Üzerimde Duran Sensiz Asalet

Gözkapaklarımı aralarken sabahları

Adına kurduğum her düş azat oluyor

Yağmur damlaları cama her düşüşünde

Üzerimde duran sensiz asalet

Bir damla daha küçülüyor


Gözlerim görmüyordu

Beyaz notalarına inandım

Yıldızlara inandım

Gecenin siyah noktası vurdu beni

Vuslata inat sevdim seni


Cüzdanımda saklardım resmini

Şarkı gibi dilimde saklardım

Unutulan şarkımın kırılmış melodilerini

Notaların söylediğini unutmuşum

Senin söylediğin tek nota yok hayatımda

Değişirim sanmıştım

Farkında değilmişim benim aşkım su/ymuş

Her sokakta çoğalıp biriken su…




Bu karanlıktan aklanırım sandım

Sen hariç bütün güneşi arkama aldım

Silmedi alnımdaki yazgıyı

Bu aşkın zehirli tadı

Gözlerimi ne zaman senden alsam

Güneş bu zehri gözlerime akıtır

Sen söyle ey boynu bükük güneş!

Ondan gözlerimi alınca kokar mıyım toprak gibi?

At sıcaklığını üstünden ey güneş!

Beni onun resmiyle boya …


Her ne kadar o gözlere sürgünsem

Senin gözlerin hep aynı renginde…


Çekilen acılardan tesbih yapıp boynuma taksam

Allahım bana acır da unutturur mu onu?


Daha ne kadar bekleyeceğim bu şehrin seni bana lütfedişini

Daha ne kadar sular altında kalacak bu şehir

Geçecek miyim altın kapıdan mutluluğa

Erecek miyim vuslat’a

Ey İstanbul

Ya benim sevda közlerimi onun yıldız gözlerine eriştir

Ya da

Süpür onun ayak izlerini

İyice karalanmayayım

Her yanım güz kalmasın

Bedenimin dışında yaşamayayım


saat/19:49

Trh: 30/12/2009

yzr: poLo_aS(HT)