Bil Ki, Sabrımın Son Sınırındayım....

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

Ağacımın Dallarında Sevgimi Yaşarken Attığın Tek kibrit çöpü Yaktı Tüm Herşeyimi

Şimdi Sensizim,Kimsesizim Yalnızım En Yapayalnızından!

Beni olgunlaştıran aşk degil Acısı oldu!

Küçük bir çocuktum küçük sevinçlerden büyük mutluluklar çıkaran

Şimdiyse büyük mutluluklarda bile küçük sevgiler bulamayan biriyim!

Üstelik aşk artık acı wermiyor bana

Çünkü ben onun erişilmez olduğunu we Benim onu Kirletmeye hakkımın olmadığını düşünüyorum

Aşık oldum ama aşkımın değerini bilemediler

Şimdi ise ben değersizliğe vuruyorum tüm aşkları!

Değersiz olan aşk degil, İnsanlardır! Bunu biliyorum

Buna rağmen Aşkı Kötülüyorum

Çünkü ben artık herşeyden nefret ediyorum!

Yalnızlığımın Kimsesizliğime Katkısı Hergeçen gün büyüyor

Her geçengün kendimden biraz daha uzaklaşıyorum

Uzaklaşınca daha açık görüyorum büyüyen yangınımı!

Üstüne gitmek gerekir derlerdi büyüklerim;

Gidince yanıyorum

Uzaklaşınca Yanıyorum!

Bir Labirentin içine bırakılan fare gibiyim

Peynire ulaşmam için tüm yolları deniyorum

Artık konuşmak istemiyorum ama Konuşmazsam Rahat edemem!

Dile dökmeliyim acılarımı

Satırlarım Acıma Su taşıyor,Söndürüyor

08-26-2012	#3
Prof. Dr. Sinsi	Bil Ki, Sabrımın Son Sınırındayım.... Ağacımın Dallarında Sevgimi Yaşarken Attığın Tek kibrit çöpü Yaktı Tüm Herşeyimi Şimdi Sensizim,Kimsesizim Yalnızım En Yapayalnızından! Beni olgunlaştıran aşk degil Acısı oldu! Küçük bir çocuktum küçük sevinçlerden büyük mutluluklar çıkaran Şimdiyse büyük mutluluklarda bile küçük sevgiler bulamayan biriyim! Üstelik aşk artık acı wermiyor bana Çünkü ben onun erişilmez olduğunu we Benim onu Kirletmeye hakkımın olmadığını düşünüyorum Aşık oldum ama aşkımın değerini bilemediler Şimdi ise ben değersizliğe vuruyorum tüm aşkları! Değersiz olan aşk degil, İnsanlardır! Bunu biliyorumBuna rağmen Aşkı Kötülüyorum Çünkü ben artık herşeyden nefret ediyorum! Yalnızlığımın Kimsesizliğime Katkısı Hergeçen gün büyüyor Her geçengün kendimden biraz daha uzaklaşıyorum Uzaklaşınca daha açık görüyorum büyüyen yangınımı! Üstüne gitmek gerekir derlerdi büyüklerim; Gidince yanıyorum Uzaklaşınca Yanıyorum! Bir Labirentin içine bırakılan fare gibiyim Peynire ulaşmam için tüm yolları deniyorum Artık konuşmak istemiyorum ama Konuşmazsam Rahat edemem! Dile dökmeliyim acılarımı Satırlarım Acıma Su taşıyor,Söndürüyor