Aşk Bendim

Aklımın avlusuna saçılmış bildiğim bütün harfler

Yazmayı bildiğim sadece senin adın…

Okuyamam…


Mayıs güneşinde üşürüm senli harflere

Yüreğim alabora savrulurken bilinmezlere

Tutunmayı dilerim, ben olan yanına

Ellerim yanar kar ayazında

Tutunamam…


Binlerce cümle biter dimağımda

Dökülmek diler birer birer kalemimin ucundan

Kâğıt bir top ateşe döner

Yanar ellerim

Yazamam…


Dingin bir o kadarda huzura ayak basmış

Kelimeler geçer kalbimin hücrelerinden

Sıradağlar geçit vermez, lal olur dillerim

Anlatamam…


Özlemek ne zor kelime

Özlememek daha da zor

Vuslata niyet edip

Ne seninle ne de sensiz olamayan bir şehrin

Derunundan girmek istesem de

Giremem…


Bir büyük yangın, bir büyük boşluk

Sensizlik uçsuz bucaksız yokluk

Yıllar tükenir, zulümle geçer ömrüm

Anlarım,

Anlarım ki sensiz ç/ölüm…

Kavrulup yanar içim

Bir ferahlık su dilesem de;

Ateş kesilir dudaklarım

İçemem…



Dudaklarıma mühür vurur her hece

Yüreğim “Ah”lara tutunur kalır öylece

Kimsesiz ıssız bir virane kalbim

Gözlerimde düşmeye hazır çiğ tanelerim

Dilimde son bir hece

Ey Aşk ! derim

Ey aşk !

Unuttum, senden gayrı bildiklerimi

Susar kalırım ardınca

Konuşamam…


En sonunda bildim,

Bildiğim o ki;

Ya aşk bendim

Ya da aşk ben olmalıydım

Bir pervane misali mum alevine sevdalı

Dayanamaz, tutuşur yanarken kanatlarım

Güneşin sahibinin yüzüne

Bakamam