Herşey Aynı

Dün umutLa yarını bekLiyordum herşey güzeL oLsun diye

Bugün oLdu herşey yine aynı

Şimdi yarın için umut etmek için açtım avuçLarımı baktım Yaradanıma

Sonra Ters çevirdim eLLerimi indirdim yere doğru

Farkına vardım ki umut edecek bir yarınım kaLmamıştı artık

BeL ki demek yerine asLa keLimesini getirdim lugatLarımın arasını

BeLkiLeri siLdim bazenLeri kaLdırdım geçti bitti gitti asLaLarı getirdim

Çokmu karamsarım demek öyLe düşünüyorsun

AsLında ben çok umut doLuydum yaşadıkça karamsarLaştım

AydınLıkLarımı rafa, rafta ki karanLığı gündüzLerime bir perde gibi çektim

Ne görecek bir gündüzüm kaLsın istedim ne de her gece bitişin de doğacak oLan güneşi görmek isterim

Ne yapaLım hayat diyorLar çok acımasız katıLmıyorum ben buna hayatı acımasız yapanLarda bizLeriz

Ne ekersen onu biçersin diye bir söz canLandı hafızamda birden bire çizgi fiLm karakterLerinin başında yanan ampuL misaLi

Demek ki ben rüzgar ektim, Fırtına biçiyorum

Yine de etmiyorum EyvaLLah !

Rüzgar ektiysem Fırtınasın da son gücüme kadar dururum eveLAllah duramadığım yerde

Diz çöküşLerimi izLersin bir çift bakışLa ve oLur ya beL ki arkamdan bir iki güzeL söz söyLeyiverirsin

GeLdi biraz umutLuydu beL ki bir o kadar umutsuz

Gitti ve giderken karanLığını da yanında götürdü çünkü onun tek sevgiLisi içinde biLmeden yaşadığı karanLığıydı

Bir başLangıçtı Sonun eserini oLuşturan !

BaşLadı ve Bitirdi