Osmanlı'da Tımar Nasıldır?

Osmanlı'da Tımar Nasıldır?

Tımarda yaşayan köylüler (reâya) ilke olarak bulundukları toprak parçasından ayrılamazlardı Tımardan ayrılmak isteyen bir köylünün sipahiye tazminat (çift bozan akçesi) ödemesi gerekirdi Eğer köylü tımarı yasadışı biçimde terk edecek olursa tımar türleri
Sıradan bir tımarın yıllık tarımsal geliri 20000 akçeden azdı Bu tür tımarları "tasarruf" eden sipahiler harp durumunda Osmanlı kuvvetlerine bir atlı asker ile birlikte katılırlardı
Geliri 20000 akçeden fazla olan tımarlara zeâmet denirdi Bir zeâmetin yöneticisi ise zâimdi Zâimlerin görevi sipahilerinkine çok benzemekle beraber rütbece üstündüler Savaş zamanlarında zâimler tımarlı sipahi ve cebelülerden oluşan süvari birliklerine kumanda eder
hass olup
esasen padişah
diğer Osmanlı hanedanı mensupları veya beylerbeyleri
sancak beyleri gibi yüksek rütbeli devlet görevlilerine gelir kaynağı olarak tevcih edilirdi
tımar sisteminin faydaları
Tımarlar
15 ve 16 yüzyıllarda Osmanlı İmparatorluğu'nun tarımsal üretim düzeniyle süvariye dayalı sipahi askerî gücünü ve merkezî otoritenin taşradaki egemenliğini sentezlemeyi başarmış bir askerî-idarî-iktisadî birimdi Timarda üreticilik yapan reâyâ ve yöneticilik yapan sipahi
savaş zamanında kısa sürede bir atlı askere ve alt rütbeli bir subaya dönüşmekteydiler Söz konusu birim
atlı süvarilerin Osmanlı ordusu açısından önemi devam ettiği nispette canlılığını sürdürmüştür Tımar
ateşli silahların ve para ekonomisinin çok sınırlı olduğu çağlarda etkin bir idarî üniteydi Tımar birlikleri ateşli silah kullanmazlar ok
yay ve mızrakla savaşırlardı

tımarların önemini yitirmesi
Avrupa'da ateşli silahların 16yüzyıl boyunca yaygınlaşması Avusturya cephesinde atlı süvarilerin ve sipahilerin savaş gücünü azaltmıştı Bu durum ateşli silahlarla eskiden beri donanmış olanYeniçerilerin önemini arttırdı Yeniçeriler maaşlarını doğrudan doğruya hazineden nakit para (ulûfe) biçiminde almaktaydılar Yeniçerileri birlikleri sayısının büyümesi Osmanlı maliyesinde nakit para ihtiyacını artırdı Nakit gereksinimini hızlı bir biçimde karşılamanın başlıca yolu vergilerin iltizam yöntemiyle toplanmasıydı Sözü geçen yöntemin 16yüzyıl sonlarında başat hale gelmesiyle tımarların gerek askerî
gerekse ekonomik anlamda belirleyici bir önemleri kalmamıştır Tımarlar bundan sonra varlıklarını bir kalıntı kurum olarak 19yüzyılın başlarına değin sürdürecektir