08-26-2012
|
#2
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Ve Büyü Bozuldu! Sen Bittin!
Ah bu sözler, yok mudur derinden yaralayan
Ah bu gözler, yok mudur beni sana bağlayan
Ah bu izler, gerilerimi gizlemekte sisler
Pusu kurmuş çakallar da peşimde nöbet bekler
Garip bir ikilemde kaldı ruhum ben huzursuzum
Yokluğunda umutsuzum ve tercihimde suçsuzum
Sorularına cevap arayan yalnız bir yolcuyum
Kaderim senin ellerinde çaresiz ve mutsuzum
Kalsam neye yarar ki,bilmem,gitsem kime zarar
Düşündükçe bu durum beni en derinden yaralar
Cevaplayamadığım sorularımla verdiğim en zor karar
Zararın neresinden dönersen dön yine zarar
En kötü karar kararsızlığımdı kimi zaman,
Bir an gelir ve der'dim derdim nedir benim?
Zaten ben dünümü mahvettim,kahrettim,
Yarınım senin ellerinde,hazırım dinlemeye,son sözünü söyle  
Doğruya ulaşmaya çalışırken yanlışlarım çok oldu
Aldanışlarımla sevişirken haykırışlarım doğdu
Haykırışlarım,yıpranışlarım oldu,yüzümün güneşi soldu
Ağlamamaya çalışırken gözyaşlarım sel oldu
İçimde büyük bir sessizlikti sensizlik,öğrenilmiş çaresizlik,
Halsizlik üstümde,sensizlik bende,
İhtiraslı itirazlarım vardı kendi halime
Gözünde yüzümü görmeliydim hani nerde?
Hayal kırıklıklarım batardı üzgün kalbime
Parçalanmaya müsait,parça parça,namüsait sevmeye,
Sevilmeyi bekle,serzenişlerim sana değil kahpe kadere
Umutlarım mahsus terke son sözünü söyle
Ne doğruydum ne yalan,ne gerçektim ne hayalmişim meğer,
Ak düşmüş saçlarımla seni düşündüm vakt-i seher,
Vakti geçmiş bir tebessüm idamdan sonra affa benzer
Onun için zamanındaaa  
Bir tebessümün yeter mutlu olmama
Zaten ben,
sendeyim sen de son sözünü söyle  
İstemezsende giderim ben buralardan
Zaten ben,
sendeyim sende son sözünü söyle  
Dağıldım, her yerde farklı bir kırıntım,
Benzerlerimi dışladım ben zerrelerimi topladım,
Aydınlık için savaşırken karanlığa alıştım,
Kendimi güneş sandım,mum ışığıydım,sönünce anladım 
|
|
|