&Quot;Hoşça_Kal_!&Quot;

yoksun ya;

sensizlik, bir yaylı tamburdan

hicran olup akıyor yüreğime

gülüşüne takılıp kalan gözlerimden

şiir olup boşalıyor çaresizliğim


uzaklardan bir bulut

adını bilmediğim dağlara çağırıyor beni

duyuyorum


bir deniz oluyorsun düşlerimde

dalga dalga beni saran

uyanıyorum ki;

özlemlerim bir ceset gibi

kıyılarına vurmuş,

görüyorum


bakışlarının buğusunda

kayboluyor kavuşmalarımız

aklım almıyor bir türlü kıskanmalarını

sevgine versem de

canım acıyor,

yanıyorum


iler tutar yanı kalmayan bu deli sevdanın

köprüleri yıkılıyor birer birer


o an seni arıyor gözlerim

yüzünü görmek istiyorum

sesini duymak istiyorum

‘’gitme, kal’’ dersin diye

ama yoksun


ve o zaman anlıyorum

ayrılığın iz düşümü

sonsuz kere sonsuz çokluktaki

çaresizlik oluyor

biliyorum


işte bunun için

''hoşça kal! '' diyorum,

hoşça kal