum Demedin...ßana Sewdiqim
Hapis bir kalple ayrıldım senden o kara gecede
Aşık olmuştum hemde,
çocuktum daha çocukluğumu yitirdim hasretinde
Her fırsatta tekrarlarken ben;seviyorum bile demedin bana,
Kuşkular içindeyken Kalbimdeki kor ateş sesinle alevlendi,
Ateşi söndürmeye deli çağlayanlara gittim,tas tas su içtim kesmedi,
Karlı dağlara çıktım çırılçıplak fakat dağlar eridi akşam oldu,
Hasretinin hançeri kalbime saplandı,öldüm
Yanmaya başlayan kefenimi toprağa yetiştirdiler,
Fakat toprak tutuştu dünya cehennem oldu
KIYAMETİ GETİRDİ HASRETİN YİNE DE
SEVİYORUM demedin          
Aşk dediğin çıkarmalı yüreğini
Saklandığı demir kapılar ardından  
Aşk dediğin;
Kaçıklıklar yaşatmalı
Biraz ihtiyarlıktan,
Biraz çocukluktan 
Beklerken gelmesini
Randevu yerine
Aşk dediğin
kokusunu getirmeli önce
burun deliklerine  
balık olmalı
sevdiğinin yüreğinde  
kıyılarına gelmemeli denizin  
ya geri dönmeli
ya ölmeli  
gecelerini kapatmalı hayaller
uykularını bölmeli
aşk dediğin
yatağına getirmeli
nerde olursa olsun,
ilk “günaydın”ı
ona dedirtmeli  
|
|
|