Ölüm Hakkında Kompozisyon Örneği

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-25-2012

Ölüm Hakkında Kompozisyon Örneği

İnsanoğlu

başı sonu sırlarla dolu

göz kamaştırıcı bir evrenin aldanışlar içinde bulunan varlığıdır

Dünya zevklerine kapılmaya

kendi öz çıkarları uğruna türlü çılgınlıklar yapmaya niyetlidir; dünya malının heveslisidir

Daima rahat ve huzur peşinde koşar Kendi huzurunu ararken başkalarının varlığı birer engel olarak ortaya çıkar

Sosyal hayatın olduğu yerde karşılıklı yardımlaşmaların

fedakârlıkların

eziyetlerin olması doğaldır Ama çıkarına düşkün insan

bunu bir türlü kabul etmek istemez Çevrenize şöyle bir kulak kabartırsanız

herkesin birbirinden yakındığını işitirsiniz Gün geçtikçe maddeye doğru yönelen insan

dünyaya gelişimizin gerçek gayesinin insanları sevme

iyilik ve yardım etme olduğunu bilmezlikten gelir Hatta

dünya nimetleri onun gözünü öyle kamaştırır ki

bunun dışında kalan şeyler üzerinde düşünmeye bile yanaşmaz Zevklerin ortasında insan

kendisini ölümsüz bir varlık olarak görür veya böyle bir aldanışa kapılmayı hissiyatına daha uygun bulur

Kendini

kendi dünyasının biricik hâkimi sanır Oysa

insanlara biraz düşünce ve alçak gönüllülük gerekir

Şu pırıl pırıl parlayan evren ruhumuzun fazilet ışıklarını söndürmemeli

hatta daha da nurlandırmalı Yaşayışımızın tanrısal sırrı unutulmamalı Bize bir nimet olarak verilen hayatın temel amacı gözden kaçırılmamalı Bir gün öleceğimizi düşünerek maddî hırs ve zevklere başkalarını feda edercesine kapılmaktan kendimizi alıkoymalı; ardımızda iyi bir isim bırakmak için insanları sevmeli; onlara yardım eli uzatmalı

onlarla birlik olunmalıdır İnsanlığın maddî ve manevî kurtuluşu için hepimize düşen bir görev vardır Bunu unutmayalım

08-25-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ölüm Hakkında Kompozisyon Örneği Ölüm Hakkında Kompozisyon Örneği İnsanoğlu başı sonu sırlarla dolu göz kamaştırıcı bir evrenin aldanışlar içinde bulunan varlığıdır Dünya zevklerine kapılmaya kendi öz çıkarları uğruna türlü çılgınlıklar yapmaya niyetlidir; dünya malının heveslisidir Daima rahat ve huzur peşinde koşar Kendi huzurunu ararken başkalarının varlığı birer engel olarak ortaya çıkar Sosyal hayatın olduğu yerde karşılıklı yardımlaşmaların fedakârlıkların eziyetlerin olması doğaldır Ama çıkarına düşkün insan bunu bir türlü kabul etmek istemez Çevrenize şöyle bir kulak kabartırsanız herkesin birbirinden yakındığını işitirsiniz Gün geçtikçe maddeye doğru yönelen insan dünyaya gelişimizin gerçek gayesinin insanları sevme iyilik ve yardım etme olduğunu bilmezlikten gelir Hatta dünya nimetleri onun gözünü öyle kamaştırır ki bunun dışında kalan şeyler üzerinde düşünmeye bile yanaşmaz Zevklerin ortasında insan kendisini ölümsüz bir varlık olarak görür veya böyle bir aldanışa kapılmayı hissiyatına daha uygun bulur Kendini kendi dünyasının biricik hâkimi sanır Oysa insanlara biraz düşünce ve alçak gönüllülük gerekir Şu pırıl pırıl parlayan evren ruhumuzun fazilet ışıklarını söndürmemeli hatta daha da nurlandırmalı Yaşayışımızın tanrısal sırrı unutulmamalı Bize bir nimet olarak verilen hayatın temel amacı gözden kaçırılmamalı Bir gün öleceğimizi düşünerek maddî hırs ve zevklere başkalarını feda edercesine kapılmaktan kendimizi alıkoymalı; ardımızda iyi bir isim bırakmak için insanları sevmeli; onlara yardım eli uzatmalı onlarla birlik olunmalıdır İnsanlığın maddî ve manevî kurtuluşu için hepimize düşen bir görev vardır Bunu unutmayalım