Limon Cicekleri

Sen, benim Akdeniz’in limon bahçelerinde

büyüdüğümü bilirsin

Limon ağaçları narindir

Çiçekleri de öyle

Minicik beyaz yaprakları vardır umut dolu

Emek verirsen yeterince, meyveye dönüşeceklerdir

Seversin onları, sularsın

İlaçlar, gübrelersin

Gözün gibi, kızın gibi bakarsın onlara

Senin benim gibi konuşmazlar

Ama onların da dilleri vardır anlayana

Çok su verirsen çürür, suyu esirgersen kururlar

Korumazsan böcekten, haşarattan hastalanır hatta ölürler

Onyedisinde bir gelin gibi ürkektir onlar

Üstelik savunmasız

Bir o kadar da vermeye hazır


Ama dedim ya

Emek ister, sabır ister,

yürek ister, en önemlisi sevgi ister onlar


Bir fidanın meyveye dönmesi yıllarını alır insanın

Çocuğun gibidirler

Kuruyan yaprakları yüzünden korkular kaplar yüreğini

Her sabah bir bir kucaklarsın ağaçları adeta

Onları görmeden geçen bir tek günün bile tadı yoktur


Bir de Güney’in dolusu vardır Denk geldin mi bilmem

Verirsin emeği,sabrı,yüreği

Çiçeklenir bahçen bir gelin kadar beyaz

Ve bir gün bakarsın gökyüzü kararır

Hiddetlenir, öfke bağırır gümbür, gümbür

Gelin kız korkar Sen korkarsın ama ne çare

Dolu taneleri vurur da vurur küçük, beyaz çiçeklere

Sabrın meyveleri ölür Sen ölürsün ardı sıra


İŞTE SEN; BENİM VURGUNUMSUM BİRTANEM

YAĞAN ACIMASIZ DOLU TANELERİ KADAR AĞIR,

ÖLÜM KADAR HAFİF


Doludan sonra umut kalır

gözlerinden yüreğine giden uzun yolda

Yeniden başlarsın yitirdiklerini unutmak için

“Bir yıl daha” dersin

“Bir yıl daha Seneye kadar biraz daha sabırdan ne çıkar”

Ağaçlar hâlâ dimdik, sımsıkı toprağa sarılmış

gelecek mevsimi bekler korkulardan arınıp

Sen de öyle


Daha beteri de vardır güney’in gecelerinde

Sana umudu da çok görür, bilir misin?

Dona çeker havası

Toprak sıkışır, sıkışır, sıkışır

Nefes aldırmaz emeğine, sevgine

O yıl meyveye dönecektir yüreğin belki de

yıllar sonra ilk kez

Ah

Ne çaresizliktir o

Eğer bilememişsen doğanın ne söylediğini,

anlamamışsan iklimin dilinden ve

ısıtmaya koşmamışsan bahçeni,

ateşler yakıp toprağı gevşetmeyi akıl etmemişsen

Kan çekilmeye başlar yüreğinden damla damla

Hem onun hem senin

Kararır kökler, dallar

Karasından anlarsın olan biteni ve karalar bağlarsın


İşte güney'in donu vurdu mu artık umut yoktur

Bu gerçekten de ölmektir


Sen benim sevgimdin emek verdiğim

Sabrımdın

Yüreğimdin

Ben doğanın dilini bilemedim

Dinlemedi beni hiç Anlatamadım

Konuşmadı benimle Anlayamadım


Don vurdu 23 yılında emeğimi

Kan çekildi sevgimden

Durdu sabrım

Yüreğim vurgun yemişten beter


İŞTE SEN; BENİM FELAKETİMSİN,

YOK OLUŞUM BİRTANEM


Bu yüzden gitmeni istedim

Şimdi bende kalan ne varsa; serpiştirili ardın sıra

Gözyaşlarını görürsen dönüp ardına baktığında

Yüreğinde dizeler sıralanırsa kendiliğinden, sevgiye dair

Rüzgârın sessizliğinde hüznü duyarsan

Beni hatırla ne olur

Çünkü artık, sendeki sevgi, hüzün, gözyaşı ve sevgiyim ben


Bir tek limon çiçeği var sende olmayan

Eğer bir gün onlarla tanışırsan

Benim için topla olur mu?


Benim sana veremediğim ne varsa

mutluluk adına, huzur adına

tümünü senin için diliyorum

Birtanem

Yolun açık olsun!