Bilirim..

Islattın,

İçimde kalan umudu

Gözümde kalan yaşları böyle yalnız bıraktın

Şimdi senden sonra uzakta kalan hayallerimi

Bir düşün

Sarmaşıkların birbirine dolaştığını

Gökkuşağının renklerinin birbirine karıştığını

Güneş ışıklarının yansımayla kırıldığını

Ve kocaman bir dalganın esrarengiz kayboluşunu

Binlerce defa seyretmişsindir

Artık dua etmiyorum

Ve tozlanmış seccadeyi bir daha yere sermiyorum

Ta ki sen gelene kadar

Ta ki ben bulana kadar

Bilirim

Evladiyelik verilen hatıraları

Onların üzerindeki mis kokuyu

Ve taşıdıkları manevi duyguyu

Dedem kadar yaşlıdır ve onun sardığı

Tütün kadar efkarlı

İşte bu yüzden mezar taşları

Hep böyle donuk kalmalı

Elbet bir gün döneceğim

İnsan olduğumu, yaşadığımı

Seninle birlikte öğreneceğim

Ve tılsımlı gecelerin sabahında

Seni böyle bekleyeceğim