Benden Alınıp Sana Verilen

Ulaşılamaz noktalar ellerin O gece düşünebildiğim tek şey boş bi avlunun ortasında beni bekleyen ölüm meleğim

O kadar yakınım ki sana her gün seni görmek, o okul koridorlarında gözgöze gelip tam ağzından bişeyler çıkacağı an kırılan cesaretimin gözlerimi kaçırması ve tekrar susuşumuz günlerce

Üşümüyor ellerin biliyorum Isıtacak çok kişi var etrafında Sahte sıcaklıklarıyla! Oturduğumuz, ellerimizi birbirinden hiç ayırmadan sonsuza dek oturabileceğimizi düşündüğümüz o banklar

Şimdi hiç uğramıyorum yanlarına O görüntü gözlerim dolmasına sebep oluyor Ağlamayı yakıştıramıyorum kendime

En azından senin için ağlamayı! Aramasaydın keşke Hiç bakmasaydın suratıma o lanet günden sonra!

Bakmasaydın gözlerime yemin ederim unuturdum seni! Lanetliğine, piçliğine inanırdım çoktan

Görüyorum, şimdi yanındaki hiç bir erkekle benimle olduğun gibi değilsin

Bir başkaydın yanımda O, okulun altını üstüne getiren çocuk olmamıştın hiçbir zaman benimleyken

Duyardım zaten "bu çocuk seninleyken çok farklı!" cümlelerini Çelişkiye düşerdim Nasıl farklı!

Ben gerçek seni tanımıyor muydum? Benimleyken yaptıkların oyun muydu

Yoksa benimle değilken yaptıkların mı oyun! Sorma gereği duymuyorum artık Biliyorum

Tanıdığım, tanıdığımı sandığım sen yalandın oyundun Bildiği en acı gercek bu!

Gözlerimde kaybolduğunu sölerdin "yaşama sebebimsin" derdin Yokum artık o boş hayatında

Ne şimdi ? Ne yaşama sebebin? Etrafındaki o ne oldugu belirsiz erkekler mi? Neyse!

Ne sen okuyacaksın bu yazdıklarımı, ne de benim sana söylemeye gücüm olacak!

Bilmeyeceksin asla Sadece seni sevmediğimi, umrumda olmadığını bileceksin, sanacaksın

Artık bende yalancıyım; "umrumda değilsin!"