Kirik Dökük

Önce duvara çarptım sözlerimi

Onlar henüz varmamışken duvarın sert yüzüne,

ilk kırılan gözlerim oldu yine


O an,


kırık dökük yağdı avuçlarımın içine, gözyaşlarım



Eğildim sonra dizlerimin üzerine,

Baktım ki; öylece duruyor yerde,

kırılıp dökülenler

Her yer dağılmış

Derli toplu bir yan kalmamış…


Oysa,


Ellerim beyaz bir öykü yazmaya hazırdı, ellerinde

Dizelerimi süsleyen sevdalı sözlerin, başrolüydün sen

Saçlarında gezinen parmaklarımın,

dokunmaya korkan yanıydın



Aslında,


Bir mevsim adı olmalıydı, aşkımız

Bahara inat, kışa küs

Ne zaman açacağı belli olmayan

Bir erik ağacı olmalıydım ben mesela

Sen se ne zaman yağacağı belli olmayan

Yaz yağmuru


Şimdiyse,


Ne sen varsın

Ne ben


Yazılan, çizilen onca söze rağmen…


Ey Sevgili,


Bir kaşık suda boğulan düşlerimin katilisin Sen

Etrafa dağılan misketlerimin küsen yanısın


Bak işte,

Senin de suçun belli;


Aşk hiç denenmeMeliydi…