Ennallahe Rabbe Rabbeküm

“EnnALLAHe Rabbe Rabbeküm”
Meali: “Ben ALLAH RABB’bım, RABB’ınızım”
Bu âyeti kerimeyi hakikî anlayan Kur’ân-ı Kerim’i tamamıyla anlar
En mühim âyetlerden birisidir,
“Errasihûne fil ilim” âyet-i kerimesinde rasih olanlar ancak anlarlar

RABB:
ALLAH’ın kudretlerinin tecellî ettiği ne ise orada RABB’ım
Bu tecellîm görünmez
Onun mevcudiyetinin RABB’iyim

Sizin de RABB’ınızım
Kâinatta herşey benden tecellî etmiştir
Fakat ben o şey değilim
Bunu idrak ederseniz doğru olduğunu anlarsınız:
İşte bu da “HAKK” dır
“Ene’l-HAKK”, bunu idrak eden tasdik için söylemiştir

Âyeti Kerimede “Ene’r- RABB” denilmemiştir
“EnALLAH” denilmiştir
“Görmediğim ALLAH’a secde etmem” sözü budur
Tecellî eden her şeyde, RABB seklinde kudretleri görüyorum ve:
“O “HAKK” dır!” diyorum
“Ve ALLAH’a secde ediyorum!” demektir
“RABB’ımı gördüm” (Mi’rac’da),
“RABBi’l- izzeti gördüm” (Mi’rac’da),
“RABB’ımı genç bir insan şeklinde gördüm” (Mi’rac’da)
Herşey ALLAH’da hazır ve nazırdır
O olmasa hiçbir şey yoktur

MUSA: “RABB, bana kendini göster!” dedi
“ALLAH, bana kendini göster!” demedi
RABB, dağda tecellî etti
Halbuki Musa’nın, “El BASÎR” olarak RABB’ın tecellîsinin kuvveti fazlalaştı O kuvvetten dağ eridi
Rabbü’s-semâvât Rabbi’l- ard Rabbi’l- âlemin
Rabbü’l maşrıkeyn Rabbü’l-magrıbeyn
Rabbi’n-nas Rabbi’l-felak



Mutlak hakikat ALLAH’dır
Her şey ne varsa ondan
Fakat hiçbir şey O degil
Kudretini gösterdi “RABB” oldu
Göründü “HAKK” oldu
Her şeyde ve insanda tecellî eden ALLAH’ın kudretleri “RABB” dır
Bunların ALLAH’ın kudreti olduğunu bilmek ve tasdik etmek “HAKK” dır

ALLAH:
“Kudret ve güçleri ile birşey sarf etmeden, yalnız “OL!” demesi ile yarattığı şeylerin, kâinatın, o güç ve kudretleri dolayısıyla onların “RABB” ıdır”

Güneşin ziyâ neşri nasıl ise, ALLAH’ın kudret ve güçleri de kendisinden nebean eder
Esmâlar işte böyledir
Bundan dolayı da “RABB” dır
Güneşin ziyâ ve hayat huzmeleri güneş değildir
Güneşin kudretlerinin görünüşüdür
Her şeye ziyâ, kudret, hararet veren o huzmelerdir
Bu güneş değildir
Ondan çıkan huzmelerdir

“Ahadiyet”; kesrete, “ALLAH”, RABB, İLÂH HAKK lâfz-ı mübareklerinin tecellî ve mânâları ile intikal etmiştir
“Ben bir gizli hazine idim, görünmek istedim” hadîs-i kudsîsi bunu gizli kapaklı irade etmektedir


RABB”, ALLAH demek değildir
Kudretleri güçleri ile görünmesi “RABB” dır
ALLAH, İLÂH değildir
Tecellî eden güzel esmâları ile “İLÂH” dır
Bunu iyi anlamak lâzımdır

O hâlde:
Yâ ALLAH! Yâ RABB! Yâ İLÂHİ!, Yâ HAKK! mübârek lâfızları başka başkadır
Resûlü Ekrem’e nail olan ilk âyet:
“Seni yaratan “RABB’ın” ismi ile oku”
“ALLAH’ın ismi ile oku” denmedi
Burası yukarıda kısaca anlattığımızın hülâsasıdır
Çözmeye çalış! Anla!
Daha uzun söylemek doğru değildir

إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى
“İnni ene rabbüke fahla' na'leyk inneke bil vadil mukaddesi tuva : Muhakkak ki ben, evet ben senin Rabbinim! Hemen pabuçlarını çıkar! Çünkü sen kutsal vâdi Tuvâ'dasın!” (Tâ Hâ 20/12)

إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي
“İnneni enALLAHü lâ ilahe illa ene fa'büdni ve ekimis salate li zikri : Muhakkak ki ben, yalnızca ben ALLAH'ım Benden başka ilâh yoktur Bana kulluk et; beni anmak için namaz kıl” (Tâ Hâ 20/14)

إِنَّ اللّهَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَـذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ
“İnnellahe Rabbi ve Rabbüküm fa’büduh, haza siratüm müstekiym : ALLAH, benim de Rabbim, sizin de Rabbinizdir Öyle ise O’na kulluk edin İşte bu doğru yoldur” (Âl-i İmrân 3/51)