08-26-2012
|
#5
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Sevmekten Ne Zaman Vazgeçtim?
~ Kimi zaman da bazı şeylere, bir gün sonlanacağını bile bile bağlanır inSan  
Biterse gitmiş olur, herşeyi götürür; hele ki ömrünü ona adadıySan  
Acırsın ta derinden, kalbin acır  Sevgili, çivili ayakkabılarıyla koşar,
kaçmak iSter yüreğinden  Bağlanırsın gideceğini bile bile,
o kalbini kanatır; çeker gider !
Oysa ki öyle miydik, böyle miydi ? Ne yaptın sen, beni yanlışlıkla mı Sevdin ?
Onu da beceremedin  Ben sende birdim, oySa içinde değildim  
Bak ben halâ birim, bu defa senden gittim  
Şaraplaştı terk edişlerin, eskidikçe geldi içilesi;
ben sarhoş olacağımı bilerek içtim her seferinde,
şimdiySe üstüme kaldı çileSi  
Söz gelişi ' HerŞeyim ' derdin, beni yakıp yıkarken de herŞeyin miydim ?
Maalesef sen artık bir hiçSin, çünkü herŞeyin seni kaybetti  
Defalarca intihara teşebbüs ettim, içimdeSin diye defalarca vaz geçtim  
Seni sana armağan edecektim, kendimi senin yerine koydum;
göz yaşına lâyık gördüm kendimi, bunu hak ettim  
Defalarca hak ettim  
Adımın yazdığı bir sürü muSalla taşı var gönlümün üStünde  
Kaç kere öldüySem o kadar ağırlık düştü üStüne  
Ah sevgilim, taşıyamaz oldum bir bilSen '
Ya da, ya da hiç bilmeSen  
Dudaklarımda kırıntı boyunda bir kenet,
izin kalmış; geçmez de  Ayak ucumda adım ve soy adım,
morG numaramSa sekSen beş  ´
Ani bir patlama yaşandı gözlerimde  Ruhum öyle bir hızla çıktı ki içimden,
şimdi bedenimi arar hâlde  Bulamazsın boşver, o beden şimdi harabe !
Her günün sonunda buruk bir hüzünle bıraktım bir parçamı topraĞa,
Göz yaşlarım yardım etti, büyümeSi için bir yağrağa  
MutluSundur, kim bilir ? Gözyaşımda boğarken beni  
Kan oldu her yerim, umruma takmadım beni Seveni  
Sen ! Halâ ' Sen ' dediğim hâlde, sen hiç beni sevmedin ki  ´
* Zamanında şırıngaladığı sevgiSini, gün gelir göz yaşlarıyla idam eder geçen günler  
Zoru severim derdim, öyle miymiş Sevgilim ?
Seni sevdim, zorladın tüm sevGilerimi, tüketmeye meCbur ettin  Sen gittin,
bitmedim ama; bitmeye meyilli yaşamak, günlerimi ve tüm beyin hüCrelerimi yedi  
Bir heyeCan başladı hikâyemiz  Benim kalbim sende atardı, nefeSlerimi sana adamıştım  
Bana kıyarSan eğer, şehadeti senin için getireCektim  
Sende son bulaCaktı hayatım  Bedenimi sana teSlim etmiş, bağlanmıştım  
Gittin, anSızın  Geriye kalansa, yaşananlardan arta kalan mutluluk tebessümleri
ve işlediğimiz günahlardı  
Biz mutluluğu hak etmiştik lâkin kader bizi sınıyordu  
Benim olman en büyük armağan ve ne kadar mutlu ettiySen beni,
terk edişin en acı; en üzücü olay ! Ve bu acı beni yorar  
Tükendikçe yoruluyorum  Hastalandım ve sen ilaCım değilken;
bütün tabelalar ölümü işaret eder  
Biraz tattım sevGinden; bıraktığın acı emanetle son buldum  
Hislerim soğuktu, morGta kalmıŞım sanki saatlerce  
Sen ölürSen yaşam bana dar gelir, bir ceSet olması gereken şey;
beraber son nefeSi vermek  
Aldığım nefes sayende değil artık; bitkilerden  
Tenimdeki sıcaklık senden değil artık; güneŞten  
Dökülen göz yaşlarım ? Evet, onlar senin eSerin  
|
|
|